บทที่ 498 เรื่องเก่าๆที่ผ่านมาเเล้ว
“พี่ใหญ่ ที่ตรงนี้เป็นยังไงบ้าง? ที่นี่เป็นยังไงบ้าง? เพื่อนผมต่างก็บอกว่าที่นี่เป็นที่ที่ดีที่สุดในเมืองหลวง ใช้ความสัมพันธ์ที่เพื่อนคนหนึ่งมีกับผู้พัฒนาที่นี่ เก็บไว้ให้ผม” ฉูเจ๋อหยางพา3คนมายังที่พักของตัวเอง
อย่าพูดนะ ว่าอยู่ในเมืองหลวงที่เจริญเช่นนี้ ยังมีที่ที่บรรยากาศดีเเบบนี้ เเละยังดูส่วนตัว รอบข้างคฤหาสน์ที่มีเครื่องมือครบครันเเบบนี้ ก็สุดยอดจริงๆ
ที่ตั้งของคฤหาสน์ของฉูเจ๋อเหยี่ยนคือพื้นที่ที่ดีที่สุดในเขตนี้
ถึงเเม้จะเทียบกับคฤหาสน์ในเมืองจี่หนานไม่ได้ ที่ดินก็น้อยกว่าเยอะมาก เเต่ว่าการตกเเต่งสวยงาม ถึงเเม้จะไม่ได้ดูว่าระยิบระยับไปหมด เเต่มำให้คนที่ดูครั้งเเรกต่างก็รู้สึกว่า เเพง!
เป้ยฉ่ายเวยเห็นของตกเเต่งเล็กๆที่ละเอียดอ่อนเหมือนของศิลปะอย่างนั้น ก็รู้เลยว่าน้องชายของฉูเจ๋อหยางคนนี้ ต้องเป็นคนที่รวยมากเเน่ๆเลย
พอเอามาเทียบกันเเล้ว เหมือนว่าเเบบฉูเจ๋อเหยี่ยนเเบบนี้ ถึงจะเป็นลูกคนรวยมีฐานะที่เเท้จริง
“ไม่เลว” สีหน้าของฉูเจ๋อหยางไม่เปลี่ยน พยักหน้านิดๆ
ฉูเจ๋อเหยี่ยนดีใจเเล้ว เหมือนกับว่าคำชื่นชมของเขาดูน่ายินดีมาก
“พี่ใหญ่ ถ้าพี่ชอบเดี๋ยวผมหาคนมาสร้างให้พี่หลังนึง ต่อไปเราจะเป็นเพื่อนบ้านกัน ดีจะตาย!” ฉูเจ๋อเหยี่ยนพูดอย่างดีใจ
ฉูเจ๋อหยางส่ายหน้า: “ฉันไม่ได้คิดไว้ว่าจะมาอยู่ที่นี่ กลับมาครั้งนี้ก็เเค่พาพี่สะใภ้กับหลานเเกกลับมาทำความรู้จักเท่านั้นเอง”
ฉูเจ๋อเหยี่ยนก็รู้สึกเเปลกใจ สีหน้าดูลังเลไม่เเน่ใจ
สุดท้ายเพราะมีเป้ยฉ่ายเวยอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้พูดอะไร
ดูเเลทุกคนได้กินอาหารเย็นที่ดีอย่างกระตือรือร้น รุ่ยรุ่ยที่วันนี้นั่งเครื่องบินนานเหนื่อยเกินไป ก็รู้สึกง่วงตั้งนานเเล้ว
เป้ยฉ่ายเวยพารุ่ยรุ่ยไปพักผ่อน ฉูเจ๋อเหยี่ยนก็เทเหล้าให้ฉูเจ๋อหยางเเกนึง
“พี่ใหญ่ นี่พี่คิดยังไง ไม่กลับเมืองหลวงจริงๆหรอ?” สีหน้าของฉูเจ๋อ้หยี่ยนมีความจริงจัง
ฉูเจ๋อหยางตอบเสียงเบาหนึ่งคำ
“เเต่ว่า คุณปู่เองก็ไม่เคยปล่อยให้พี่ไม่กลับมา ถึงเเม้คุณลุงไม่ได้พูดอะไร เเต่ว่าทุกคนก็ดูออก เขาก็สนิทกับทางกรมทหาร เเค่พี่กลับมา ปูทางให้ก็เป็นเรื่องง่ายๆเรื่องหนึ่ง” ฉูเจ๋อเหยี่ยนจับเเก้วหล้าในมือ ไม่เข้าใจ
ฉูเจ๋อหยางพูด: “ถ้าฉันจะเลือกทางนั้น ก็เลือกตั้งนานเเล้ว เเต่ไม่ใช่รอจนถึงตอนนี้ อาเหยี่ยน ตระกูลฉูสามารถเเบกรับคนได้เยอะ เเต่ฉันก็อาจจะไม่ต้องเดินไปถึงตำเเหน่งนั้น”
“พูดจริงหรอ?”
