หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 249

บทที่ 249 ยุ่งอยู่กับการจับ ‘ชู้’

เมื่อวางโทรศัพท์บนใบหน้าของเป้ยฉ่ายเวยก็รีบแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม “จื่อเชียนฉันจะออกไปข้างนอกนะ ฝากนายดูรุ่ยรุ่ยด้วย”

“ให้ฉันช่วยอะไรไหม?” แววตาอ่อนโยนของหลี่จื่อเชียงมองมาที่เธอ

เป้ยฉ่ายเวยส่ายหัว “ไม่ต้องหรอก ซือซือแค่มีเรื่องอยากจะคุยกับฉันนิดหน่อยน่ะ”

หลี่จื่อเชียนพยักหน้าไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

“คุณแม่รีบกลับมานะครับ” รุ่ยรุ่ยพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้หันมามองเธอ

เป้ยฉ่ายเวยมองรุ่ยรุ่ยที่กำลังจดจ่ออยู่กับกองตัวต่อ จากนั้นก็มองหลี่จื่อเชียนด้วยสายตาขอรบกวน พูดปากเปล่าไร้เสียงว่า “จื่อเชียนฉันไปก่อนนะ ฝากดูรุ่ยรุ่ยด้วย”

หลี่จื่อเชียนยกยิ้ม ทันใดนั้นก็เรียกเธอเอาไว้ “เวยเวย เดี๋ยวฉันให้คนขับรถไปส่งนะ”

“ไม่ต้องหรอก ฉันเรียกแท็กซี่ไปก็ได้” เป้ยฉ่ายเวยรีบเดินไปหยิบเอากระเป๋าตัวเอง เปลี่ยนรองเท้าแล้วก็เดินออกไป

หลี่จื่อเชียนจึงทำได้แค่ส่ายหน้ายิ้มๆ เวยเวยยังนิสัยใจร้อนเหมือนเดิมเลย

ดูเหมือนรุ่ยรุ่ยจะยังจมจ่อมอยู่กับการต่อตัวต่อเป็นบ้านเล็กๆของตนเองขึ้นมา แต่เสียงเล็กๆก็ค่อยๆดังขึ้นว่า “คุณลุงหลี่ ใจลอยอีกแล้วนะครับ”

“หืม?” หลี่จื่อเชียนละสายตากลับมามองเด็กน้อยที่กำลังมุ่นอยู่กับการสร้างบ้าน

เมื่อรุ่ยรุ่ยเห็นว่าตัวเองกะจังหวะถูกก็พยักหน้าพอใจ เงยหน้าขึ้นไปยิ้มตาหยีมองหลี่จื่อเชียน สีหน้าของเด็กน้อยราวกับกำลังบ่งบอกว่าผมรู้หมดพร้อมพูดขึ้นว่า “ผมรู้นะว่าคุณลุงชอบคุณแม่ใช่ไหม”

หลี่จื่อเชียนไม่คาดคิดว่ารุ่ยรุ่ยจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้ บนใบหน้ายังมีรอยยิ้มไม่เปลี่ยน ถามเด็กชายกลับโดยที่ไม่ยอมตอบคำถาม “แล้วรุ่ยรุ่ยอนุญาตให้ลุงชอบหรือเปล่า”

“ผมไม่ว่าอะไร ขอแค่คุณแม่มีความสุขก็พอแล้ว” รุ่ยรุ่ยตบมือแปะๆ พูดอย่างไม่ถือสาอะไร

ถึงอย่างไรซะตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าเขาคงคาดหวังอะไรกับคุณพ่อไม่ได้แล้ว อีกเดี๋ยวเขาก็ต้องไปต่างประเทศ ถ้าคุณแม่จะเป็นแฟนกับคุณลุงหลี่จริงๆก็ไม่เลวเลย ก็ยังดีกว่าไปเจอกับฝรั่งมังค่าที่เมืองนอกล่ะนะ

หลี่จื่อเชียนลูบหัวเล็กๆของเด็กน้อย พูดขึ้นอย่างอ่อนโยนพร้อมทั้งแฝงความหมายไว้ในประโยค “อืม ลุงก็คิดเหมือนหนู ขอแค่แม่หนูมีความสุข”

“คุณลุงต้องพยายามเข้าไว้นะครับ คุณแม่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะจีบติดง่ายๆซะด้วยสิ” รุ่ยรุ่ยตบแขนของหลี่จื่อเชียนเบาๆราวกับเห็นใจ ที่จริงอยากตบบ่าปลอบใจนะ แต่ว่าแขนเขาสั้นเกินไป

