หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 235

บทที่235 หน้าไม่อายไม่ใส่เสื้อผ้า

ตอนนั้นเป้ยฉ่ายเวยยังไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล เธอกำลังเก็บสัมภาระต่างๆของรุ่ยๆ อวี๋ซือซือไม่ได้ทำอะไรจึงไปอยู่ก่อกวน เธอนั่งดูโทรทัศน์จนเบื่อ ทันใดนั้นแต่ละช่องข่าวก็ออกอากาศ

เธอเพ่งพินิจไปที่หัวข้อข่าวบนจอ ตาเธอเบิกโตราวไข่ห่าน “เวยเวย ดูนี่ มาดูทีวีนี่เร็วเข้า”

อั๊ยยะคนหน้าไม่อายในข่าวทีวีนี่ใช่จางเจิ้งกวางใช่มั๊ย

เป้ยฉ่ายเวยจ้องอวี๋ซือซืออย่างไม่เข้าใจ ทันใดนั้นเธอก็เธอก็เห็นว่าคนที่ถูกจับกุมตัวอยู่ที่รถนั้นคือจางเจิ้งกวาง ตาเธอตกตะลึง “นี่มันเรื่องอะไรกัน”

“เธออย่าเพิ่งมัวเก็บของ มาดูนี่ก่อนเร็ว” อวี๋ซือซือกวักมือเรียกเป้ยฉ่ายเวยให้รีบมา

“แม่ ทำไมคุณลุงคนนั้นไม่สวมเสื้อผ้า หน้าไม่อาย” รุ่ยรุ่ยที่อยู่ในห้องผู้ป่วยเห็นฉากนั้นก็พลันพูดขึ้นมา

เป้ยฉ่ายเวยเขินเล็กน้อยและไม่จะตอบว่าอย่างไร

อวี๋ซือซือเดินตรงเข้ามา “ที่รัก คนนี้เป็นคนไม่ดี ไร้ยางอายพวกเราอย่าไปดูเลย เสียลูกกะตา”

หมดหนทาง ช่าง “น่าขายหน้า”

“อ้อ---” รุ่ยรุ่ยพยักหน้าราวกับว่าเข้าใจ คุณครูบอกว่าผู้ชายผู้หญิงไม่ควรใกล้ชิด และไม่สามารถโป๊ะให้เพศตรงข้ามเห็นตรงนั้น เมื่อผู้หญิงเห็นแล้วไม่ควรที่จะหลับตาหรอ

แต่ทำไมสายตาของป้ากลับเพิ่งมองอย่างเอาจริงเอาจัง

อวี๋ซือซือเร่งเสียงในโทรทัศน์ เสียงของนักข่าวจึงยิ่งดังฟังชัดยิ่งขึ้น “เป็นที่ได้รับการยืนยันแล้วว่า เรื่องอื้อฉาวทางเพศที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์เมืองจิ่นอัน ฐานะของเขาไม่ธรรมดา ในวันทั่วไปเขามักทำเรื่องข่มเหงเพศชายรังแกเพศหญิง”

“เมื่อคืนนี้เขาพากลุ่มเพื่อนมาสนุกที่ไนท์ซิตี้คลับ ก่อนที่จะใช้เส้นสายของตัวเองมอมยาเด็กสาวบริสุทธิ์ ตอนนี้หญิงสาวถูกส่งตัวไปตรวจยังโรงพยาบาลเพื่อหาหลักฐาน ตัวตนของเด็กสาวตอนนี้สงสัยกันว่าน่าจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของสำนักรัฐมนตรี”

“สถานการณ์ทั้งหมดกำลังอยู่ในระหว่างการสอบสวน โปรดติดตามรายงานสถานการณ์ในการรายงานครั้งต่อไป”

พอฟังจบอวี๋ซือซือก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ “แม่เจ้า จางเจิ้งกวางนี่มันใจกล้าบ้าบิ่นมาก กล้าเล่นแม้กระทั่งลูกสาวรัฐมนตรี รนหาที่ตายจริงๆ ถ้าหากว่าถูกฉูเจ๋อหยางส่งเข้าไปตั้งแต่แรก ก็คงไม่เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้”

หลังจากเธอพูดจบ ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงพูดเสริมคำพูดของตัวเอง “ฮึ่ม ฉันสงสัยจริงๆว่านี่เป็นกับดักของฉูเจ๋อหยาง”

