สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 746

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านให้โจวฉือเซินรีบไปแล้ว เธอกอดเจ้าตัวเล็กไว้ หลังจากที่กล่อมเขาอยู่สักครู่หนึ่ง หนังตาของเจ้าตัวเล็กก็เริ่มต่อสู้กัน ฝืนลืมตาอยู่ไม่กี่ครั้งก็หลับในอ้อมกอดของหร่วนซิงหว่าน

หร่วนซิงหว่านวางเขาลงบนเตียงอย่างเบามือ และห่มผ้าให้เขา

เธอเปิดประตูห้องนอนมองดู ก็ไม่มีเงาร่างของโจวฉือเซิน

ความง่วงก็โจมตีขึ้นมาอีก

หร่วนซิงหว่านหาว ไม่ได้ล็อคประตูไว้ เธอหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

เธออาบน้ำได้สักพัก ประตูห้องน้ำก็ถูกผลักออก

โจวฉือเซินส่งเสียงมาว่า "หลับแล้วเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านฮึมฮัม "ตอนนี้เชื่อแล้วหรือยังคะ"

มุมปากโจวฉือเซินยกยิ้ม เขาผลักประตูกระจกห้องอาบน้ำออก

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอรีบผลักประตูกลับไปอย่างรวดเร็ว "ทำอะไรน่ะคนทะลึ่ง!"

โจวฉือเซินยืนอยู่ข้างนอก มองเรือนร่างที่สะท้อนผ่านกระจกออกมา พิงตัวบนผนัง สองมือกอดอก เขาพูดอย่างใจเย็น "ผมมองภรรยาตัวเอง ทะลึ่งยังไง?"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้สนใจเขา เพียงคิดแต่ว่ารีบๆ ล้างโฟมที่อยู่บนหัวออกให้หมด และรีบๆ ออกไป

โจวฉือเซินพูดอีกว่า "พวกเรามาที่นี่ได้สองวันแล้ว คุ้นชินแล้วหรือยัง ?"

หร่วนซิงหว่านปะทะกับสายน้ำ พูดคลุมเครือว่า "มีอะไรที่ไม่คุ้นชิน อีกอย่างไม่ใช่ไม่เคยมาซะหน่อย......"

โจวฉือเซินพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย "ในเมื่อชินแล้ว ต้องเปลี่ยนคำเรียกใหม่ใช่หรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านปิดน้ำ หยิบผ้าขนหนูพันรอบตัว แล้วเปิดประตูห้องน้ำ "พูดอะไรใหม่?"

โจวฉือเซินเอื้อมมือดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมอก พูดเสียงต่ำว่า "คุณคิดว่ายังไงล่ะ?"

"อะ......อะไรนะ?"

สองมือของหร่วนซิงหว่านเอามือต่ำลงตรงหน้าอก รักษาระยะห่างจากเขา "ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ คุณอย่า......"

"อาบอีกรอบ"

พูดจบ หร่วนซิงหว่านก็ถูกดึงเข้าไปในห้องน้ำ

เธอทุบไปที่อกของเขา พูดเสียงเบาว่า "อย่าเสียงดัง น้าสวี่ก็อยู่ห้องข้างๆ นะ"

โจวฉือเซินกัดเข้าที่หูของเธอ น้ำเสียงทั้งต่ำทั้งแหบพร่า "ยังเรียกน้าสวี่อยู่อีก?"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าหูชา ทั้งแดงทั้งร้อน

เธอรู้ว่าที่โจวฉือเซินพูดเมื่อสักครู่หมายถึงอะไร

หร่วนซิงหว่านอ้อยอิ่งมาครึ่งวัน กลับหาข้ออ้างอื่นๆ ไม่ได้

ผ่านไปสักพัก เธอก็พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ "เรียกน้าสวี่จนชินแล้ว ต้อง......ต้องการเวลาอีกสักนิดเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน!"

พูดจบ หร่วนซิงหว่านก็จะวิ่งออกไปข้างนอก ก็ถูกโจวฉือเซินดึงกลับเข้ามาอีก

เขาพูดช้าๆ "คุณก็น่าจะรู้ ที่จริงแล้วเธอไม่ได้นามสกุลสวี่ ยังไงซะก็ต้องเปลี่ยนชื่อเรียกควรจะรีบให้ไว"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอลืมไปเสียสนิท

โจวฉือเซินพูดอีกว่า "ถ้าคุณรู้สึกอายที่จะพูด ผมสามารถขอให้เธอจ่ายค่าเปลี่ยนคำเรียกให้คุณได้"

"......อย่านะคุณ!"

โจวฉือเซินโน้มเข้าหาเธอ หัวคิ้วยกขึ้นเล็กน้อย "งั้นคุณสัญญาแล้วใช่ไหม?"

ใบหน้านี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ถูกกดดัน หร่วนซิงหว่านเงียบไปสองวินาที ยกมือขึ้นและหันหน้าเขาไปทางอื่น "คุณรอฉัน......ทำความคุ้นเคยก่อน"

โจวฉือเซินกุมมือของเธอเอาไว้ น้ำเสียงมีความสุข "ได้"