หมอเทวดา หวางเฟยร้ายร้อยเล่ห์ นิยาย บท 2

อาณาจักรต้าเยว่

ดวงจันทร์ที่สว่างไสวส่องแสงกระทบบนหลุมฝังศพจำนวนมาก

อีการ้องโหยหวนและบินวนอยู่ในอากาศ ดวงตาของอีกาส่องประกายอย่างละโมบในความมืด

ชายหนุ่มสองคนในชุดสีเทาลากศพที่เปื้อนเลือดมาที่นี่ เสื้อผ้าของศพขาดวิ่น ใบหน้ามีรอยฟกช้ำและบวมปูด รอยแส้ชัดเจน เห็นได้ชัดว่าก่อนตายคงต้องถูกทุบตีมาอย่างรุนแรง

“เจ้าสมควรตายที่บังอาจขวางทางเหลียงเฟย!” ชายคนหนึ่งถ่มน้ำลายใส่หน้าศพ

“ถูกแล้วที่เจ้าต้องตายไป แต่รูปลักษณ์ที่งดงามดุจดอกไม้นี้ช่างน่าเสียดายนัก” อีกคนพูดอย่างเสียดาย

“แม้แต่คนตายเจ้าก็ไม่เว้นรึ?” ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย มองไปที่ใบหน้าอันน่าเกลียดน่ากลัวของศพ “ก่อนตายก็สวยอยู่หรอก แต่น่าเสียดาย ตอนนี้ได้มองแล้วทำให้ข้าอยากจะอ้วก”

ชายอีกคนถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มอันหื่นกาม "ตอนนี้รูปร่างหน้าตาของเจ้าดูไม่ได้เลย แต่โชคดีที่เจ้ายังบริสุทธิ์อยู่ จะอย่างไรเจ้าก็ตายไปแล้ว ดังนั้นขอให้ข้าได้มีความสุขสักหน่อยเถอะ”

ชายคนนั้นหัวเราะคิกคัก ก่อนหันหลังกลับและเดินลงจากภูเขา "เร็วเข้า อีกประเดี๋ยวหากหมาป่ามา เราจะไม่รอดเอาได้ ข้าจะรอเจ้าอยู่ใต้ต้นไม้"

ชายคนนั้นถอดกางเกงออกและกำลังจะยื่นมือไปถอดเสื้อผ้าของศพ

มือที่ชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงก็ยกขึ้นทันที มือนั้นคว้าชายเสื้อของเขาและดึงกระชากอย่างแรง

ชายผู้นั้นก้มศีรษะลงด้วยความประหลาดใจ แต่กลับพบว่าศพนั้นลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา ทำให้ดวงตาสีเลือดดูดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวเป็นพิเศษ

"อ๊าก……"

เสียงกรีดร้องก้องอยู่ในท้องฟ้ายามค่ำคืนอันมืดมิด อีกาก็บินขึ้นสูงและบินกระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง