หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 20

เมื่อหมอพุฒตาลอาการดีขึ้น เธอจึงรีบขึ้นเครื่องบินกลับทันที โดยมีเตชินคอยมองอยู่ห่างๆ ทั้งสองไม่มีการพูดคุยแม้จะมาด้วยกัน กลับแสดงออกราวกับคนแปลกหน้า เหมือนกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต่างคนต่างเงียบงัน พอกลับมาถึงบ้านหมอพุฒตาลก็ได้อาบน้ำ เพื่อจะนอนพักผ่อน เย็นนี้เธอคงไม่สามารถที่จะไปทำงานที่โรงพยาบาลได้จึงโทรบอกหมอต้น

"ฮัลโหล สวัสดีค่ะหมอต้น คือตาลรู้สึกเพลียมากอยากให้หมดต้นดูแลผู้ป่วยเคสนี้ให้ตาลหน่อย" หมอสาวยังคงเป็นกังวลในงาน เพราะอาการของผู้ป่วยไม่สามารถเลื่อนการรักษาออกไปได้

"ผมจะดูแลให้เองหมอตาลทำใจให้สบายเถอะ ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย" หมอหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและห่วงใย "ขอบคุณมากนะคะหมอต้น ตาลต้องรบกวนหมอต้นตลอดเลย" คำพูดของหมอสาวที่ถ่ายทอดออกมาด้วยความเกรงใจนั้น กลับสร้างความไม่พอใจให้กับใครบางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ถ้าหมอตาลมีอะไรไม่สบายใจ หรือต้องการให้ผมช่วยเหลืออะไร ก็โทรมาได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะครับ ผมยินดีที่จะช่วยหมอตาลทุกเมื่อ โดยไม่มีข้อแม้" คำพูดของหมอต้นนั้น หมอสาวพอจะรู้ดีว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะสานสัมพันธ์ หรือรู้สึกพิเศษกับเขาแบบนั้นได้ ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือในขณะนี้ก็ตาม เธอก็ยังคงให้กับเขาได้ แค่ความเป็นเพื่อนเหมือนเดิม

"ขอบคุณมากนะคะหมอต้น ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ตาลขอตัวพักก่อนไว้เจอกันตาลจะเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนนะคะสวัสดีค่ะ" หมอสาวพูดจบก็ล้มตัวลงนอน พร้อมกับดึงผ้าขึ้นมาห่มไว้ โดยมีสายตาของเตชินจับจ้องมาที่ร่างของคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย แต่ก็ไม่ว่างเว้นที่จะพูดกระแทกแดกดันเธอ

"ผัวก็มีนั่งหัวโด่อยู่ทนโท่! ยังจะมีหน้าไปปันใจให้กับชายอื่น ผู้หญิงอย่างคุณนอกจากจะหน้าเงินแล้วยังหน้าด้านอีก!" เตชินพูดจบก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้หมอพุฒตาลมองตามด้วยความรู้สึกที่ปวดร้าว นอกจากเขาจะไม่สนใจไม่ใส่ใจเธอแล้ว เขายังผลักไสไล่ส่งด้วยวาจาที่ยามเหยียด

จะมีสักครั้งไหมที่เขาห่วงใยคอยปลอบใจในยามที่เธอทุกข์ใจเช่นนี้ มื้อค่ำหมอพุฒตาลสั่งให้แม่บ้านทำข้าวต้มขึ้นมาให้ เพราะว่าเย็นนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ทุกคนออกไปงานเลี้ยงกันหมด หมอพุฒตาลรับประทานข้าวต้มเสร็จก็กินยา ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่อ้างว้าง เธอเหลือบไปมองที่ประตูหลายครั้ง หวังว่าเขาจะเปิดเข้ามา แต่รอแล้วรอเล่าก็ไร้เงาของเตชิน

ในขณะที่ใครคนหนึ่งรอคอยเขากลับบ้าน ชายเจ้าสำราญอย่างเตชินก็หวนกลับมายังที่ ที่เขาเคยอยู่เคยกินอีกครั้ง ผับนี้เขาเป็นเจ้าของหุ้นส่วนกับเพื่อนๆ