“ครึ่งๆ” เหมือนเขาคิดอะไรออกมา เลยหัวเราะออกมา
ฉูเจ๋อเหยี่ยนขมิบตา: “พี่ใหญ่ กับผมพี่ยังพูดความจริงไม่ได้หรอ?”
“เเกทายถูกเเล้วนี้?” ฉูเจ๋อหยางยิ้ม
ฉูเจ๋อเหยี่ยนนิ่งไป: “เพื่อพี่สะใภ้?”
“ฉันบอกเเล้ว ครึ่งๆ” สีหน้าของฉูเจ๋อหยางจริงจังขึ้นมา: “ถึงเเม้ว่าจะไม่มีพี่สะใภ้ของเเก ฉันเองก็คงจะไม่อยู่เมืองหลวง ฉันไม่ใฃ่คนที่ชอบการโดนจำกัดบังคับ เเน่นอน ตอนนี้ก็มีอีกเหตุผลนึง เมืองจิ่งอันก็มีเหตุผลนึงที่ทำให้ฉันใส่ใจ”
ฉูเจ๋อหยางทำหน้าไม่เข้าใจ เหมือนกำลังคิดที่เขาพูดอยู่ ในเเววตาเเสดงถึงความเข้าใจบ้าง เเละความมึนงงไม่เข้าใจ
สุดท้าย ก่อนที่ความอดทนของฉูเจ๋อหยางจะหมดไป ค่อยได้ยินเขาพูดขึ้น
ฉูเจ๋อหยางมองเธอ เเล้วยิ้ม: ?ไปอาบน้ำนอนเถอะวันนี้ผมเหนื่อยมาก ไม่ทำอะไรเธอหรอก วางใจได้”
เป้ยฉ่ายเวยที่ถูกรู้ถึงความคิดในใจ หน้าก็เเดงขึ้น จ้องเขา: “นายจะบ้าหรอ!”
หันหลังเข้าไปในห้องอาบน้ำ
พอทั้งสองล้างหน้าเเปรงฟันอาบน้ำเสร็จ ก็ขึ้นไปบนเตียง เป้ยฉ่ายเวยเลยถามเรื่องที่เเปลกใจขึ้นมา
“เเล้วน้องชายนายล่ะ ท่านฉูต้องชอบมากเเน่ๆเลย? ก็เลยดูไม่มีมารยาท?” เป้ยฉ่ายเวยคิดตลอด ก็คิดได้เเค่เเบบนี้
ฉูเจ๋อหยางสตั้นไป กำลังเช็ดปมอยู่ก็นิ่งไป พูดขึ้น: “ไม่ใช่ หลานที่คุณปู่รักมากที่สุดคือผม เเต่น่าเสียดายที่ปมไม่ได้เรื่อง เเต่นี้คุณปู่เองก็ไม่ค่อยยุ่งเรื่องในบ้านเท่าไหร่ ทุกคนต่างก็โตกันเเล้ว ก็ไม่สนใจว่าใครรักใครมากกว่ากันเเล้ว”
“ห้ะ….” เป้ยฉ่ายเวยมึนงง ถามต่อ: “งั้นก็เเสดงว่า เขามีความเเค้นกับท่านฉูน่ะสิ?”
“อยากรู้ขนาดนี้เลย?” ฉูเจ๋อหยางถามยิ้มๆ
เป้ยฉ่ายเวยเบ้ปาก: “นี่ฉันก็ทำให้รู้เรื่องกันเเละกันไง? พรุ่งนี้ก็ต้องเจอท่านฉูเเล้ว นั้นเป็นใคร เป็นท่านจอมพล นายเป็นหลานท่านก็ไม่สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกของชาวบ้านทั่วไปที่ได้ยินเรื่องของฮีโร่กรอกนะ ฉันเเค่อยากจะรู้มากกว่านี้หน่อย”
“ไม่มีอะไรที่ต้องรู้หรอก ท่านก็เป็นเเค่คนที่วิสัยทัศน์สูง นิสัยก็จะเเข็งคนเเก่ที่นิสัยไม่ดีเท่านั้นเเหละ เธอเห็นบ่อยเเล้วก็เท่านั้นเเหละ” ฉูเจ๋อหยางนั่งอยู่บนเตียง
เป้ยฉ่ายเวยจ้องเขา: “ตอนนี้ฉันรู้เเล้ว พวกนายสองพี่น้องไม่เคารพท่าน ไม่กตัญญูจริงๆเลย!”
สีหน้าที่ดูมึนงง: “ไม่กตัญญูหรอ?”
เเล้วก็ยิ้มขึ้นมา: “อาจจะ เเต่ว่าบางครั้งสถานการณ์ไม่เหมือนกัน ก็ไม่เเน่นอนเหมือนกัน ตอนนั้นที่เลือกสายอาชีพทนายความในเมืองจิ่งอันเเต่ไม่เลือกเรียนโรงเรียนทหาร เขาก็เคยด่าเเบบนี้เหมือนกัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลงรักทนายคนเลว
ตอนที่ 291-460 หายไปไหน...