หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 60

ตอนที่ 60 สาวๆ จะออกไปเที่ยว

“แกอย่ามา พูดเร็วๆ” ถึงปากอวี๋ซือซือจะพูดแบบนี้ แต่หน้าของเธอก็เริ่มอ่อนลงไม่น้อย

แต่เด็กก็รู้แล้วว่าเวยเวยไม่ใช่เด็กผู้หญิงขี้ร้องไห้แต่เธอสงบ ตอนนั้นถึงแม้ว่าเธอจะเฮฮามาก แต่ในใจก็อิจฉาเวยเวยเล็กน้อย

ต่อมาหลังจากวันเวลาที่เคยผ่านกันมา ไม่มีเลยอะไรสงบ นั้นมันเป็นแค่ขี้หมา อาจจะเป็นเพราะสิงแวดล้อมในการเติบโตของเวยเวย ทำให้เวยเวยไม่กล้าปลดปล่อยความเป็นตัวเองออกมา เวลาอยู่กับเธอ ก็เริ่มอ้อน

เห่อ วันเวลาช่างใจร้าย

“โอเคๆ” เป้ยฉ่ายเวยรู้นิสัยอวี๋ซือซือ ก็เลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันให้เธอฟังโดยดี

อวี๋ซือซือจับคางไว้ แล้วพูด “เมื่อวันไอ้ห่วยแตกนั่นช่วยแกไว้?”

“อืม”เป้ยฉ่ายเวยส่ายหัว แล้วถาม “ซือซือ แกรู้ได้ไงว่าฉันอยู่โรงบาล”

“อ๋อ ฉันไปหาแกที่ร้าน ว่าจะถามส่วนสูงลูกชายฉันแล้วซื้อเสื้อผ้าให้ ได้ยินว่าแกเข้าโรงบาลฉันก็เลยมา” อวี๋ซือซือตอบตามความจริง

“เสื้อผ้ารุ่ยรุ่ยเยอะมากพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องซื้อ เราไปพรุ่งนี้ก็ได้แล้ว พี่แกมีห้องว่างไหม” เป้ยฉ่ายเวยคิดไว้ว่าหลังจากที่รับรุ่ยรุ่ยมากอยู่ด้วยแล้ว จะอยู่ดูแลรุ่ยรุ่ยดีๆ

ยังไงต่อไปฉูเจ๋อหยางก็ไม่หาเธออยู่ดี ถึงหา ก็แค่จบภารกิจก็พอ

“มีแน่นอนสิ อพาร์ตเมนต์หรูสองห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่น ไม่งั้นแกก็ย้ายมาอยู่ด้วย” อวี๋ซือซือกระพริบตาใส่เธอแล้วพูด

“อยู่ยาวก็เป็นไปไม่ได้ ไปบางครั้งก็ได้อยู่ แต่ว่าต้องติดต่อกับทางโรงเรียนดู”เด็กเก่งบ้านของพวกเธอ เป็นเด็กที่ชอบเรียน

“เรื่องแค่นี้ปล่อยให้ฉันทำเลย ยังน้อยก็เป็นลูกชายฉัน” อวี๋ซือซือเอามือตบกลางอก

“งั้นก็รบกวนแกหน่อยนะ” เป้ยฉ่ายเวยก็พูดอย่างไม่เกรงใจกับอวี๋ซือซือ

“อีกแล้ว พูดไรเกรงใจขนาดนี้”อวี๋ซือซือเห็นว่าเวลายังเช้า เลยหาที่นั่งลงอย่างเฉยชา ถึงจะสังเกตเห็นว่า “เวยเวย แกเปลี่ยนอยู่ห้องผู้ป่วยที่หรูขนาดนี้”

เป้ยฉ่ายเวยเงียบสักพัก แล้วถาม “แกคิดว่ามันเป็นไปได้มั้ย?”

“.......” เหมือนจะเป็นไปไม่ได้ ฉะนั้นห้องนี้น่าจะเป็นฉูเจ๋อหยางเป็นคนจอง

อวี๋ซือซือเห็นหน้าที่เศร้าของเป้ยฉ่ายเวยแล้ว ลูกตาหมุนอย่างคิดร้าย แล้วพูดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจว่า “เวยเวย ไหนๆแกก็ใกล้จะหายแล้ว ฉันว่าคืนนี้เราไปเที่ยวกันไหม?”

