หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 19

เช้าของวันใหม่แสงสีทองสาดส่องเข้ามากระทบที่ใบหน้าของชายหนุ่ม เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆโดยมีร่างเล็กของหมอสาวนอนอยู่แนบกายภายใต้อ้อมกอดของเขา มือหนาค่อยๆ ปัดลงไปที่ปอยผมของเธอ ก่อนจะจ้องมองใบหน้านวลอย่างพินิจพิเคราะห์ถึงเหตุผล ที่เขาจะต้องยอมรับเธอเข้ามา ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ทั้งที่พยายามผลักไส แต่หัวใจเขากลับเรียกร้องให้เธออยู่ ผู้ชายเจ้าสำราญอย่างเตชินนั้นเริ่มจะลังเลกับความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง ใจหนึ่งก็อยากให้เธอไปอีกใจก็อยากให้เธออยู่ เขาควรจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี

ชายหนุ่มบรรจงจุมพิตลงไปที่หน้าผากของหมอสาว เมื่อริมฝีปากอุ่นของเขานั้นได้แตะสัมผัสลงไป กลับพบว่าตัวเธอนั้นร้อนยังกับไฟลน เขาไม่รู้ว่าหมอสาวมีไข้ เพราะเมื่อคืนต่างคนต่างก็นอนไม่ได้คุยกันอีกเลย ที่สำคัญเตชินนั้นก็หลับสนิท ชายหนุ่มลุกไปหยิบกะละมังมาใส่น้ำ พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วถอดชุดของหมอพุฒตาลออก เหลือเพียงแค่บรากับชุดชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้น มือของเธอพยายามดันเขาออก แต่มันกลับไร้ผลเพราะพิษไข้ทำให้หมอสาวนั้นปวดเมื่อยระบมไปทั้งตัว

"ไม่ต้องเช็ด เดี๋ยวฉันทำเอง บอกว่าไม่ต้องไง!" หมอพุฒตาลพูดออกมา ทั้งที่ตาแทบจะลืมไม่ขึ้นด้วยซ้ำ มือของเธอนั้นก็แทบจะไม่มีแรงยกมาปิดเรือนกาย ที่มันแทบจะเปลือยเปล่าในเวลานี้ เมื่อร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกไปหมด เนื่องมาจากพิษไข้หวัดกำลังเล่นงาน สาเหตุจากเมื่อวานตอนหัวค่ำที่เธอแช่น้ำนาน

"อยู่เฉยๆ เดี๋ยวไข้ก็ไม่ลดหรอก เป็นหมอไม่รู้หรือไงว่าต้องเช็ดตัว!" เตชินพูดพร้อมกับเช็ดตัวให้กับภรรยาความจริงแล้วหมอพุฒตาลควรจะภูมิใจ เพราะเธอคือผู้หญิงคนแรกที่เขาทำแบบนี้ให้ ทั้งที่ไม่เคยคิดจะทำให้ใครมาก่อน ผู้หญิงทั้งโลกถ้าได้รู้คงต้องอิจฉาเธอกันเป็นแถวแน่ เมื่อเช็ดตัวให้หมอสาวเสร็จแล้ว เตชินหาเสื้อผ้าที่มันไม่หนามากมาสวมใส่ให้กับเธอ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เพื่อซื้อยาและอาหารเช้ามาให้ภรรยา หมอพุฒตาลนอนได้สักพัก ก็รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย จากการเช็ดตัวของเตชิน ทำให้ไข้ของเธอลดลงบ้าง

“ฮัดชิ้ว!! เป็นหวัดแน่เลย” หมอสาวจามออกมาพร้อมกับน้ำมูกใสๆ แน่นอนในกระเป๋ายาของเธอที่เตรียมมา มียาพาราและยาอีกหลายอย่างแต่ไม่มียาแก้หวัด ที่เธอสามารถจะกินได้ เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ จึงจำเป็นต้องทานยาด้วยความระมัดระวัง เพราะมันอาจทำให้เด็กในครรภ์มีอันตรายได้ หมอพุฒตาลโทรหาหมอต้น เพื่อขอยาจากเขาความจริงแล้วเธอก็ไม่อยากจะกินมัน แต่มีงานสำคัญที่รออยู่ทำให้เธอจำเป็นต้องทานยาแก้หวัดนั่น ไม่นานหมอต้นก็เดินเข้ามาพร้อมกับที่ตรวจและกระเป๋ายา

"ขอโทษด้วยนะคะหมอต้นที่รบกวน" หมอหนุ่มยิ้มบางๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ หมอสาวที่เตียงนอน เพื่อดูอาการเธอ

"รบกวนอะไรกันครับคุณหมอ ไหนขอผมตรวจดูหน่อยซิเป็นยังไงบ้าง พอจะได้แอดมิทหรือเปล่า" หมอหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง เพื่อให้หมอสาวตรงหน้าอารมณ์ดี เขาไม่รู้ว่าเธอมีเรื่องทุกข์ใจอะไรถึงได้ไปนั่งแช่น้ำแบบนั้นเป็นเวลานาน เมื่อมันเป็นเรื่องส่วนตัวเขาก็ไม่กล้าก้าวก่าย แม้ว่าอยากจะรู้แทบตายก็ตามที หมอหนุ่มหยิบสเต็ตโทสโคปหูฟังขึ้นมา เพื่อตรวจหมอสาวพร้อมทั้งจับชีพจรวัดไข้ และวัดความดันให้กับเธอ ครั้งแรกที่หมอหนุ่มได้ใกล้ชิดกับหมอพุฒตาล หัวใจของเขามันยังคงเป็นของหมอพุฒตาล แม้ว่าเธอจะแต่งงานไปแล้วก็ตาม แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะเขาไม่มีทางทำผิด และรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์นอกจากคิดรักอยู่ฝ่ายเดียว

