หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 59

ตอนที่ 59 ร้อนอบ

ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะวันนี้แดดร้อนมากหรือเปล่า เป้ยฉ่ายเวยยืนอยู่ข้างนอกไม่กี่นาที ก็รู้สึกเหมือนเวียนหัวมาก แม้กระทั่งค่ะเพราะรู้สึกอ่อนแรง

ยิ่งเดินไปข้างหน้า สีหน้าก็ยิ่งซีด เหงื่อบนหน้าผากก็ไหลลงมาเป็นเม็ดใหญ่ ตรงหน้ามืดมัวไปหมด

ทำไงดีเธอปวดหัวมาก

ทันใดนั้นร่างกายเป้ยฉ่ายเวยอ่อน ล้มลงไปบนพื้น แล้วเหมือนได้ยินเสี่ยวซงร้องขอความช่วยเหลือกับคนอื่น

“ผู้จัดการ ผู้จัดการเป็นไร”

“ รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว ผู้จัดการเหมือนจะเป็นลม“

“ให้ตายสิ สีหน้าผู้จัดการซีดมาก“

เป้ยฉ่ายเวยฟื้นตัวขึ้นมาในโรงบาล แต่การที่เธอสลบไปทำให้คนอื่นตกใจกันมาก

อีกอย่างฉูเจ๋อหยางกับหนานฉิงที่เพิ่งกินข้าวมา เธออยากจะถอนหายใจให้กับโลกที่เต็มไปด้วยน้ำเน่า ปล่อยเธอไปได้มั้ย

“หมอค่ะ เป็นไงบ้าง ทำไมเพื่อนหนูยังไม่ฟื้น” หนานฉิงถามอยู่ตรงข้างๆ

หมออธิบายอยู่ข้างๆ “ น่าจะฟื้นแล้ว อาจจะเป็นเพราะร่างกายเธอค่อนข้างอ่อนแอ ยังหนุ่มยังสาวอยากหักโหมมากเกินไป ร่างกายมันต้องทนชีวิตต่างหาก“

“ ผู้จัดการทำงานหนักมากเกินไป ช่วงนี้เป็นเทศกาลที่ขายของได้ดี แกกลับคนสุดท้ายตลอด“

“ ฉะนั้นร้านเราเลยเป็นร้านแยกสาขาที่ยอดขายดีที่สุด”

ฉูเจ๋อหยางบิดปากเล็กน้อยพร้อมกับมองผู้หญิงหน้าซีดขาวไม่มีเลือดคนนี้ที่เตียง ขนตาสั่นสะเทือนเล็กน้อยเพื่อเป็นการแสดงว่าเธอฟื้นตัวมาแล้ว

รู้ทั้งรู้ว่าร่างกายอ่อนแอ แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นเหมือนผู้หญิงแข็งแกร่ง

ทันใดนั้นประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกเปิดขึ้นใหม่ครั้ง ลมพัดผ่านเข้ามามีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามา หน้าซีดทันทีที่เห็นเป้ยฉ่ายเวยที่นอนอยู่บนเตียง แล้วแต่ก่อนตอนหน้าผู้คน “ หุบปากให้หมดเดี๋ยวนี้ ไม่เห็นเหรอว่าเวยเวยต้องการพักผ่อน

ผู้คนเห็นสายตาพิฆาตของผู้หญิงคนนี้กำลังมองพวกเขา ในใจอดหวัดกลัวไม่อยู่ บนหน้ามีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

ผู้จัดการต้องพักผ่อนจริงๆ พวกเขาเหมือนจะเสียงดังไปหน่อยจริงๆ

“เอองั้น ผู้ฉันขอกลับไปก่อน หากว่าผู้จัดการฟื้นแล้ว รบกวนบอกผู้จัดการหน่อยว่าเรื่องในร้านแกไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง พวกฉันกลับไปก่อน” เสี่ยวซงจับมือพวกเขาเดินออกไปประตู

เจอผู้หญิงที่น่ากลัวคนนี้ คนอื่นก็เริ่มทยอยกลับไป

หนานฉิงอึ้งมากเมื่อเจอคนข้างหน้าที่กำลังเดินมา “ซือซือ แกกลับมาได้ไง”

อวี๋ซือซือมองหน้าหนานฉงกับฉูเจ๋อหยาง ตอบกลับไปอย่างไม่รีบร้อนว่า “เพิ่งกลับมา ไม่นาน”

แต่ในใจค่อยค่อยชูนิ้วกลางขึ้นมา แล้วต่อด้วยชาติหมา!!

เป้ยฉ่ายเวยได้ยินเสียงครามร้องเหมือนสิงโตก็รู้เลยว่าซือซือมา แต่ก็ไม่รู้ว่าใครบอกเธอ รู้ว่านิสัยซือซือไม่ดี กลัวจะเกิดอะไรขึ้น เลยต้องแกล้งทำเป็นค่อยๆฟื้นขึ้นมา “ฉันอยู่ที่นี่ได้ไง?”

“ ฟื้นแล้วหรอ ดูแล้วก็คงไม่ตายแล้วสินะ” อวี๋ซือซือจ้องหน้าเป้ยฉ่ายเวยอย่างไม่พอใจ เมื่อวานยังเฮฮากระโดดไปกระโดดมา วันนี้ก็อยู่โรงบาลซะแล้ว อีกสักกสองสามวันเธอก็คงต้องซื้อดอกไม้แล้วสินะ

ถุ๊ยๆๆ พูดไปมั่ว......

“ซือซือ แกพูดงี้ได้ไง เวยเวยเป็นเพราะเหนื่อยเกินไป ก็เลยสลบไป“ หนานฉิงเดินขึ้นมาหนึ่งก้าว และพูดอย่างไม่เห็นด้วย

หลังจากที่รู้ว่าอวี๋ซือซือเป็นของเวยเวย เธอก็ไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ จากสถานะของเธอแล้วแม้ว่าเธอจะเดินไปที่ไหนเธอก็เป็นจะประกาย