หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 78

ตอนที่ 78 คุณทำให้ฉันสะอิดสะเอียน

อีกทางหนึ่ง ซือซือยังเดินไปไม่ถึงไหนก็ถูกถังฉีตงไล่ตามทัน ในที่สุดเขาก็ผลักเธอเข้าไปในรถ ตัวเองก็ตามเข้าไปในห้องโดยสารในรถด้วย

ทันทีที่เหยียบคันเร่ง รถก็พุ่งออกไปไกล

ซือซือถูกผลักเข้าไปในรถอย่างง งง เมื่อเธอนั่งดีๆ ก็เห็นชายด้านข้างมองอย่างเย้ยหยัน

“ถังฉีตงคุณทำอะไรน่ะ ไม่เจอกันหลายปีอยู่ๆก็จะมาบีบบังคับลักพาตัวฉันอย่างนั้นรึ”

“ลักพาตัวนั่นก็สกปรกเกินไป ผมฆาตกรรมเลยดีกว่า---ผู้หญิงแกร่ง” ถังฉีตงตั้งใจกวนตีนให้เธอได้ยินชัดๆ

“ถังฉีตง คุณหน้าไม่อาย ตระกูลถังถูกคุณทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงแล้ว รู้ตัวรึเปล่า” ซือซือแทบจะระเบิดด้วยความโมโห

ผู้ชายที่ไม่เจอกันแปดปี อยู่ๆก็มาทำเรื่องน่าไร้ยางอาย

มีรอยยิ้มที่มุมปากถังฉีตง เขากล่าวอย่างใจเย็น “ไม่รู้สิ ถ้าแม้แต่ผู้หญิงของตัวเองยังตามกลับมาไม่ได้ นั่นต่างหากที่น่าอายและไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปพบบรรพบุรุษตระกูลถัง”

“ถังฉีตง ใครเป็นผู้หญิงของคุณ พูดออกมาให้ชัดๆเดี๋ยวนี้นะ” ใบหน้าซือซือเปลี่ยนเป็นสีแดง แววตาตันเฟิ่งเปล่งประกายโมโหจนแทบจะเขมือบร่างของชายตรงหน้าได้

“เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ผมหวังว่าคุณจะจ้องมองผมอย่างนี้บนเตียง” ถังฉีตงจ้องมองผู้หญิงที่โมโหตรงหน้าเขา

“ฉันเห็นว่าไอ้บ้าอย่างคุณคงอยากจะมีเรื่อง ปากพูดแต่เรื่องไร้สาระ” ซือซือโมโหจนหน้าผากจะพ่นควันได้ เธอไม่สนว่าถังฉีตงจะขับรถอยู่หรือไม่ เธอออกหมักชกเขา

แต่หมัดยังไม่ทันโดนถังฉีตง เขาก็บิดร่างหลบหลีกอย่างว่องไวทั้งๆที่ยังดูสงบนิ่งไม่เปลี่ยนแปลง “เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ คุณยังขี้หงุดหงิดเหมือนเดิมเลยนะ”

เธออารมณ์เสียจนเขารับมือไม่ไหว

รถบิดไปบิดมา ตัวซือซือเกือบจะหลุดออกจากเบาะที่นั่ง เธอเองก็ไม่กล้าที่จะเอาชีวิตของตัวเองมาล้อเล่น เธอจึงรีบคว้าจับที่วางแขนไว้โดยแน่น

ปากยังไม่ยอมสงบศึก “ถังฉีตงไอ้บ้า ฉันยังไม่ได้ขุดหลุมฝังศพครอบครัวของพวกคุณเลย ทำไมคุณพาหายนะมาแบบนี้”

ถังฉีตงเห็นซือซือใบหน้าซีดขาว ใจเขาก็รู้สึกเป็นทุกข์ เขาค่อยๆลดความเร็วของรถลง “เอาล่ะเอาล่ะ คุณไม่ได้ขุดหลุมฝังบรรพบุรุษผม ผมขุดหลุมฝังบรรพบุรุษคุณได้ไหมล่ะ”

“ถัง---ฉี---ตง ฉันจะลงจากรถ” เธอไม่สามารถอยู่ในรถร่วมกับเขาได้อีกต่อไป เพราะในไม่ช้าเธออาจจะโมโหจนตายไปเลยก็ได้

“ไม่ต้องห่วง อีกครู่เดียวเราก็จะถึงบ้านกันแล้ว” ถังฉีตงรีบพูดให้สบายใจ

ซือซือพูดด้วยน้ำเสียงได้ใจ “ทางที่ดีส่งฉันกลับบ้านจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ คุณจะได้ลิ้มรสชาติไม้เท้าของผู้เฒ่า”

ถังฉีตงชอบที่เห็นเธอเต็มไปด้วยพลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาภาคภูมิใจของชาวตันเฟิ่งคู่นั้น เธอไม่รู้ตัวว่าท่าทางของเธอช่างมีเสน่ห์แค่ไหน

เขาพูดขึ้นมาอย่างมีความนัยน์ “ผมคิดถึงช่วงเวลานั้นมาก เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ของผม”

ซือซือนิ่งอึ้งไป และถอนหายใจด้วยความเยือกเย็น ทั้งสองมือกอดอก เธอหันหน้าไปมองทางอื่นไม่สนใจชายคนนั้น

มีเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเธอกอดอกแน่นแค่ไหน จนกระทั่งแขนและมือทั้งสองนั้นเหงื่อเปียกเหงื่อไปหมด

แปดปีแล้ว ผ่านมาแปดปีแล้ว

หญิงสาวยังคงรักษาความสาวไว้ถึงแปดปี ตั้งแต่รู้จัดเขาตอนสิบขวบ ตอนนี้ผ่านไปแล้วสิบแปดปี

เธอไม่ใช่ทอมบอยที่ไร้เดียงสา และก็ไม่ใช่นางสนมที่จะคอยตามติดเขาตลอดไป

ไม่ใช่เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ที่รอให้เขากลับมา

ตั้งแต่ที่เขาหายตัวไปไม่บอกไม่กล่าว เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ก็ได้ตายจากไปแล้ว

ซือซือในตอนนี้ มีแค่หนึ่งไม่มีสอง ไม่มีใครเป็นเหมือนเช่นซือซืออีก

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่รถมาจอดอยู่หน้าทางเข้าวิลล่า