“จะไปเที่ยวไหน......”จากประสบการณ์ที่ไม่ดีแล้ว เป้ยฉ่ายเวยถามอย่างระวัง

ตอนเด็กไม่เคยมีประวัติการที่ขายหน้ามาก่อน ทุกครั้งที่ไปก็มักจะทำให้ผู้คนจดจำฝังใจ คงจะลืมไม่ได้ทั้งชีวิต

อวี๋ซือซือทำสีหน้าน่าสงสารแล้วพูด “เห่อ เวยเวยแกทำหน้าแบบนั้นอ่ะ ทำร้ายจิตใจฉันจริงๆ”

“ซือซือ เรารู้จักมากันกี่ปีแล้ว แกทำงี้ดีจริงหรอ” เป้ยฉ่ายเวยยักคิ้ว เธอไม่ใช่ครั้งแรกแล้วที่แกล้งแสดงแบบนี้

“เวยเวยแกทำร้ายใจฉันโคตร ไม่คิดเลยว่าแกจะเด็ดขาดแบบนี้” อวี๋ซือซือตอบ หื้ม พูดอย่างไม่เต็มใจ “คืนนี้ไปดื่มกับฉันนะ”

“ไม่ไป” เป้ยฉ่ายเวยตอบอย่างเด็ดขาด

อวี๋ซือซือถามอย่างไม่พอใจ “ทำไม”

“แกรู้อยู่แก่ใจ......” ที่เหลือเป้ยฉ่ายเวยก็ไม่พูดอะไร

ทันใดนั้นอวี๋ซือซือก็นึกได้ว่าปกติแล้ว “เวยเวย แกกำลังจะบอกว่าเรื่องที่แกดื่มเหล้าไม่เป็น? วางใจนา มีฉันอยู่ไม่มีปัญหาหรอก”

หน้าเป้ยฉ่ายเวยแดงขึ้นมา “ยังไงฉันก็ไม่ไปอยู่ดี”

ใช่ว่าเธอจะดื่มเหล้าไม่เป็น แต่ก็ดื่มได้แค่นิดเดียว แค่ว่าเวลาเมา สถานการณ์ก็จะควบคุมไม่ได้ พอหายเมาก็นึกไม่ได้ ถูกเขาถ่ายคลิปไว้ จึงรู้ว่าเวลาตนเองเมาเป็นยังไง

ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ไม่เคยดื่มเหล้าอีก

“เห่อ งั้นฉันก็คงต้องไปที่แบบนั้นคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว ถ้าหากฉันเมา คนพากลับสักคนก็ไม่มี เศร้ามากจริงๆ”อวี๋ซือซือพูดไป เอามือปัดน้ำตาด้วย

ความรู้สึกเหมือนมีอีกาฝูงหนึ่งบินผ่านบนศีรษะเป้ยฉ่ายเวย ทนที่อวี๋ซือซือเป็นอยู่ตอนนี้ไม่ได้ ก็เลยต้องจำใจตอบตกลง” ฉันไปกับแก แต่บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่ดื่มด้วย”

“ไว้วางใจได้ พวกเราไม่ดื่มเหล้า แค่อยากออกไปเล่น สัมผัสบ้าง“ สำหรับอวี๋ซือซือรู้สึกว่าน้ำดีไม่ปล่อยให้ไหลในนาอื่น ถึงแม้ว่ามีคนขอเวยเวยแต่งง่าย แต่เวยเวยไม่ชอบถูกป่ะล่ะ

ผู้ชายที่ใกล้จะอายุ 35 ในบ้านยังไม่มีคู่หมาย คุณปู่พูดขึ้นมาว่า ใครสามารถเอาอีกคนขายออกก่อน ก็จะไม่ถูกให้ไป นัดบอด