ด้วยนิสัยของฉูเจ๋อหยาง เขาไม่มีทางที่จะปล่อยจางเจิ้งกวางไปง่ายๆหรอก เขาปลอดเรื่องอยู่ได้ไม่กี่วันก็ถูกส่งตัวเข้าไปอีก แถมครั้งนี้ยังเป็นสถานการณ์ที่ใครก็ช่วยเหลือไม่ได้อีก

ครั้งนี้เรียกว่าสมน้ำสมเนื้อจริงๆ จางเจิ้งกวางไม่น่าจะดิ้นหลุดแล้วล่ะ

ใจเป้ยฉ่ายเวยสั่นไหว ฝีมือฉูเจ๋อหยางรึเปล่า แต่พอคิดดูอีกทีก็รู้สึกว่าที่ตัวเองคิดนั้นน่าหัวเราะ เขาน่าจะปล่อยจางเจิ้งกวางไปเพราะว่าเห็นแก่หนานฉิงมากกว่า ทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ

เศษสวะอย่างจางเจิ้งกวาง จะช้าจะเร็วที่สุดก็ต้องได้รับผลกรรมเช่นนี้อยู่แล้ว

อวี๋ซือซือเห็นเป้ยฉ่ายเวยนิ่งไม่พูดอยู่สองนาน เธอจึงพับแขนเสื้อของตัวเองจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยพลางถามขึ้นว่า “เวยเวย เธอไม่มีอะไรจะพูดหรอ”

“พูดอะไร” เป้ยฉ่ายเวยตอบโดยที่น้ำเสียงไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง พลางวางผ้าห่มที่พับไว้อย่างเรียบร้อยไว้ที่บนเตียง

อวี๋ซือซือตื้อไปอยู่ครู่หนึ่ง ใช่สิ เธอจะให้เวยเวยพูดอะไรล่ะ ซาบซึ้งที่ฉูเจ๋อหยางทำไปทั้งหมดอย่างนั้นหรอ หรือว่าจะให้เวยเวยให้โอกาสฉูเจ๋อหยางอีกครั้งหนึ่ง เรื่องนี้ฉูเจ๋อหยางเป็นคนทำรึเปล่าก็ยังต้องตรวจสอบ ก็ถือว่าเจ๊ากับเรื่องแสบๆที่ฉูเจ๋อหยางทำไว้อีกหลายเรื่องได้อย่างนั้นหรอ

เมื่อเป้ยฉ่ายเวยได้ยินคำพูดของเพื่อนรัก เธอกระแอมจนแทบจะสำลักน้ำลายตัวเองตาย “อะแฮ่ม เวยเวย เธอไม่ต้องออกนอกหน้าขนาดนั้นก็ได้!”

จะให้พูดยังไง รุ่ยรุ่ยเพิ่งจะสี่ขวบเอง จะตั้งท่าสอยแล้วหรอเนี่ย

อวี๋ซือซือกระแอม ไม่มีเหตุผลที่จะต้องพูดจาล้อเล่น เธอกระพริบตากลมโตคู่นั้น จ้องมองอย่างรอคอยไปที่ใบหน้าอันน่ารักหล่อเหลาของรุ่ยรุ่ย

ช่างเป็นความงดงามอันหาที่เปรียบไม่ได้ ไม่มีตำหนิใด

ช่างเป็นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ

รุ่ยรุ่ยขมวดคิ้ว ท่าทางเคร่งขรึม อวี๋ซือซือจ้องอกน้อยๆของเขาถอนหายใจ เด็กน้อยเอ๋ย ขนาดจริงจังยังน่ารักขนาดนี้

“คุณป้า แม้ว่าเราจะไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่ผมคิดว่าเราก็ควรจะระมัดระวังหน่อย ผมคิดว่าเราคงจะไม่เหมาะสมกัน”

“....” ท่าทางเขาเหมือนกับเทวดาตัวน้อย พูดจาปฏิเสธอย่างละมุนละม่อม กลัวว่าจะทำร้ายความรู้สึกเธอ

ถึงแม้่ว่ารุ่ยรุ่ยจะยังไม่ถึงสี่ขวบ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเขา หัวใจของหญิงสาวแทบจะหลอมละลายออกมา

“รุ่ยรุ่ยเอ๋ย ถ้าป้าสาวกว่านี้สักสิบกว่าปี ป้าจะต้องตามจีบหนูแน่ๆ”

“เอาล่ะ เธออย่าปีจีบเขาเลย” เป้ยฉ่ายเวยมองรุ่ยรุ่ยด้วยความชื่นใจ รุ่ยรุ่ยรูปร่างหน้าตาช่างเหมือนฉูเจ๋อหยาง โชคดีที่ลูกไม่ได้เลือดเย็นเหมือนกับเขา