หมอเทวดา หวางเฟยร้ายร้อยเล่ห์ นิยาย บท 3

มีเสียงร้องอันโหยหวนดังมาจากระยะไกล และค่อยๆ เข้ามาใกล้หลงชีชีขึ้นทุกที นอกจากนี้ในบรรยากาศยังมีความปั่นป่วนที่ดูผิดปกติ หลงชีชียืนนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาของนางเย็นชา และนางตะโกนด้วยน้ำเสียงดุดัน “ถอยไป!"

คำสองคำนี้สั่นสะท้านไปทั่วนภา ทำให้พลังงานชั่วร้ายในอากาศสลายไป และทุกสิ่งบนโลกก็กลับคืนสู่ความสงบสุข

ทันทีที่นางลงมาจากภูเขา ก็เห็นรถม้าวิ่งอยู่บนทางหลวง ฝุ่นฟุ้งขึ้นที่ด้านหลังรถม้า และดูเหมือนคนในรถม้าจะวิ่งหนีเอาชีวิตรอดอยู่ ราวกับว่ากำลังถูกไล่ล่าโดยฝูงสัตว์ร้ายที่ตามหลังมา

ตามคาด ทันทีที่รถม้าผ่านไป มีคนมากกว่าสิบคนควบม้าไล่ตามมาติดๆ อย่างรวดเร็ว เพียงแว็บเดียวที่พวกเขาผ่านหน้านางไป หลงชีชีเห็นว่าพวกเขาทั้งหมดปิดหน้าและถือดาบยาวไว้ในมือ ดูท่าพวกเขาคงจะไล่ฆ่าคนในรถม้าข้างหน้าอยู่แน่นอน

ม้าสองตัวถูกผูกอยู่ใต้ต้นไม้ข้างทางหลวง พวกมันคงเป็นม้าของเจ้าชั่วสองคนที่ตายด้วยน้ำมือนาง นางจับม้าตัวหนึ่ง ก่อนกระโดดขึ้นหลังม้า และไล่ตามพวกนั้นไป

รถม้าดูคุ้นเคยมาก เจ้าของร่างเดิมน่าจะเคยเห็นมาก่อน

โดยเฉพาะม่านหน้าต่างผ้าไหมสีเหลืองลายมังกรที่ลอยขึ้นทันทีเมื่อรถม้าแล่นผ่านไป นอกจากเชื้อพระวงศ์ในเมืองหลวง ใครจะกล้าใช้ผ้าไหมสีเหลืองลายมังกรอย่างนี้อีก

นางเป็นแพทย์นิติเวชมาหลายปี การหยุดการก่ออาชญากรรมจึงเป็นปฏิกิริยาตอบสนองภายใต้จิตสำนึกของนาง

เพิ่งควบม้าไล่ตามพวกเขามาได้เพียงครู่เดียว ก็เห็นว่าบนทางหลวงอันกว้างขวางที่ด้านหน้าได้มีการต่อสู้เกิดขึ้นแล้ว รถม้าพลิกคว่ำลงบนพื้น และด้านหนึ่งของรถม้าพาดอยู่ที่ขอบถนน ราวกับว่าเพียงผลักเบาๆ ก็สามารถทำให้มันกลิ้งลงไปได้แล้ว

ฉากที่มักเห็นในภาพยนตร์แนวจอมยุทธ์กำลังปรากฏอยู่ต่อหน้าของหลงชีชี ภายใต้แสงจันทร์ที่สว่างไสว มีดดาบแกว่งไกว เลือดสาดกระเซ็น และร่างที่ลอยไปคนละทิศคนละทาง

นางลงจากหลังม้าและวิ่งฝ่ามีดดาบไปที่ด้านข้างของรถม้า ชายในชุดดำได้แทงดาบของเขาเข้าไปแล้ว หลงชีชีเตะเขาออกไป เอื้อมมือออกไปและดึงมือเล็กๆ ออกมา เด็กชายอายุราว 7-8 ขวบจ้องนางอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนพ่นน้ำลายออกมาจากปากของเขา "กบฏ แม้ว่าเจิ้นจะตาย เจิ้น*ก็จะไม่ยอมตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเจ้า"(คำอธิบาย เจิ้นเป็นคำสรรพนามที่ฮ่องเต้เรียกตนเอง)

เจิ้น?

ฮ่องเต้น้อย!

หลงชีชีพูดอย่างเคร่งขรึม "ถ้าอยากรอดก็หุบปาก!"