จากความกดดันของแผนคุณปู่ จะตัดสินใจว่าจะแนะนำเวยเวยให้ชายแก่คนนั้นรู้จัก

ถึงแม้ว่าชายแก่จะเป็นพี่ชายเธอ นิสัยเย็นชาหน่อย แต่ว่าความรับผิดชอบ ไม่มีปัญหา ไม่ชู้สาวไม่เถลไถลดื่มเหล้า และที่สำคัญมีความรับผิดชอบอย่างสูง

ไม่เหมือนที่เคยเห็น และก็ไม่แคร์ว่าเวยเวยเคยมีลูกมาก่อน

“ซือซือ ทำไมฉันรู้สึกว่าถูกกับดัก” เป้ยฉ่ายเวยขนลุกแปลกๆ

อวี๋ซือซือมองเป้ยฉ่ายเวยด้วยสายตาที่จริงใจ “หลอน ทั้งหมดนี้หลอนแน่ๆ”

เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกในใจยิ่งไม่มีความมั่นใจเลย มีความรู้สึกเหมือนขึ้นเรือโจร แต่ตอบตกลงแล้วก็ยากที่จะคืนคำ “ เดี๋ยวกลางคืนฉันบอกเพื่อนฉันแล้วค่อยไปกับเธอ”

“ใคร เพื่อนคนไหน อย่าบอกนะว่าเรียกหนานฉิงนั่นมา” ถ้าเกิดเรียกผู้หญิงคนนั้นไป เธอจะต้องไม่เห็นด้วยแน่ๆ

“ไม่ใช่ แต่ซือซือ ทำไมแกถึงไม่ชอบหนานฉิง” ทำให้เป้ยฉ่ายเวยคาใจ ซือซือดูเหมือนจะเข้าหายาก แต่ก็ไม่ชาผู้หญิงที่เกลียดเขาไปทั่วโดยไร้เหตุผล

อวี๋ซือซือยักคิ้วแล้วพูด “ผู้หญิงคนนั้นตอแหลเกิน อีกอย่างแกไม่อึดอัดหรอ?

“ออ หนานฉิงมีนิสัยไม่ดีเล็กน้อย แต่คนไม่เลวนะ” แต่เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้เห็นด้วย

“ แกก็โง่ต่อไปเถอะ ต่อไปจะรับรู้เอง“ อวี๋ซือซือสงสัย รอเป้ยฉ่ายเวยพูดคร่าวๆเสร็จก็รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นอันตรายแค่ไหน

ไม่ใช่คนเลวจะมีหรอที่พูดแบบนั้นต่อหน้าเวยเวย ก็ไม่ใช่ว่ามีคนอยากจะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับเวยเวยมีปัญหา

ยังดี เวยเวยไม่ใช่ผู้หญิงที่โง่

เป้ยฉ่ายเวยตามอวี๋ซือซือไปเพื่อจะจ่ายเงินพร้อมกับเอกสารออกโรงบาล และแล้วก็ถูกแจ้งมาว่ามีคนจ่ายแล้ว

ทั้งสองมองหน้ากันแต่ไม่รู้จะพูดอะไร

“มีคนจ่ายเงินยังไม่ดีอีกหรอ” อวี๋ซือซือมองไปที่เป้ยฉ่ายเวย พูดอย่างไม่ชอบว่า ชุดอย่างกับ “ผู้ทำลาย” “ช่างเถอะ เธอรีบโทรหาเพื่อนเธอคนนั้น แล้วไปเปลี่ยนชุดที่บ้านฉัน”

“เปลี่ยนชุด ฉันกลับไปเปลี่ยนก็ได้หนิ” เป้ยฉ่ายเวยรู้ตัวว่าตัวเองใส่ชุแบบนี่ไม่เหมาะกับสถานการณ์

“เสื้อของแก เก็บไว้ให้ยายใส่เถอะ” อวี๋ซือซือพูดอย่างไม่เกรงใจ

“ซือซือ ไม่ได้เว่อร์อย่างที่แกพูดเลย” เสื้อผ้าเธอแค่เหมือนชุดทำงานไปหน่อย

“ฟังฉันไม่มีผิด” อวี๋ซือซือตัดสินใจอย่างไว

เป้ยฉ่ายเวยตอบตกลงอย่างทำอะไรไม่ได้