หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 51

ตอนที่ 51 มาผิดเวลา

เพราะการปรากฏตัวของพวกเขา เป้ยฉ่ายเวยเลยเอาเล็บสอดเข้าไปในมือ ยิ้มแล้วพูด “หนานฉิง พวกเธอมาทำอะไรกัน”

“ไอหย๊า ฉันไม่วางใจเธอ ก็เลยเรียกอาเจ๋อมาดูเธอ ดูสิฉันดีกับเธอมากแค่ไหนแต่ว่าดูเหมือนจะมาผิดเวลา“

หนานฉิงหันหน้าไปหาผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ “ เธอว่าใช่หรือเปล่า อาเจ๋อ?”

ฉูเจ๋อหยางมองผู้หญิงที่ก้มหน้าไว้อย่างพิรุธ ริมฝีปากที่บางเย็นเหมือนมีด ตอบกลับอย่างเย็นชา “อืม”

ไม่มีใครรู้ว่าในตาเขาที่ประกายด้วยแสงสีดำหมายถึงอะไร แต่ไม่ใช่ลักษณ์ของมีความสุขแน่นอน

“และยังมีหลี่จื่อเชียน นายพูดจาแบบนี้ไม่ให้เกียรติกันเลย อย่างน้อยเวยเวยก็เป็นเพื่อนสนิทฉัน หากทำให้ฉันโกรธ ฉันก็จะให้เวยเวยไม่สนใจนาย” หนานฉิงแกล้งขู่เหมือนไม่พอใจ

“ครับๆ ผมกลัวแล้วครับท่านคุณหนู” หลี่จื่อเชียนก็ให้ความร่วมมือกันมาก

“หนานฉิง พวกเธอมานานยัง” เป้ยฉ่ายเวยลุกขึ้นแล้วถาม เธอไม่รู้ว่าฉูเจ๋อหยางยืนอยู่ตรงหน้าประตูนานหรือยัง และเห็นนานขนาดไหน

ไม่คิดเลยว่าภาพอ่อนแอของเธอจะถูกเขาเห็น

หนานฉิงคิดว่าเป้ยฉ่ายเวยอาย เลยตอบอย่างไม่สนใจว่า “ก็ไม่ได้นานมาก เห็นแค่พวกเธอกอดกันเอง”

ถูกหนานฉิงพูดออกมาตรงๆแบบนี้ หน้าของเป้ยฉ่ายเวยก็อดแก้มแดงไม่ไหว ไม่ใช่ว่าเป็นอะไร แต่แค่รู้สึกอึดอัด

“เวยเวย เธอหน้าแดงแล้วนะ” หนานฉิงพูดออกมาอย่างเลว อย่างกับกลัวคนอื่นเขาไม่รู้

“ไม่ใช่นะ หนานชิงเธออย่าพูดไปมั่ว” เป้ยฉ่ายเวยไม่อธิบายยังดี พออธิบายแล้วก็เหมือนกับเป็นเรื่องจริง

หลี่จื่อเชียนเตือนอยู่ข้างๆ “หนานฉิงถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพื่อนที่ดีของเวยเวย แต่จะรังแกเธอขนาดนี้ไม่ได้ ตอนนี้เวยเวยก็มีแฟนแล้ว”

“หื้ม เธอมีแฟน อย่าลืมสิฉันก็มีแฟน” หนานฉิงพูดอย่างไม่พอใจ

“อาเจ๋อ ช่วยฉันพูดหน่อยสิ”

“พวกเราไปกันเถอะ อย่ารบกวนคนไข้พักผ่อน” เมื่อฉูเจ๋อหยางพูด ในห้องก็เหมือนกับเย็นลง

จริงๆแดดแรงจนจะเผาของฤดูร้อน แต่กลับเหมือนถมทับใจเป้ยฉ่ายเวยด้วยหิมะ

“ยังดีที่อาเจ๋อคิดได้รอบคอบ ถ้างั้นเวยเวย พวกเราไม่เป็นก้างขวางคอแล้ว” หนานฉิงจะเชื่อฟังฉูเจ๋อหยางตลอด และอีกอย่างเธอก็ชอบที่จะอยู่กับอาเจ๋อสองต่อสองตามลำพัง

“อืม” เป้ยฉ่ายเวยส่ายหัว เห็นเขาจากไปกับตา ตั้งแต่ต้นยังจบไม่ได้แลตามองฉูเจ๋อหยางเลยสักนิด

หนานฉิงอยู่ข้างฉูเจ๋อหยางพูดไม่หยุด ทันใดนั้นได้กลิ่นที่คุ้นเคย “อาเจ๋อ ทำไมฉันได้กลิ่นของโจ๊กทะเลของร้านหลี่จี้”

กลิ่นหอมชวนมองไป หนานฉิงเห็นกล่องข้าวที่สวยงามวางอยู่บนถังขยะ พูดอย่างรู้สึกเสียดายว่า “ว้าว เสียดายจัง โจ๊กที่อร่อยขนาดนี้ก็ไม่เอา”

นั้นเป็นข้าวโจ๊กร้านหลี่จี้ที่ทำสดๆใหม่ๆทุกวัน แถมของมีกำจัด แม้แต่คุณหนูอย่างเธอ ก็ไม่สามารถปฏิเสธร้านหลี่จี้ได้ แต่น่าเสียดายที่ร้านหลี่จี้มีขายเฉพาะตอนเช้า เลยเวลาก็หมด

เธอเลยรู้สึกเสียดาย

ผู้ชายที่ได้ “โจ๊กทะเล” สามคำนั้นสายตายิ่งอยู่ยิ่งน่ากลัว แต่ไม่นานก็ถูกเงาสีดำทับถม เสียงที่เย็นชาพูดขึ้นมา “ถ้าเธอชอบ เราไปกินกันตอนนี้”

“อาเจ๋อนายดีกับฉันมาก งั้นเราไปด้วยกันตอนบ่าย” ในใจหนานฉิงมีความสุขมาก เธอคิดว่าหลังจากเมื่อคืน อาเจ๋อจะออกห่างจากเธอ ไม่คิดเลยว่าเช้านี้เขาจะมาหาเธอเอง

เธอก็ยิ่งมีกำลังใจยึดอาเจ๋อไว้

ในห้องผู้ป่วย

หลี่จื่อเชียนเห็นว่าเป้ยฉ่ายเวยมีความอ่อนเพลีย เลยถามอย่างเป็นห่วง “เวยเวย นอนพักก่อนมั้ย”