หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 484

บทที่ 484 ความสัมพันธ์แข็งทื่อ

เป้ยฉ่ายเวยช้อนตาขึ้น มองเขาด้วยดวงตาที่ไม่ค่อยสดใส แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจอะไร ยื่นมือออกไปรับแก้วน้ำเอาไว้ แล้วยกขึ้นดื่ม

เมื่อของเหลวไหลผ่านลำคอก็ช่วยทำให้รู้สึกสบายขึ้นเยอะ จนเธอต้องส่งเสียงออกมาอย่างสดชื่น

“หิวไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า?” ฉูเจ๋อหยางยืนถามอยู่ข้างๆ

เป้ยฉ่ายเวยส่ายหน้า โดยที่ไม่มองเขา

รุ่ยรุ่ยกอดแขนเป้ยฉ่ายเวยไว้อย่างรู้จักความ จากนั้นก็ซบลงบนไหล่ของเธอ “แม่ครับ รุ่ยรุ่ยคิดถึงแม่มากเลย รุ่ยรุ่ยกลัวมากด้วย”

วินาทีที่เห็นผู้เป็นแม่นอนนิ่งๆอยู่บนเตียง รุ่ยรุ่ยก็ตกใจจนนิ่งค้าง แม้แต่พูดเสียงดังก็ยังไม่กล้า

เป้ยฉ่ายเวยยื่นมือออกไปลูบหัวของเขา แม้จะไม่ได้พูดคำใดออกมา แต่ความรักและความอาลัยอาวรณ์ในแววตาของเธอ ใครได้เห็นต่างก็ต้องละลายกันไปข้าง

รุ่ยรุ่ยหัวเราะคิกๆออกมา “ผมรู้ ว่าแม่ต้องพูดว่าแม่รักรุ่ยรุ่ยที่สุดใช่ไหมล่ะครับ?”

เป้ยฉ่ายเวยพยักหน้าอย่างขำๆ

ถือว่าเป็นการยอมรับไปในตัว

รุ่ยรุ่ยหันไปยักคิ้วใส่ฉูเจ๋อหยางอย่างแสนภาคภูมิใจในทันที ดวงตาประดับไปด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ

ฉูเจ๋อหยางยิ้มมุมปาก ยืนมือออกไปข่มหัวของเขา

จากนั้นก็หาเก้าอี้ มานั่งอยู่ข้างเตียงเพื่อเฝ้าดูเธอ

เป้ยฉ่ายเวยแสดงออกทางสีหน้าว่ากำลังกดดันกับสายตาของเขา

อีกอย่างก็มักจะมีความรู้สึกขนลุกแปลกๆ

วันนี้ดูเหมือนฉูเจ๋อหยางจะแปลกไปนะ!

เป้ยฉ่ายเวยคิดในใจ

ประตูถูเปิดออก เป็นคุณนายฉูที่เดินเข้ามา ในมือถือกล่องเก็บความร้อนมาด้วย วินาทีที่เห็นเป้ยฉ่ายเวย ก็อุทานขึ้นมาอย่างตกใจปนยินดี “เวยเวยฟื้นแล้วหรอ! ดีจังเลย”

เป้ยฉ่ายเวยพยักหน้าให้อย่างมีมิตรไมตรี พร้อมยิ้มออกมา

คุณนายฉูทำหน้าเข้าใจ แล้วเดินเข้าไปหา “เป็นห่วงแทบใจหายใจคว่ำ ในสถานการณ์อย่างนั้น เธอกล้ากระโดดลงมาจากที่สูงๆได้ยังไง ถึงเธอจะไม่สนอย่างอื่น แต่เธอจะไม่คิดถึงรุ่ยรุ่ยหน่อยหรอ? ครั้งหน้าอย่าประมาทอย่างนี้อีกนะ”

“โชคดีที่ครั้งนี้ไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่อย่างนั้นรุ่ยรุ่ยกับอาเจ๋อได้ขาดใจตายแน่” คุณนายฉูบ่นจ้อ ลดบรรยากาศของความเป็นผู้ดีลง แล้วเพิ่มบรรยากาศอบอุ่นสบายๆตามประสาครอบครัวขึ้นมา

เป้ยฉ่ายเวยไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักผิดถูก แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ไม่ได้อยากพูดถึงเหตุการณ์นั้นเหมือนกัน

ถ้าไม่ใช่คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์นั้นเอง ก็ไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกที่เห็นความหวังอยู่ตรงหน้าแต่สุดท้ายก็ต้องตกอยู่ในความสิ้นหวังอีกครั้งหรอก เธอมีแค่โอกาสนั้นโอกาสเดียวถึงจะเอาชีวิตรอดได้

แต่ที่ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองโชคดีก็คือ ข้างล่างมีเบาะลมมาวางเตรียมไว้แล้ว ถือว่าชะตาเธอยังไม่ถึงคาด

วินาทีที่เธอร่วงลงบนพื้นแล้วไม่เป็นอะไร ในใจก็รู้สึกว่าโชคดีมาก โชคดีจริงๆ!

คุณนายฉูบ่นอยู่สักพัก จากนั้นก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก นำเอาอาหารมาจัดวางไว้บนโต๊ะ ชำเลืองมองฉูเจ๋อหยางที่เอาแต่นั่งบื้อจ้องมองเป้ยฉ่ายเวยอยู่เงียบๆ ช่างไม่น่าดูเอาซะเลย

“ดูสภาพแกตอนนี้หน่อยเจ้าลูกชาย อย่างกับคนที่เพิ่งลงหลุมไปขุดเหมืองแล่มา รีบไปอาบน้ำอาบท่าไป อย่ามานั่งขวางหูขวางตาอยู่ตรงนี้” คุณนายฉูพูดกับฉูเจ๋อหยางด้วยน้ำเสียงรังเกียจเดียดฉันท์

ฉูเจ๋อหยางมองไปทางเป้ยฉ่ายเวย แต่เธอกลับหันหน้าหนีไปจ้องมองอาหารในมือของคุณนายฉู ราวกับกำลังหิวนักหนา

คิดอยู่สักพัก ฉูเจ๋อหยางก็ยื่นมือไปยกอาหารมา “หิวหรอ? ให้ผมป้อนไหม?”

คุณนายฉูมองมาอย่างทึ่งๆ จากนั้นก็ทำท่าขนลุก