บทที่221 ฉูเจ๋อหยางคุณไม่ใช่ลูกผู้ชาย
“ว่าไงนะ!” เป้ยฉ่ายเวยโกรธจนกัดฟันกรอด ฉูเจ๋อหยางพ่นลมออกมาแรงๆ พ่นออกมายาวไปหน่อยว่าไหม อย่าแตะต้องเธอ ไม่แตะต้องเธอ แต่ขอให้เธออยู่ข้างกาย เธออดไม่ได้ที่จะคำรามเสียงขึ้น “ฉูเจ๋อหยางคุณคิดว่าฉันเป็นคนหนีหนี้อย่างนั้นหรอ”
เธอคิดว่าจะเปลี่ยนเงินไปเป็นเงินสด เก็บไว้ในบัญชีอย่างนั้นจะอุ่นใจกว่า ใครจะรู้ว่าฉูเจ๋อหยางจะใจแคบยิ่งกว่ารูเข็ม เห็นอยู่แล้วว่ามีเงินขนาดนั้น ให้เธอแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก
ที่เธอตามเขาต้อยๆมาหลายต่อหลายปี ค่าชดเชยอะไรไม่คุ้มเลยสักนิด แค่คิดก็น่าโมโหแล้ว
แต่เมื่อพอพูดออกไปแล้ว ก็เรียกกลับคืนไปไม่ได้
จากนั้นเป้ยฉ่ายเวยก็เห็นชายเย็นชาเปิดปากพูดขึ้นว่า “อื้อ ผมไม่เชื่อคุณ”
เป้ยฉ่ายเวยแข็งทื่อเป็นหินในทันที ถ้าชายตรงหน้าไม่ใช่ฉูเจ๋อหยาง เธอคงต้องสงสัยว่าคำพูดหน้าไม่อายแบบนี้ออกมาจากปากเขาได้อย่างไร ทำไมเขาถึงไม่เชื่อเธอ
ลุงอาจจะทนไม่ไหว เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะถูกชายคนนี้ปั่นหัว
“ฉูเจ๋อหยาง คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!”
เป้ยฉ่ายเวยเห็นแววตาฉูเจ๋อหยางฉายประกายอันตรายออกมา เธอตกใจที่ตัวเองพูดพลาดไปแล้ว จึงรีบเสริมขึ้นอีกคำ
“ฉันหมายความว่าคุณไม่รักษาสัญญา คุณบอกฉันว่าให้รับปากเงื่อนไขสามข้อ แล้วคุณก็จำให้เงินฉัน ห้าล้านจริงๆแล้วก็ไม่ได้อะไร”
เป้ยฉ่ายเวยพูดจบก็รู้สึกเหมือนว่าศีรษะเธอประกายแสงขึ้นมา กลายเป็นฉลาดขึ้นในทันใด ไม่ผิด ความจริงแล้วเธอไม่ต้องรู้สึกผิด ห้าล้านนี้เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ เงินนี่ก็เอาไปใช้เพื่อลูกชายของเขา
แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่รู้ แต่ถ้าเขารู้มันก็เหมือนกัน
อาจจะเป็นเพราะว่าฉูเจ๋อหยางหยิ่งยโสเกินไป เธอจึงถึงพรากไปต่อหน้าต่อตา ถึงแม้ตอนนี้จะทำอะไรก็สายเกินไปหน่อย แต่ว่ามันก็ยังมีประโยชน์อยู่มากนะ
ผู้หญิงโง่บ้างจะดูน่ารัก อีกอย่างเขาจะได้พิสูจน์ความจริง ว่าเขาเป็น “ลูกผู้ชาย” หรือไม่
ตอนที่ลงมือ เขก็ไม่ได้บีบบังคับ
ฉูเจ๋อหยางจ้องมองความภูมิใจเล็กๆน้อยๆบนหน้าของเป้ยฉ่ายเวย สีหน้าแห่งความเศร้านั้นดูสนใสขึ้นมาบ้าง ดูเปี่ยมไปด้วยพลังงาน เหมือนเค้กที่มีกลิ่นหอม
ยั่วยวนให้เขาไปลิ้มรส ไม่อาจไม่ยอมรับ ยิ่งเธอยิ้มก็ยิ่งสวย ทำให้คนหมดหนทางต่อต้าน
เป้ยฉ่ายเวยเห็นฉูเจ๋อหยางไม่พูดจา หนำซ้ำยังจ้องเธออย่างพินิจพิเคราะห์ “ฉูเจ๋อหยาง คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
ถึงจะไม่ได้ติดหนี้เธอ ทำไมเขาถึงต้องล่องลอยดั่งสายลม
“ห้าล้านคุณไม่ได้เป็นหนี้ผม แต่ว่าวันนี้คุณรับปากคำขอของผม ผมโอนเงินให้คุณแล้ว ไม่เชื่อคุณก็ไปเช็คบัตรใบนั้นดู” ฉูเจ๋อหยางพูดอย่างไม่เจ็บไม่ปวด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลงรักทนายคนเลว
ตอนที่ 291-460 หายไปไหน...