หลี่จื่อเชียนมองมือป้อมๆขาวใสบนแขนของตัวเองเขาก็ค่อนข้างที่จะพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ในบางครั้งเด็กฉลาดเกินวัยบางทีก็ทำให้ผู้ใหญ่รับมือไม่ไหว เหมือนอย่างรุ่ยรุ่ย ที่มองเขาแค่แวบเดียวก็รู้ซะแล้วว่าเขาชอบเวยเวย แต่เด็กคนนี้ก็ไม่เหมือนเด็กทั่วไปที่พอรู้แบบนี้ก็จะโกรธหรือไม่ก็แสดงอาการไม่เป็นมิตรออกมา

แต่รุ่ยรุ่ยกลับถามความเห็นเขาอย่างมีเหตุผล ทั้งยังบอกจุดยืนของตัวเอง เขาล่ะสงสัยจริงๆว่าเชื้อของฉูเจ๋อหยางมันดีแค่ไหน ถึงได้ให้กำเนิดเด็กที่ฉลาดเป็นกรดแบบนี้ออกมา

แต่ที่เขาเชื่อไปมากกว่านั้นก็คือคุณลักษณะพิเศษที่ดึงดูดคนของเป้ยฉ่ายเวยต้องถูกถ่ายทอดไปยังรุ่ยรุ่ยด้วยแน่ๆ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีเด็กที่ทั้งฉลาดทั้งน่ารักน่าชังแบบนี้เกิดมาหรอก

“รุ่ยรุ่ยสบายใจได้เลย ลุงจะพยายามจีบแม่หนูให้ติด แล้วก็จะดูแลหนูด้วย”

รุ่ยรุ่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าผู้ใหญ่ในร่างเด็กน้อยว่า “คุณลุงหลี่ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ ผมดูแลตัวเองได้”

“อืม รุ่ยรุ่ยนี่เก่งที่สุดไปเลย” เด็กทุกคนที่เขาเคยเจอ อย่างน้อยก็ไม่มีใครเทียบรุ่ยรุ่ยติดได้

เมื่อเป้ยฉ่ายเวยออกมาจากบริเวณบ้านของหลี่จื่อเชียนแล้ว ถึงได้พบว่านอกจากรอบด้านที่ดูมืดสนิท กับรถยนต์ส่วนตัวที่นานๆทีขับผ่านมา ก็ไม่มีรถแท็กซี่สักคัน ทันใดนั้นเธอก็คิดได้ว่าคนที่จะอาศัยอยู่บริเวณนี่ได้ แต่ละคนคงมีรถเป็นของตัวเอง แล้วจะไปเรียกใช้แท็กซี่ทำไมกัน

ทำยังไงดี ไม่ใช่ว่าต้องวิ่งกลับไปที่บ้านจื่อเชียนนะ แบบนั้นเธอคงรู้สึกอายตายเลย

ทันใดนั้นเองที่มีรถลีมูซีนคันสีดำมาจอดอยู่ตรงหน้า มีผู้ชายคนหนึ่งลงมาจากฝั่งคนขับ พูดกับเธออย่างนอบน้อมว่า “คุณเป้ยครับ คุณผู้ชายบอกให้มารับส่งคุณออกไปข้างนอกครับ”

เป้ยฉ่ายเวยจำได้แล้วผู้ชายคนนี้เป็นคนขับรถของจื่อเชียนนี่เอง จื่อเชียนนี่ก็เข้าอกเข้าใจคนอื่นดีจริงๆ เธอไม่ต้องพูดอะไร ก็สั่งให้คนขับรถออกมารับเธอแล้ว ส่วนตอนนี้เธอก็อายจนอยากจะหาที่มุดเสียจริงๆ

“งั้นก็รบกวนช่วยพาฉันไปที่ไนท์ซิตี้คลับด้วยละกันค่ะ”

เสี่ยวหลิวค่อยๆเปิดประตูรถให้เป้ยฉ่ายเวยขึ้นไปนั่ง “คุณเป้ยไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ครับ เรียกผมว่าเสี่ยวหลิวก็ได้”

“โอเค ขอบใจนะเสี่ยวหลิว” เป้ยฉ่ายเวยพยักหน้าขอบคุณเขา จากนั้นย่อกายเข้าไปนั่งในรถ

หลังจากที่เสี่ยวหลิวปิดประตูรถเรียบร้อย ถึงได้ไปประจำตำแหน่งคนขับ จากนั้นก็สตาร์ทรถขับออกไป

อวี๋ซือซือมายืนรออยู่หน้าตรงทางเข้าอยู่ตั้งนานแล้ว เดินไปเดินมาไม่รู้กี่รอบแล้ว ก็ไม่เห็นใครมาสักที เธอเฝ้ารอด้วยความวิตกกังวล ตอนที่กำลังจะโทรไปตาม ก็เห็นเป้ยฉ่ายเวยวิ่งหอบๆมาทางนี้พอดี

