หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 56

ตอนที่ 56 ห้ามแต่งงานกับเขา

ชายคนนั้นถูกโยนใส่ผนังอย่างแรง แล้วถูกโยนลงพื้น ทั้งตัวเหมือนจะรู้สึกว่ากระดูกจะหัก เขายังไม่ได้ลุกขึ้นมาหาคนนั้นที่กับดักเธอ

แต่บนศีรษะมีลมหนาวเหน็บพัดผ่านมา ร่างกายของชายคนนั้นสุดตรงขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว เหนื่อยแล้ว

มองผู้ชายตรงหน้าและพูดว่า “นาย นายจะทำอะไร”

แถมยังร้องขออย่างทุกข์ทรมานว่า “อ้า เจ็บจะตายแล้ว มีคนจะฆ่าคนๆ”

ฉูเจ๋อหยางใช้หมัดชกใส่เข้าไปบนตัวของชายคนนั้น หลังหมัดถูกปล่อยเข้าไปบนเนื้อ เขาจุกจนไม่รู้สึกอะไร

“ ขอร้องเถอะ ปล่อยฉันไปเถอะฉันจะไม่ทำอีกแล้ว“ ใช้กับหนุ่มคนนั้นจากแต่แรกที่ร้องตะโกนจนค่อยๆร้องขอชีวิต หลังจากนั้นเสียงที่ร้องขอชีวิตก็ได้ค่อยอ่อนลง

เป้ยฉ่ายเวยคิดว่าฉูเจ๋อหยางแค่จะสั่งสอนชายคนนั้น แต่พอเธอเห็นผู้ชายคนนั้นสรุปไป และฉูเจ๋อหยางที่ไม่มีท่าทีจะวางมือ ก็เป็นห่วงขึ้นมา

เธอค่อยๆลุกยืนขึ้นมา ยื่นมือไปจับฉูเจ๋อหยางที่อยู่ในความโกรธ พูดขึ้นมาว่า “ฉูเจ๋อหยาง พอได้แล้ว ถ้าทำต่อไปเขาอาจจะตายได้”

ทัดใดนั้นฉูเจ๋อหยางก็หยุด แล้วมองเธอ

“ ฉันไม่ใช่เป็นห่วงเขา ฉัน ฉันไม่อยากให้นายต้องขึ้นศาล” เป้ยฉ่ายเวยหลบหลีกสายตาเขา อธิบายอย่างเสียงเบา

แน่นอนเธออยากให้เขาที่นอนอยู่บนพื้นนั้นตาย แต่ว่าเธอไม่อยากให้ฉูเจ๋อหยางต้องขึ้นศาล ถึงแม้ว่าจะเป็นการป้องกันที่สมเหตุสมผล แต่ก็ไม่ควรเกินเลย

เขาเป็นทนายความ น่าจะรู้ดีกว่าเธอ

ฉูเจ๋อหยางจ้องเป้ยฉ่ายเวยไม่กี่วิ ก็หยุดมือแล้วอุ้มเธอขึ้นมาเดินไปยังห้อง

“เขาจะทำไง”เป้ยฉ่ายเวยชี้ผู้ชายที่นอนแนบอยู่บนพื้น

ฉูเจ๋อหยางพูดอย่างเลือดเย็น “พรุ่งนี้มีคนมาจัดการเอง”

หลังจากนั้นเป้ยฉ่ายเวยก็จับเสื้อตรงหน้าอกฉูเจ๋อหยางไว้แน่น แล้วพูดอย่างเสียงเบาไปว่า “ฉูเจ๋อหยาง ขอร้อง อย่าให้ใครรู้”

ถ้าแจ้งความ ทุกคนก็จะรู้เรื่องนี้ว่าเธอเกือบจะถูกคมคืน อีกอย่างหนานฉิงก็ต้องรู้แน่นอนว่าฉูเจ๋อหยางช่วยเธอ เธอไม่อยาก ไม่อยากให้ใครรู้ทั้งนั้น

เขาหยุดสักแปปแล้วตอบอืมก็ถือว่าเขาตกลงกับเธอ

ในใจเป้ยฉ่ายเวยก็โล่งขึ้นมา

“กุญแจ”

“อยู่ อยู่บนพื้น” เป้ยฉ่ายเวยอยากลงมาจากอ้อมกอดฉูเจ๋อหยาง ดิ้นตัวไปมา แต่ผู้ชายกลับไม่รู้สึกอะไร

อุ้มเธอแล้วเก็บกุญแจขึ้น ไม่นานเป้ยฉ่ายเวยก็ได้สัมผัสกับคำว่าแรงแขนเหมือนแหลก

ฉูเจ๋อหยางไม่เพียงแต่อุ้มเธอไว้แล้วเธอกุญแจขึ้นมา แถมยังเปิดประตูห้องได้อย่างง่ายดาย

เป้ยฉ่ายเวยอึ้งมาก พอเธอเห็นว่าฉูเจ๋อหยางกำลังจะปิดไฟ แต่ก็ไม่ทันอ้าปากพูด “ฉูเจ๋อหยาง อย่าเปิดไฟ”

“เสียงเปิดไฟก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับไฟในห้องนั่งเล่นสว่าง แผลบนหน้าผากเป้ยฉ่ายเวยก็ปรากฏขึ้นมาในตาจองฉูเจ๋อหยาง

เขารู้ว่าหน้าเธอมีแผล แต่ไม่รวมบนหน้าผากบวม และยังมีบางจุดที่เป็นแผล หน้าเย็นลงในทันที ดูเหมือนว่า เขาจะลงมือเบาเกินไป

“อย่า อย่าไปหาเขา ฉันไม่เป็นไร แค่ แค่เจ็บปวดเล็กน้อย “ เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของผู้ชาย แล้วพูดเสียงเบาๆ

ฉูเจ๋อหยางบีบปากถาม “กล่องยาอยู่ไหน”

“อยู่ตู้ตรงทีวี” เป้ยฉ่ายเวยตอบอย่างเชื่อฟัง

ฉูเจ๋อหยางนำตัวเธอวางลงไปบนโซฟา แล้วไปเอายาด้วยตัวเอง

เป้ยฉ่ายเวยพิงอยู่ตรงโซฟา มองฉูเจ๋อหยางที่รูปร่างสูบใหญ่นั่งย่อลงตรงข้างทีวี ดูแล้วเข้ากันไม่ได้แต่ไม่รู้ทำไมในใจเธอกลับรู้สึกอุ่น