หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 277

บทที่ 277 มีแม่ลิงคนอื่น

ก่อนที่อวี๋ซือซือจะพ่นคำหยาบไม่น่าฟังกว่านี้ออกมา ถังฉีตงก็รีบปิดปากเล็กๆของเธอไว้ พูดออกมาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “เสี่ยวอวี๋เอ๋อคุณใจเย็นก่อน”

อวี๋ซือซือเบิกตามองถังฉีตงค้อนๆ บอกให้เขาปล่อยมือออกได้แล้ว

“ผมเอามือออกให้ก็ได้ แต่ว่าคุณต้องรับปากผมนะว่าจะไม่ด่า——โอ้ย” ถังฉีตังพูดยังไม่ทันจับ ก็รู้สึกเจ็บที่ฝ่ามือ จึงปล่อยมือออกทันที เมื่อก้มลงมอง ก็เห็นเป็นรอยฟันที่ประทับอยู่บนนั้นอย่างชัดเจน

อวี๋ซือซือชี้นิ้วด่าเขาอย่างกระหืดกระหอบ “ได้ถังฉีตัง ที่แท้นายก็อยู่ฝั่งเดียวกับฉูเจ๋อหยางนี่เอง สมรู้ร่วมคิดกัน พวกนายมันก็พวกสารเลวกันทั้งนั้น ไสหัวไปเลยนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้า”

ถังฉีตงอยู่เฉยๆก็งานเข้า ว่าอาเจ๋ออยู่ดีๆแล้วเหมารวมมาที่เขาได้ยังไงเนี่ย “ซือซือ คุณใจเย็นๆก่อน อาเจ๋อไม่ใช่อย่างที่คุณคิด เขาแคร์เวยเวยจริงๆนะ”

“ถุยเถอะ ถ้าเขาแคร์เวยเวยจริง ทำไมต้องไปคบกับนังหน้าด้านหนานฉิงนั่นด้วยล่ะ ไหนจะปล่อยให้นังนั่นมารังแกเวยเวยตั้งหลายครั้ง สมน้ำหน้าเขา เวยเวยหลุดพ้นจากเขาแล้ว”

อวี๋ซือซือโกรธจนหายใจหอบ เมื่อกี้เธอน่าจะใส่กับฉูเจ๋อหยางแก้แค้นแทนเวยเวยสักตั้ง ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด

ถังฉีตงสงสารที่เธอหอบหายใจพูดจนดูเหนื่อยๆ จึงโอบปลอบเธอพากลับไปนั่งบนโซฟา พูดด้วยสีหน้ายอมแพ้เธอว่า “คุณนี่นะ ใจเย็นๆก่อน”

“ใจเย็นอะไร นี่นายยังคิดว่าที่ฉันพูดมันไม่ถูกอีกหรอ ฉันพูดผิดซะที่ไหน” อวี๋ซือซือดิ้นหนีอย่างหงุดหงิด เมื่อคิดว่าถังฉีตงยังจะเข้าข้างฉูเจ๋อหยางอยู่อีก เธอก็โกรธสุดๆไปเลย

ถังฉีตงลูบหัวปลอบเธอ ถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ “ดื้อจริงๆเลยนะ หลายๆเรื่องมันก็ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเสมอไปหรอก อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องของคนสองคน คุณที่เป็นคนนอกจะไปบอกว่าใครผิดกันถูกได้ยังไงกันหืม”

“ไอ้บ้านี่คิดว่าเป็นลาหรือไง！” ตอนแรกอวี๋ซือซือก็รู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่าง พอมาตอนนี้กลับรู้สึกทะแม่งๆขึ้นทันที วิธีการที่ถังฉีตงบ้านี้ใช้ลูบปลอบเธอ ทำไมมันเหมือนกำลังลูบปลอบลาอย่างนั้นล่ะ

ดวงตาของถังฉีตงปรากฏแววขำขัน ถูกจับได้ซะแล้ว เขาก็นึกว่าผู้หญิงของตัวเองเวลาโกรธจะไม่ทันคิดอะไรซะอีก “คนดี ฟังนะ คุณไม่ใช่ลา แต่คุณคือปลาน้อยเสี่ยวอวี๋เอ๋อของผมต่างหากล่ะ”

“ไปไกลๆเลยนะ อย่าเข้ามาใกล้ นายบอกเองว่ามันไม่ใช่อย่างที่ฉันเห็น มันเป็นอย่างที่ฉันเห็นนั่นแหละ สงสัยจังเลยว่าฉูเจ๋อหยางเสียใจอะไรบ้างไหม”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้อวี๋ซือซือก็นึกเรื่องนึงขึ้นมาได้ เธอกำคอเสื้อของถังฉีตงแล้วกระชากเขาเข้ามาหา สายตากวาดมองบนใบหน้าเขาเหมือนไฟฉายที่กำลังส่องหาอะไรบางอย่าง “บอกมา เมื่อวานนายกับฉูเจ๋อหยางไปไหนมา ถึงขนาดที่ฉันโทรไปยังไม่รับ”

“ไปจัดการธุระสำคัญมาจ้ะ ผมก็กลับมาอธิบายกับคุณแล้วไง” การแสดงออกของถังฉีตงดูสบายมาก ราวกับว่าคำพูดประมาณนี้เขาพูดไปหลายร้อยรอบจนชินแล้ว

อวี๋ซือซือไม่เชื่อ “ถังฉีตง นายอย่ามาเล่นตุกติกกับฉัน ตอนนี้เวยเวยก็ไปแล้ว นายบอกความจริงฉันมาดีกว่า คนสารเลวอย่างฉูเจ๋อหยางน่ะมีคนอื่นไปแล้วใช่ไหม”

“.........” ถังฉีตงล่ะนับถือพลังการจินตนาการของคนรักตัวเองซะเหลือเกิน สมองเกินมาแล้วมั้งเนี่ย มือใหญ่ของเขาโอบเธอมาไว้ในอ้อมกอด ลมหายใจอุ่นๆรินรดอยู่ตรงหลังหูของเธอ “เสี่ยวเอ๋ออวี๋คุณใส่ใจเรื่องของคนอื่นมากเกินไปแล้ว ผมหึงนะเนี่ย”

อวี๋ซือซือคอแดงหูแดงไปหมด “ถังฉีตงนายอย่ามานอกเรื่อง ฉันกับกำลังพูดกับนายอยู่นะ”

“อาเจ๋อไม่ได้มีผู้หญิงอื่น” อีกอย่างตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็มีเพียงแค่เวยเวยคนเดียว เรื่องนี้เขายืนยันได้ แต่ว่ามันก็เรื่องส่วนตัว เขาพูดไม่ได้ ถ้าหากเสี่ยวอวี๋เอ๋อของเขาเลียนแบบขึ้นมาจะทำอย่างไรล่ะ