เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้วมองผู้ชายคนนั้น ย่อตัวลงด้วยความฉุนเฉียว “ฉันไม่อยากให้นายมายุ่ง!”
ชายคนนั้นนั่งยองๆ ตรงหน้าเธอ แล้วพูดเสียงทุ้ม “เด็กผู้หญิงอย่างเธอ เป็นอะไรไม่พอใจ? ”
“ไม่เกี่ยวกับนาย! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!” เจี่ยนอี๋นั่วพูดกับผู้ชายคนนั้นอย่างฉุนเฉียวต่อ
“ดุมากอ่ะ! เด็กผู้หญิงดุๆ แบบเธอ ระวังหาสามีไม่ได้นะ” ผู้ชายคนนั้นหัวเราะขึ้นมาเบาๆ ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเข้าใกล้เจี่ยนอี๋นั่วด้วยความสนใจอีก
เจี่ยนอี๋นั่วนั่งยองๆ อยู่ที่เดิม มองผู้ชายคนนั้น จากนั้นก็ฝังศีรษะบนแขน ไม่มองผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นค่อยๆ เข้าไปใกล้ กดเสียงทุ้มต่ำ ถามขึ้นอย่างประหม่าเล็กน้อย “เธอเป็นอะไร? ไม่สบายเหรอ? ถ้าไม่สบาย ฉันไปส่งเธอโรงพยาบาลได้นะ”
เจี่ยนอี๋นั่วค่อยๆ เงยศีรษะขึ้น มองผู้ชายคนนั้น ทันใดนั้นก็หยิบสเปรย์กันแดดในกระเป๋าเมื่อครู่ออกมา แล้วฉีดเข้าไปในดวงตาผู้ชายคนนั้นอย่างแรง
ผู้ชายคนนั้นร้องตะโกนและปิดตา “อ๊าก……เธอฉีด นี่มันอะไร? สเปรย์พริกไทยเหรอ? ”
เจี่ยนอี๋นั่วยิ้มแล้วยืนขึ้นมา พูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา “จัดการนายไม่ต้องใช้สเปรย์พริกไทยหรอก แค่สเปรย์กันแดดก็พอ คราวหน้าถ้าอยากจีบสาว ทางที่ดีก็ดูอารมณ์ของเธอก่อนนะ ไม่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนแค่ได้ยินนายพูดไม่กี่ประโยค นายก็จะทำอะไรเธอได้”
เจี่ยนอี๋นั่วพูดจบ ก็เตะชายคนนั้นอย่างแรง อ้อมตัวชายคนนั้น เดินไปที่รถประจำทางที่เพิ่งขับมา
“เฮ้……เธอจะไปแล้วเหรอ……” ผู้ชายคนนั้นปิดตายืนขึ้นมา กลับเห็นแค่แผ่นหลังของเจี่ยนอี๋นั่ว
ผู้ชายคนนั้นขยี้ตาพลางหัวเราะขมขื่น “สเปรย์กันแดดเหรอ? ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ !”
เจี่ยนอี๋นั่วนั่งรถประจำทาง เมื่อเห็นสภาพย่ำแย่ของผู้ชายคนนั้นผ่านหน้าต่างรถ ก็ยิ้มขึ้นมาอย่างสบายใจ จากนั้นเจี่ยนอี๋นั่วก็ใส่สเปรย์กันแดดไว้ในกระเป๋าเป้อย่างระมัดระวัง แล้วพึมพำเสียงเบา “จริงๆ เลย เสียสเปรย์กันแดดไปกับเขาซะเยอะเลย นี่เป็นแบรนด์เนมด้วย ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะมีเงินซื้อได้อีก……”
เจี่ยนอี๋นั่วพูดถึงตรงนี้ จู่ๆ ก็เม้มปาก อดไม่ได้ที่จะยิ้มขมขื่น เจี่ยนอี๋นั่วเริ่มทุกข์ใจกับสิ่งของเหล่านี้แล้วเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รัก วิวาห์จำเป็น