"ตั้งแต่แต่งงานคิดว่าจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกซะแล้ว คุณชายเจ้าสำราญ" เขาชื่อต้าเป็นเพื่อนสนิทของเตชินที่มีหุ้นส่วนอยู่ที่ผับนี้ด้วย

"วันนี้ไม่เมาไม่เลิก นานมากแล้วนะที่มึงไม่มาเหยียบที่นี่" ยูโรพูดขณะที่รินเครื่องดื่มนั่นลงในแก้ว เขาก็เป็นอีกคนหนึ่งในเพื่อนสนิทของแก๊ง

"เป็นไรทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ อย่าบอกนะว่ามึงเริ่มจะหลงรักเมียลูกนี่นั่นเข้าแล้ว" ทิวเพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้น เพราะก่อนแต่งงานเตชินพูดทุกอย่างให้เพื่อนฟัง เกี่ยวกับภรรยาในทะเบียนที่เขาต้องแต่งงานด้วย

ตรั่บ~ตรั่บ~ตรั๊บ! สะโพกหนายังคงทำงานซอยถี่ขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ เวลานี้จิตใจของเตชินเต็มไปด้วยตัณหา และราคะ เขาไม่ได้คิดถึงหมอสาวผู้เป็นภรรยาที่นอนรอเขากลับบ้านเลยแม้เพียงเสี้ยวนาที

“อืม~อ่า~โอ้วว!” เสียงครางของชายหนุ่มดังออกมาบ้าง เมื่อดิวพลิกตัวขึ้นเป็นคนคุมเกมเองทั้งหมด สะโพกเล็กซอยถี่ขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ เต้ามนกลมพวงโตสั่นกระเพื่อมไปตามแรงโยกของคนร่างเล็กยิ่งมองเตชินก็ยิ่งเกิดอารมณ์

“อืม~อ่า~โอ้วว์!!... เร็วอีก! อย่างนั้นแหละดีมากดิวอ้า!" เตชินร้องครางออกมาบ้าง เมื่อดิวทำให้เขาถึงใจ เธอจัดการกระแทกสะโพกเล็กลงไป ที่ท่อนเอ็นของชายตรงหน้าอย่างไม่ยั้งอีกครั้ง เมื่อเขาสั่งให้ทำ เธอพึงพอใจที่จะบริการเตชินอย่างเต็มที่และเต็มใจเป็นที่สุด

“อืม~อ่า~โอ้วว! สุดยอดมากดิว คุณทำได้ดีมาก อ๊า” เมื่อความต้องการของเตชินมาถึงจุดที่เรียกว่าหยุดไม่ได้แล้ว ดิวลงมือจัดการทำออรัลเซ็กส์ด้วยการใช้ปากดูด ปลายลิ้นเล็กค่อยๆ เลียเล็มไล้ลงไปช้าๆ ก่อนที่เธอจะจับมันยัดเข้ามาในปากอีกครั้ง แล้วเริ่มบรรเลงผงกหัวขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ จนชายตรงหน้าแทบจะควบคุมสติไว้ได้ เมื่อดิวใช้ปากกับท่อนเอ็นร้อนได้อย่างดีเยี่ยม

“อืม~อ่า~โอ้วว~ซี้ดด!!” เตชินร้องครางออกมาเสียงดังทั่วห้อง เมื่อดิวจัดการกับท่อนเอ็นร้อนของเขาได้ถึงใจ สิ่งนี้ผู้หญิงทุกคนทราบดีว่าเตชินชอบมาก และเขาจะต้องจ่ายให้พวกเธออย่างงามทุกครั้งส่งกับที่พวกปรนเปรอให้กับเขา แน่นอนผลตอบแทนที่ดิวจะได้รับมันย่อมคุ้มค่ากับสิ่งที่เธอได้ทำให้เตชินในค่ำคืนนี้