หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 13

เมื่อกลับมาถึงบ้านหมอพุฒตาลรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นจึงมาจัดแจงเตรียมชุดทำงานของเตชินแขวนเอาไว้ สำหรับใส่ในวันพรุ่งนี้ ก่อนจะเตรียมผ้าเช็ดตัวและชุดนอนไว้ให้เขา พร้อมทั้งบีบยาสีฟันไว้ให้เรียบร้อย ก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอนกับเวลาอีกเพียงแค่สองชั่วโมง สำหรับอาชีพหมออย่างเธอเวลาแค่นี้ก็มากพอ ในการพักผ่อน หมอพุฒตาลไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อตั้งนาฬิกาปลุกก่อนที่ร่างกายอ่อนล้าจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง พร้อมทั้งเปลือกตาของเธอที่มันค่อยๆ ปิดลงอย่างช้าๆ ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราในทันที

เตชินถูกแนทลากไปที่คอนโดเธอพยายามเล้าโลมให้ชายตรงหน้าให้เกิดอารมณ์ ความต้องการของแนทนั้น คือการได้เตชินมาครอบครอง ซึ่งสิ่งนั้นทำให้เตชินไม่ค่อยพอใจ เพราะการแสดงออกนอกหน้าของแนทมันมากจนล้น เลยกลายเป็นว่าสิ่งที่แนทพยายามทำนั้น เตชินกลับรำคาญ ผิดกับหมอพุฒตาลที่เป็นภรรยา เธอกลับไม่เคยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ หรือตามหึงหวงตอแยเขากับผู้หญิงคนไหน จนบางครั้งก็ทำให้เตชินคิดว่าหมอพุฒตาล ไม่มีหัวใจหรือเธอไม่เคยต้องการเขาเหมือนกัน

"เตชินขา... รออะไรล่ะค่ะ เรามาหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีกว่านะคะ" แนทพูดพร้อมกับค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของเตชินออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ พร้อมกับมือเล็กเรียวได้ลูบไปตามแผงอกอย่างช่ำชองและชำนาญ เรียวปากแดงทาบเข้าหาริมฝีปากหนา ก่อนที่เธอจะใช้ลิ้นกระหวัดพัวพันกับลิ้นอุ่นของชายหนุ่มอย่างร้อนแรง มือเล็กของเธอก็อยู่ไม่เป็นสุข ลูบไล้ไปทั่วร่างกายกำยำ ก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่ช่วงล่างแล้วรูดซิปกางเกงเขาลง อุ้งมือของหล่อนเคล้นอยู่กับท่อนเอ็นนั่นเป็นพัลวัน เมื่อความต้องการของเธอที่มีต่อกามารมณ์นั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนยากที่จะยับยั้งมันได้อีกต่อไป แนทรุกอย่างหนักราวกับว่าเธออดอยากขาดผู้ชายไม่ได้ ความกระสันในตัวของชายหนุ่มเริ่มทวีคูณมากขึ้น

เมื่อแนทพยายามปลุกเร้าอารมณ์ ของความเป็นชายในตัวของเขาอย่างชำนาญ เหมือนกับเธอเคยผ่านสนามพิศวาสมานับไม่ถ้วน ขณะที่ร่างกายกำยำกำลังกระสัน กับความต้องการในรสสวาทนี้ ภาพของหมอพุฒตาลกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มได้แวบเข้ามาในหัวของเตชิน อยู่ๆ เธอก็ไปยืนร้องไห้คนเดียวอย่างไร้เหตุผล ไม่บ่อยนักที่จะเห็นหมอสาวร้องไห้ออกมา ถ้ามันไม่หนักหนาสากรรจ์ เขาอยากรู้ถึงสาเหตุของการร้องไห้ครั้งนี้ของเธอ แม้ว่าสมองมันจะสั่งการให้ปลื้มปริ่มยินดี ที่เห็นเธอเสียใจกับการร้องไห้ออกมาแบบนั้น แต่หัวใจกลับรู้สึกห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก

หมับ!! มือหนาของเตชินได้จับไปที่ข้อมือเล็กนั่นเอาไว้ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นรูดซิปกางเกง แล้วหยิบเอาเสื้อคลุมมาสวมทับ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของแนทไป

"นี่คุณเตชินคุณเป็นอะไร คุณจะไปไหน"

"กรี๊ด!!กลับมาก่อนเตชิน" แนทกรีดร้องออกมาหลังจากที่เตชินไม่พูดไม่จา ไม่ตอบคำถามของเธอ เขาเดินออกไปจากห้องอย่างไม่ใยดี ต่อร่างกายที่เธอเปลื้องออกเหลือเพียงแค่บรากับชุดชั้นในตัวจิ๋ว เพื่อยั่วชายหนุ่ม ในขณะที่เวลานี้อารมณ์ของเธอก็มาเต็ม มันต้องการให้เขามาปลดปล่อยพันธะสวาทที่เตชินสร้างเอาไว้ เธอจะทำทุกทาง เพื่อให้ได้เข้ามาครอบครอง นั่นคือสิ่งที่แนทคิดเอาไว้ในใจตอนนี้

เมื่อเตชินเข้ามาในบ้านเขาได้เดินสวนกับหมอพุฒตาล ที่เธอเตรียมตัวออกไปทำงานเพื่อเข้าเวรดึกในเวลาเที่ยงคืน ต่างคนต่างก็เฉยชาใส่กัน หมอพุฒตาลเดินไปที่รถก่อนจะขึ้นไปสตาร์ทแล้วขับออกไปโดยมีสายตาของเตชิน ที่หันกลับไปมองรถของหมอสาวแล่นออกไปจากบ้านจนหลับตา ชายหนุ่มเดินขึ้นไปบนห้องนอน มองไปรอบๆ ก่อนจะสูดกลิ่นสเปรย์น้ำหอมที่หมอพุฒตาลฉีดเอาไว้เพื่อกลบกลิ่นบุหรี่ ที่เขาสูบในห้องนอน เพื่อบีบให้เธออยู่ไม่ได้แล้วย้ายออกจากห้องนี้ไป แต่เธอกลับทนอยู่ไม่ย้ายหนีไปไหน ทั้งที่เขานั้นพยายามทำทุกทางเพื่อบีบเธอ

เตชินหยิบบุหรี่ขึ้นมาเตรียมจุด แต่ก็หยุดแล้วเดินออกไปนอกระเบียง ชายหนุ่มกำลังใช้ความคิดเขาควรยอมรับหมอพุฒตาลเข้ามาในชีวิต หรือผลักเธอออกไปด้วยวิธีที่เขาพยายามจะทำ เตชินยังหาบทสรุปให้กับคำตอบของตัวเองไม่ได้ เมื่อหัวใจของเขามันเริ่มรู้สึกดี กับหมอสาวไปบ้างแล้วเมื่อหมอพุฒตาลมาถึงโรงพยาบาล เธอเอาของไปเก็บที่ห้องพักแพทย์ โดยมีหมอเจนเดินตามหลังเข้ามาติดๆ

"หมอตาลพรุ่งนี้มีสัมมนาที่ภูเก็ตนะหมอตาล ทราบหรือยัง" หมอเจนพูดพร้อมกับนั่งลงที่โซฟา เพราะเธอเพิ่งออกเวรมา หมอต้นเป็นคนสั่งให้เธอรีบมาบอกเรื่องนี้กับหมอพุฒตาล เธอจะได้เตรียมตัวให้พร้อม