หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 486

บทที่ 486 คลุมถุงชน

“ผมเข้าใจนะว่าคนหนุ่มคนสาวมักจะมีความคิดเป็นอิสระ แต่ว่าในฐานะที่เป็นผู้ชายแล้ว ถ้าพูดเรื่องแต่งงานกับฝ่ายหญิงแล้วก็ควรรับผิดชอบ อาเจ๋อ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนมีความรับผิดชอบ คุณคงไม่ทำให้เสี่ยวฉิงเสียใจหรอกใช่ไหม?” นัยน์ตาของหนานเทียนหยางเป็นประกายวูบวาบ จ้องมองฉูเจ๋อหยางเขม็ง ราวกับว่าถ้าฉูเจ๋อหยางกล้าพูดคำว่าไม่ออกมาแม้แต่คำเดียว เขาก็จะกัดฉูเจ๋อหยางให้ตายอย่างไรอย่างนั้น

ฉูเจ๋อหยางเหมือนกับได้ฟังเรื่องตลกขบขัน พูดออกมาอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ ท่านรองหนาน!”

หนานเทียนหยางเปลี่ยนสีหน้า

“ผมหรือก็ใช่ว่าจะเป็นพวกลัทธิไม่นิยมจัดงานแต่ง ตรงกันข้าม ผมอยากจะจัดงานแต่งงานกับว่าที่ภรรยาของผมอย่างอลังการมันซะตอนนี้เลย แต่มันน่าเสียดายก็ตรงที่ ว่าที่เจ้าสาวของผม เหมือนจะไม่ใช่หนานฉิง!” ฉูเจ๋อหยางแบมือออกจากกันแล้วยกไหล่ขึ้น ด้วยแววตาเหย้าแหย่

หนานเทียนหยางเดือดจัด ทุบโต๊ะอย่างดังแล้วพูดขึ้นมาว่า “ฉูเจ๋อหยาง คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่? เสี่ยวฉิงคือคู่หมั้นของคุณนะ หรือว่าคุณยังห่วงหาผู้หญิงนามสกุลธรรมดาๆคนนั้นอยู่?”

เขาคิดได้แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว

และแน่อยู่แล้วว่า ถ้าสายของเขามีความสามารถเพียงพอที่จะแทรกแซงการคุ้มกันต่างๆของฉูเจ๋อหยางเข้าไปได้ ก็คงจะรู้ว่า วันนั้นนอกจากหนานฉิงแล้ว ก็ยังมีใครอีกคนถูกจับไปขังไว้เหมือนกัน และฉูเจ๋อหยางก็ตามดูแลใครคนนั้นไม่ให้ห่างสายตามาตั้งนานแล้วด้วย

ฉูเจ๋อหยางยกมุมปากขึ้นอย่างหนาวเหน็บ “อีกไม่นาน คุณคงต้องเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าคุณหญิงแห่งตระกูลฉูแล้วล่ะครับ”

“คุณ......” หนานเทียนหยางโกรธจนแทบกระอักเลือด

ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ง่ายๆ โกรธจนลมหายใจหอบถี่ “ทำไมล่ะ? คุณกับหนานฉิงก็รักกันดีมาตลอดไม่ใช่หรอ สงสัยจังว่าแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนถึงกับทำให้คุณหักหลังความรู้สึกของหนานฉิงที่มีมาตลอดหลายปีเลยหรอ? หรือถ้าเป็นเพราะลูก เสี่ยวฉิงยังสาวยังสวย มีลูกให้คุณได้เหมือนกันนั้นแหละ ทั้งใจของเสี่ยวฉิงเธอมีแต่คุณ แล้วคุณจะเอายังไง?”

หนานเทียนหยางไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองในเวลานี้น่าขายหน้ามากแค่ไหน เขารู้อยู่อย่างเดียวคือ ถ้าหนานฉิงเสียฉูเจ๋อหยางไป เขาก็จะไม่มีเหตุผลใดๆเพื่อให้อีกฝ่ายช่วยเขาจัดการเรื่องพวกนั้น

ถึงเวลานั้น ตระกูลหนานได้จบเห่แน่

ดังนั้น ต้องทำให้หนานฉิงแต่งเข้าตระกูลฉูให้ได้!

ส่วนเป้ยฉ่ายเวย.....

ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นมองข้ามความหวังดีของผู้อื่น ก็คงทำได้แค่กำจัดทิ้งเสีย!

ดวงตาปรากฏแววมาดร้ายขึ้นมาเพียงชั่วแวบ เขาจะกำหนดอนาคตให้เป้ยฉ่ายเวยเอง

ฉูเจ๋อหยางจับแววตามาดร้ายที่พาดผ่านดวงตาของหนานเทียนเทียนหยางเพียงชั่ววินาทีได้ทัน จึงแสยะยิ้มออกมา “ท่านรองหนานก็พูดไปนั่น ผมกับหนานฉิงจบความสัมพันธ์กันตั้งนานแล้ว อีกอย่างตระกูลฉูจะรับเอาผู้หญิงที่เคยมีลูกกับผู้ชายคนอื่นมาแล้วเข้าตระกูลไม่ได้หรอกครับ”

หนานเทียนหยางชะงัก “คุณ....คุณรู้ได้ยังไง?”

ฉูเจ๋อหยางแค่ยิ้มไม่ได้ตอบกลับอะไร

ไม่ใช่แค่รู้ แต่เขารู้ดีมากๆเลยล่ะ

รวมถึงเรื่องที่หนานฉิงทอดทิ้งเด็กคนนั้นเอาไว้ยังไง ทั้งเรื่องที่ใช้วิธีไหนสลัดสามีเก่าออกไปให้พ้น ทุกเรื่องเขารู้หมดนั้นแหละ

น่าเสียดาย ที่หนานเทียนหยางมองว่าเขาโง่มาตลอด

“คุณ....คุณ....” หนานเทียนหยางอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก นั่งตัวอ่อนปวกเปียกอยู่บนเก้าอี้ เผยอปากเตรียมจะพูด แต่สุดท้ายก็หุบปากลง

ฉูเจ๋อหยางจิบชาเบาๆ มองเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง

หนานเทียนหยางกัดฟัน แววตาดูจนตรอก “ไม่ ในเมื่อคุณยังช่วยผมปิดบังเรื่องผิดกฎหมาย ทั้งยังเต็มใจไปช่วยเสี่ยวฉิงจากไฟไหม้อีก คุณไม่มีทางไม่แคร์เธอเลยแม้แต่นิดหรอก”

“อาเจ๋อ ผมรู้ว่าในอดีตเสี่ยวฉิงเคยทำพลาด ไม่คู่ควรกับคุณ แต่ว่าตอนนี้เธอเองก็สำนึกผิดและพร้อมปรับปรุงแก้ไขแล้ว เธอรักคุณจริงๆนะ แต่ถ้าคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ จะให้เธอเป็นแค่บ้านเล็กบ้านน้อยของคุณก็ได้ ผมเชื่อว่าเสี่ยวฉิงก็คงยอมถ้าเพื่อคุณแล้ว” หนานเทียนหยางเอ่ยพูดออกมาแบบนี้อย่างกะทันหัน

ฉูเจ๋อหยางจ้องมองเขาด้วยแววตาอ่านยาก เป็นเวลานานถึงได้เอ่ยออกมา “หนานเทียนหยาง คุณนี่มันไร้ซึ่งมนุษยธรรมจริงๆ!”

ลำคอของหนานเทียนหยางแห้งเหือด เหยียดรอยยิ้มที่ดูไม่ได้ออกมา “มนุษยธรรม...เหอะ...ผมก็แค่หวังดีกับลูก ได้เป็นเมียคุณชายสายเลือดตระกูลฉูเลยนะ ถึงจะเป็นได้แค่เมียน้อย แต่ก็คงได้อะไรเยอะกว่าเมียหลวงแน่นอน เห็นไหมว่าผมหวังดีกับลูกทั้งนั้น”

เขาพูดย้ำๆอยู่ไม่กี่ประโยค ราวกับต้องการพูดโน้มน้าวตนเอง และเพื่อช่วยตัวเองแก้ต่างต่อหน้าฉูเจ๋อหยาง