“แหมคุณพี่ เพิ่งกลับมาจากดาวอังคารหรอ ทำไมช้าอย่างนี้”

เป้ยฉ่ายเวยผ่อนลมหายใจ พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจว่า “ก็มาแล้วนี่ไง อย่าลืมว่าฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอ”

“ได้ๆ ครั้งนี้ฉันผิดก็ผิด เร็วเข้าเรารีบเข้าไปกันเถอะ” อวี๋ซือซือที่มีชนักติดหลัง ก็รีบยอมรับผิดแต่โดยดี จากนั้นก็ลากเป้ยฉ่ายเวยเข้าไปด้านใน

“นี่ซือซือเธอจะไม่ให้ฉันได้หายใจหายคอเลยใช่ไหม พูดเรื่องราวคร่าวๆมาเลยนะ” ถ้าอยากให้เธอช่วยอะไร ก็ต้องบอกเธอก่อนสิ

อวี๋ซือซือรีบร้อนลากเป้ยฉ่ายเวยเดินไปพร้อมกับพูดว่า “เดินไปคุยไปเหอะ ฉันกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้เขาคงโดนพรากความบริสุทธิ์แน่”

“เขายังซิงอยู่หรือไง?”เป้ยฉ่ายเวยพูดล้อเลียนขึ้น

อวี๋ซือซือหน้าแดง “ถึงจะไม่ซิงแล้ว แต่ก็เหลือเกียรติศักดิ์อยู่นะ”

“เธอสนใจด้วยหรอ รีบร้อนขนาดนี้ถ้าไม่รู้ฉันก็คิดว่าเธอมาจับชู้นะเนี่ย” ถึงปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่เป้ยฉ่ายเวยก็เร่งความเร็วฝีเท้าตามเพื่อนอยู่ดี

ฝีเท้าของอวี๋ซือซือค่อยๆผ่อนลงจนหยุดนิ่ง “ที่เธอพูดก็ถูกปล่อยเขาไปดีกว่า งั้นเราก็ไปที่อื่นกันเถอะเวยเวย”

“........”เป้ยฉ่ายเวยรีบดึงอวี๋ซือซือที่กำลังจะหันกลับไปเอาไว้ พูดอย่างจนใจว่า “ฉันก็แค่พูดเล่น ทำไมเธอจะไม่ไปแล้วล่ะ หรือว่าเธอจะใจแข็งยอมให้ถังฉีตงถูกทำอะไรแบบนั้นจริงๆ”

สีหน้าของอวี๋ซือซือฉายแววสับสน เธอก็ได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกันเธอถึงได้มาที่นี่ เธออดกลั้นมาจนถึงตอนนี้ ถ้าไม่ได้ไปเห็นก็คงไม่ยอม

ถ้าถังฉีตงทำให้เธอผิดหวัง เธอจะเตะไอ้นั้นของเขาให้ขาดเลยคอยดู ดวงตาของเธอปรากฏอำมหิต จนเป้ยฉ่ายเวยที่เห็นเข้าถึงกลับเหงื่อแตกพลั่กแทนถังฉีตงเลย

ทำไมรู้สึกเหมือนซือซือไม่ได้มาช่วยแต่มาจัดการถังฉีตงแทนนะ

“ไป เวยเวย พวกเราเข้าไปดูกัน ถ้าเข้าไปแล้วมี＇ผู้หญิงชู้＇จริงๆล่ะก็ แกเตรียมหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายวิดีโอด้วยนะ ฉันจะสับนายนั่นให้แหลก” คราวนี้อวี๋ซือซือลากเป้ยฉ่ายเวยเดินเข้าไปด้านใน

ทำไมถึงได้ไปเรื่องชู้อะไรนั่นไวขนาดนี้ล่ะ เป้ยฉ่ายเวยพูดขึ้นอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ซือซือ เธอก็ใจเย็นๆก่อนสิ อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้”

“ฉันมีสายรายงานไม่มีทางผิดแน่ เวยเวยถ้าตอนนั้นเธอเห็นอะไรก็ไม่ต้องสนนะ แค่ถ่ายวิดีโอก็พอ วันนี้ต้องเอานายนั่นให้ตายเลยคอยดู”

เมื่ออวี๋ซือซือคิดภาพ18+ของถังฉีตงกับผู้หญิงคนอื่นขึ้นมาในหัว ไฟโกรธก็ยิ่งลุกฮือ ทั้งความคิดมีแต่อยากจะไปจัดการกับถังฉีตงลูกเดียว