"คุณแม่ยังมีไข้อยู่นะครับ ต้องทานยาลดไข้" หมอต้นพูดออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง ให้กับหมอพุฒตาล

"หมอต้นรู้!" หมอพุฒตาลทำหน้ากังวลใจ เพราะเธออยากเก็บเรื่องนี้เอาไว้คนเดียว กลัวว่าเตชินจะรู้ และเขาอาจจะทำร้ายเธอกับลูกก็เป็นได้

"ผมรู้ตั้งแต่หมอตาลขอยาคลอร์เฟนนิรามินแล้ว เพราะมันเป็นยาลดน้ำมูก ที่ไม่มีผลต่อความพิการของเด็กทารกในครรภ์"

"ขอบคุณมากนะคะหมอต้น แต่ตาลขอให้เรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมอย่าบอกใคร" แม้ว่าหมอหนุ่มจะสงสัยในวาจา ที่หมอสาวเอื้อนเอ่ยออกมานั้นมากแค่ไหน เขากลับทำเป็นไม่สนใจ เพื่อให้หมอพุฒตาลนั้นคลายความกังวล

"ผมออกไปซื้อข้าวมาลุกมาทานก่อนจะได้กินยา" คำพูดที่ดูธรรมดา ใครเล่าจะรู้ว่าเขาอาจจะแฝงเรื่องราวร้ายๆ เอาไว้มากมาย เมื่อเตชินพูดจบเขาก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งม้วน พร้อมกับไฟแช็กเดินออกไปนอกระเบียง หมอสาวทำเพียงแค่มองตามหลังเขาไปเท่านั้น ก่อนที่เธอจะลุกไปทานข้าวที่เขาซื้อเข้ามาให้ เธอก็สงสัยเขามีเรื่องอะไรให้ไม่สบายใจ ถึงได้ออกไปสูบบุหรี่แบบนั้น ทั้งที่เขาเพิ่งพูดกับเธอเมื่อคืน ว่าจะพยายามไม่สูบมัน แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่สูบในห้องนี้ เธอควรจะพอใจไม่ควรเรียกร้องอะไรจากเขาให้มันมากไป เธอรู้สถานะตัวเองดี แค่เมียลูกหนี้ที่เขานั้นไม่เคยต้องการ เธอไม่รู้ว่าจะอยู่ในสถานะนี้ได้อีกนานแค่ไหน หากท้องของเธอป่องและโตขึ้น เขาก็ต้องสงสัยแล้ววันนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผู้ชายคนนี้ที่ขึ้นชื่อว่าสามีอาจทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เธอช้ำใจ และบอบช้ำมากที่สุด

หมอสาวพยายามไม่คิดอะไรให้มาก แต่ยิ่งพยายามข่มใจมากเท่าไหร่ กลับยิ่งทำให้เธอกระวนกระวายใจมากเท่านั้น เมื่อเตชินสูบบุหรี่เสร็จเขาก็เดินกลับเข้ามาในห้อง พร้อมกับกลิ่นที่หมอสาวไม่ชอบใจสักนิด ที่มันติดเสื้อเขามา แน่นอนคนที่สูบบุหรี่กลิ่นของมันย่อมติดมาแบบนี้ ทำให้หมอพุฒตาลรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่ไม่ชอบใจ

อ๊วกก!! หมอสาววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับอ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุง แน่นอนเธอแพ้กลิ่นบุหรี่หนักมาก จนจะทนไม่ไหว แค่เห็นเตชินหยิบมันขึ้นมา เธอแทบอยากจะก้มลงกราบร้องขอชีวิตเลยทีเดียว เหตุผลคือลูก เด็กคนนี้ช่างสมกับที่เป็นลูกของหมอ หนูน้อยไม่ชอบกลิ่นของมันเอาเสียเลย แต่ก่อนเธอพอทนได้แต่เมื่อตั้งท้องเธอยิ่งแพ้มันหนักขึ้นเรื่อยๆ

"เป็นยังไงบ้างทำไมอ้วกออกมาแบบนี้" แม้ชายหนุ่มจะยังขุ่นเคือง แต่ใจอีกครึ่งดวงกลับเป็นห่วงเธอไม่น้อย

"คุณออกไปก่อนฉันเหม็นควันบุหรี่ ฉันไม่ชอบกลิ่นของมันออกไปฉันขอร้อง!" เตชินยอมเดินออกมาอย่างว่าง่าย นี่เขากำลังทำร้ายเธออีกแล้วเหรอ ทั้งที่เมื่อวานก็เพิ่งบอกเธอว่าจะพยายามไม่สูบมัน ชายหนุ่มไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขาอีกนานแค่ไหน บางครั้งก็รู้สึกดีบางครั้งก็อยากร้ายกับเธอให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยทีเดียว