หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 493

บทที่ท493 ความเหมาะสมเดียว

“พี่จื่อเชียน? พี่เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?” ใจของเสี่ยวหย่าสั่น สายตาของเขาทำให้เธอสั่นเเบบไม่รู้ตัว

สายตาที่เเเหลมคมของกลี่จื่อเชียนมองมา เสียงที่ต่ำ: “ตามฉันมา”

“จื่อเชียนเเกจะทำอะไร? ที่นี่คือโรงพยาบาล เสี่ยวหย่ายังต้องดูเเลฉัน” รู้สึกถึงเเววตาที่เเปลกไปของหลี่จื่อเชียน เเม่หลี่เลยพูดขึ้น

หลี่จื่อเชียนมองทางเเม่หลี่: “เดี๋ยวผมให้ทางโรงพยาบาลช่วยหาพยาบาลให้อีก2คน”

“เเก……”

“ไป!” จับมือของเธอไว้ ดึงเธอออกไปด้านนอก

เเม่หลี่กังวลเลยเรียก พอเขาไม่สนใจ ก็จะลงจากเตียง

พ่อหลี่ดึงมือเธอไว้: “พอเถอะ เรื่องของวัยรุ่นให้จัดการกันเอง เธอจะช่วยอะไรได้? ถ้าพวกเขาสองคนต้องใช้ชีวิตด้วยกันทั้งชีวิต ก็ต้องคอยติดต่อช่วยเหลือกัน หรือว่าเธออยากให้พวกเขาทะเลาะกันทุกวัน?”

เเม่หลี่: “เเต่ว่า จื่อเชียนเป็นเเบบนี้ ฉันเป็นห่วง……”

“ไม่ต้องห่วงหรอก เธอคิดว่าเสี่ยวหย่าจะใสซื่อจริงๆหรอ ที่จะเป็นเหมือนเด็กน้อยที่คอยมาร้องไห้ให้เธอฟัง?” พ่อหลี่พูด: “ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ธรรมดา สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงยังมีอีกเยอะ”

เจ้าเล่ห์หน่อยก็เป็นเรื่องดี ถึงเธอจะเข้าใจว่าเรื่องของครั้งก่อนเธอเป็นเเพะรับบาป เเต่ถ้าเเลกกับการกลับตัวของลูกชาย ก็เป็นเรื่องดี

ต้องมีสักวันที่เขาจะเข้าใจ ว่าพ่อเเละเเม่หวังดีกับเขา

ถึงเเม้เเม่หลี่จะฟังคำที่เขาพูด เเต่ก็รู้สึกกังวลอยู่ดี

พ่อหลี่เองก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ก็ทำได้เเค่เปลี่ยนเรื่องให้เธอสนใจอย่างอื่น

เสี่ยวหย่าถูกหลี่จื่อเชียนลากมาที่ที่เงียบ เเละก็สบัดมือเธอออกอย่างรุนเเรง

เธอเจ็บมาก น้ำตาคลอ มองดูตรงข้อมือก็เห็นรอยเเดง

“พี่จื่อเชียน ตกลงพี่จะคุยอะไรกับฉันกันเเน่ ฉัน….” เสี่ยวหย่าเม้มปาก ก้มหัวลง พูดอย่างน่าสงสาร

สายตาที่เเหลมคมของหลี่จื่อเชียนมองมาที่เธอ: “เธอเป็นคนทำใช่ไหม”

คำพูดที่เย็นชา เเต่เหมือนกับประทับลงในใจเธอ ที่มากับความเย็น

เเขนอีกข้างของเธอที่กำลังขยับอยู่หยุดไปหลายวิ ค่อยขยับปาก: “พี่…พี่จื่อเชียน เรื่องอะไรที่ฉันทำ?”

หลี่จื่อเชียนยื่นมือจับคางเธอ ให้เธอมองตรงกน้าเขา

ปะทะกับสายตาที่เย็นชาของเขา ตัวเธอสั่น: “พี่จื่อเชียน…..”

“ฉันบอกว่า เรื่องของเป้ยฉ่ายเวย เธอทำรึเปล่า? ฟังไม่รู้เรื่องหรอ?” คำพูดของกลี่จื่อเชียนทำลายความรู้สึกที่โชคดีของเธอ

เสี่ยวหย่าหายใจเข้าลึกๆ