หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 15

เตชินเดินตรงมายังห้องอาหารในโรงแรม เขาสั่งอาหารไปสองสามอย่าง โดยมีหมอพุฒตาลนั่งข้างๆ อย่างงงๆ กับพฤติกรรมที่แปลกเปลี่ยนไปของสามี วันนี้เขาดูจะสงบปากสงบคำ และไม่แสดงท่าทีเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน หรือว่าพายุกำลังจะก่อตัว นั่นคือสิ่งที่หมอพุฒตาลกำลังคิดในใจอยู่ในขณะนี้ เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เตชินตักอาหารตรงหน้าเข้าปากราวกับว่าอดอยากมาจากไหน เขาทานทุกอย่างที่สั่งมาจนเกลี้ยง นี่เป็นครั้งแรกที่หมอพุฒตาลเห็นเตชินทานข้าวเยอะที่สุด ตั้งแต่แต่งงานกันมา

"เอาอีกไหมจะสั่งให้ไปอดอยากมาจากไหน" หมอสาวถามออกไปด้วยความสงสัย เมื่อเธอรู้สึกว่าชายตรงหน้ายังไม่อิ่ม

"พอก่อน... หิวแล้วค่อยลงมากินใหม่ ผมว่าจะซื้ออะไรขึ้นไปกินข้างบนด้วย ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ชอบกินบ่อยๆ" คำพูดของเตชิน ทำให้หมอพุฒตาลนึกได้ อาการแบบนี้มันน่าจะเป็นเธอมากกว่าที่หิวอยู่บ่อยๆ ไม่น่าจะเป็นเขาไปได้ เพราะอาการที่เตชินเป็นนั้น มันคืออาการของผู้หญิง ที่กำลังตั้งครรภ์จะหิวบ่อยๆ แล้วก็ชอบทานเยอะๆ

"อ้าว! คุณเตชิน แนทมองอยู่ตั้งนานคิดว่าไม่ใช่คุณ" แนทพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอก และแสดงออกอย่างชัดเจน ถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ แล้วเธอก็นั่งลงข้างๆ เตชิน พร้อมกับเอามือลูบที่บ่าของเขาไปมา อย่างไม่แคร์สายตาของหมอพุฒตาลเลยสักนิด ส่วนเตชินเองก็นิ่งเฉย ปล่อยให้แนททำตามอำเภอใจลูบไล้ไปทั่ว ชาติที่แล้วเธอเกิดเป็นปลาหมึกหรืออย่างไร ทำไมมือของเธอถึงอยู่ไม่เป็นสุขอย่างนั้น หมอพุฒตาลจะไม่ทน เพราะเธอไม่มีเหตุผลอะไร ที่จะต้องมานั่งมองภาพตรงหน้า ถ้าเขาอยากให้เธอเจ็บนั่นมันคงสมใจเขาแล้ว เพราะเวลานี้เธอไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ว่ากำลังเจ็บจี๊ดที่หัวใจ เมื่อมีหญิงคนอื่นมานั่งนัวเนียเคลียคลอ กับสามีของตัวเองอยู่ต่อหน้าต่อตาแบบนี้

"คุณมีเพื่อนแล้ว ฉันขอตัวนะคะ พอดีว่าพรุ่งนี้มีสัมมนาแต่เช้า" หมอพุฒตาลพูดจบ ก็เดินออกไปทันที นี่ใช่ไหมที่เขาต้องการให้เธอลงมาด้วย เพื่อให้มาเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบนี้ใช่ไหม เตชินยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่พูดจาอะไร ปล่อยให้แนทนั่งแนบชิดราวกับว่าเธอนั้นจะสิงร่างเขาอยู่แล้ว แม้ความสัมพันธ์ของเขากับเธอจะเคยลึกซึ้งกันมาก่อน แต่ตอนนี้เตชินเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า เขายังต้องการรสสวาทจากสาวตรงหน้านี่อยู่หรือไม่

"คุณเตชินมาทำอะไรที่นี่คะ แล้วจะกลับวันไหน" แนทถามออกมา ในขณะที่มือของเธอก็ทำงานไปด้วยเธอค่อยๆ ลูบไปที่ต้นแขนของชายหนุ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ในตัวของเขา ให้มันพุ่งขึ้นมาอย่างไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง

"ผมมาทำธุระแถวนี้ เดี๋ยวก็กลับแล้ว ขอตัวนะครับคุณแนท" เตชินพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน ส่วนตัวแนทเองก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน พร้อมกับเกาะแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย

"เดี๋ยวก่อนสิคะ ไปส่งแนทที่ห้องก่อนนะคะคุณเตชิน" เตชินโดนแนทลากไปที่ห้อง พร้อมกับแผนการที่เธอวางเอาไว้ เธอสืบทุกการเคลื่อนไหวของเตชิน รู้หมดทุกอย่าง แม้กระทั่งเรื่องของหมอพุฒตาล

"จิบไวน์เป็นเพื่อนแนทแป๊บหนึ่ง ค่อยกลับห้องนะคะ" เธอพูดพร้อมกับเทไวน์ลงแก้วอย่างใจเย็น เตชินเองก็ไม่คิดอะไร เพราะเวลานี้เขายังไม่มีความชัดเจน ว่าที่จริงแล้วเขาต้องการหมอพุฒตาลเข้ามาในหัวใจหรือไม่ เขาจึงยอมตามแนทมาอย่างว่าง่าย เพื่อลองใจตัวเอง แนทยื่นแก้วไวน์ให้กับเตชิน เขากระดกมันรวดเดียวเข้ามาในปาก ก่อนจะอมมันเอาไว้แล้วกลืนมันลงไปอย่างช้าๆ เพื่อให้รับรู้ถึงรสชาติของไวน์ที่กำลังไหลลงคอ ไม่นานฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ กับยาที่แนทผสมลงไปก็เริ่มที่จะออกฤทธิ์ เตชินรู้ดีว่าเขากำลังโดนยา แต่นั่นมันไม่ใช่ปัญหาสำหรับหนุ่มเจ้าสำราญอย่างเขา เมื่อแนทต้องการแบบนี้ เขาก็พร้อมจะสนองให้เธออย่างที่ใจต้องการ เมื่อเหยื่อมาให้ตะครุบถึงที่ มีหรือเสืออย่างเตชินจะปล่อยให้หลุดมือไป

แนทค่อยๆ ถอดชุดที่สวมใส่ออกทีละชิ้น ด้วยลีลาที่เย้ายวน และชวนต่อการเผด็จศึก เธอค่อยๆ เดินเข้าไปหาเตชินอย่างช้าๆ ก่อนจะผลักชายหนุ่มลงไปนอนราบกับโซฟาตัวยาว ไม่นานเธอก็จัดการเสื้อผ้าของเตชินออกจนสิ้นในพริบตา เรียวปากบางทาบลงไปบนริมฝีปากหนาของชายหนุ่มอย่างเร่าร้อน

เธอใช้ปลายลิ้นเล็กนั่นอย่างช่ำชองเข้าไปแตะกระหวัดพัวพันในโพรงปากของเขาอย่างรู้งาน ก่อนจะไล้ลงมาเธอค่อยๆ เล้าโลมไปตามซอกคอ และแผงอกต่ำลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดยังเป้าหมายใต้สะดือ เธอใช้ลิ้นแตะกระหวัดบรรเลงมันลงไปที่ท่อนเอ็นร้อน ก่อนจะอมแล้วดูดอย่างผู้ที่อยู่เหนือเกม จนเตชินแทบจะคุมสติไม่อยู่ ความกระสันของเขา ที่ต้องการจากร่างกายของหญิงตรงหน้าเวลานี้มันยากต่อการยับยั้งชั่งใจ