หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 19

เช้าของวันใหม่แสงสีทองสาดส่องเข้ามากระทบที่ใบหน้าของชายหนุ่ม เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆโดยมีร่างเล็กของหมอสาวนอนอยู่แนบกายภายใต้อ้อมกอดของเขา มือหนาค่อยๆ ปัดลงไปที่ปอยผมของเธอ ก่อนจะจ้องมองใบหน้านวลอย่างพินิจพิเคราะห์ถึงเหตุผล ที่เขาจะต้องยอมรับเธอเข้ามา ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ทั้งที่พยายามผลักไส แต่หัวใจเขากลับเรียกร้องให้เธออยู่ ผู้ชายเจ้าสำราญอย่างเตชินนั้นเริ่มจะลังเลกับความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง ใจหนึ่งก็อยากให้เธอไปอีกใจก็อยากให้เธออยู่ เขาควรจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี

ชายหนุ่มบรรจงจุมพิตลงไปที่หน้าผากของหมอสาว เมื่อริมฝีปากอุ่นของเขานั้นได้แตะสัมผัสลงไป กลับพบว่าตัวเธอนั้นร้อนยังกับไฟลน เขาไม่รู้ว่าหมอสาวมีไข้ เพราะเมื่อคืนต่างคนต่างก็นอนไม่ได้คุยกันอีกเลย ที่สำคัญเตชินนั้นก็หลับสนิท ชายหนุ่มลุกไปหยิบกะละมังมาใส่น้ำ พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วถอดชุดของหมอพุฒตาลออก เหลือเพียงแค่บรากับชุดชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้น มือของเธอพยายามดันเขาออก แต่มันกลับไร้ผลเพราะพิษไข้ทำให้หมอสาวนั้นปวดเมื่อยระบมไปทั้งตัว

"ไม่ต้องเช็ด เดี๋ยวฉันทำเอง บอกว่าไม่ต้องไง!" หมอพุฒตาลพูดออกมา ทั้งที่ตาแทบจะลืมไม่ขึ้นด้วยซ้ำ มือของเธอนั้นก็แทบจะไม่มีแรงยกมาปิดเรือนกาย ที่มันแทบจะเปลือยเปล่าในเวลานี้ เมื่อร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกไปหมด เนื่องมาจากพิษไข้หวัดกำลังเล่นงาน สาเหตุจากเมื่อวานตอนหัวค่ำที่เธอแช่น้ำนาน

"อยู่เฉยๆ เดี๋ยวไข้ก็ไม่ลดหรอก เป็นหมอไม่รู้หรือไงว่าต้องเช็ดตัว!" เตชินพูดพร้อมกับเช็ดตัวให้กับภรรยาความจริงแล้วหมอพุฒตาลควรจะภูมิใจ เพราะเธอคือผู้หญิงคนแรกที่เขาทำแบบนี้ให้ ทั้งที่ไม่เคยคิดจะทำให้ใครมาก่อน ผู้หญิงทั้งโลกถ้าได้รู้คงต้องอิจฉาเธอกันเป็นแถวแน่ เมื่อเช็ดตัวให้หมอสาวเสร็จแล้ว เตชินหาเสื้อผ้าที่มันไม่หนามากมาสวมใส่ให้กับเธอ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เพื่อซื้อยาและอาหารเช้ามาให้ภรรยา หมอพุฒตาลนอนได้สักพัก ก็รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย จากการเช็ดตัวของเตชิน ทำให้ไข้ของเธอลดลงบ้าง

“ฮัดชิ้ว!! เป็นหวัดแน่เลย” หมอสาวจามออกมาพร้อมกับน้ำมูกใสๆ แน่นอนในกระเป๋ายาของเธอที่เตรียมมา มียาพาราและยาอีกหลายอย่างแต่ไม่มียาแก้หวัด ที่เธอสามารถจะกินได้ เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ จึงจำเป็นต้องทานยาด้วยความระมัดระวัง เพราะมันอาจทำให้เด็กในครรภ์มีอันตรายได้ หมอพุฒตาลโทรหาหมอต้น เพื่อขอยาจากเขาความจริงแล้วเธอก็ไม่อยากจะกินมัน แต่มีงานสำคัญที่รออยู่ทำให้เธอจำเป็นต้องทานยาแก้หวัดนั่น ไม่นานหมอต้นก็เดินเข้ามาพร้อมกับที่ตรวจและกระเป๋ายา

"ขอโทษด้วยนะคะหมอต้นที่รบกวน" หมอหนุ่มยิ้มบางๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ หมอสาวที่เตียงนอน เพื่อดูอาการเธอ

"รบกวนอะไรกันครับคุณหมอ ไหนขอผมตรวจดูหน่อยซิเป็นยังไงบ้าง พอจะได้แอดมิทหรือเปล่า" หมอหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง เพื่อให้หมอสาวตรงหน้าอารมณ์ดี เขาไม่รู้ว่าเธอมีเรื่องทุกข์ใจอะไรถึงได้ไปนั่งแช่น้ำแบบนั้นเป็นเวลานาน เมื่อมันเป็นเรื่องส่วนตัวเขาก็ไม่กล้าก้าวก่าย แม้ว่าอยากจะรู้แทบตายก็ตามที หมอหนุ่มหยิบสเต็ตโทสโคปหูฟังขึ้นมา เพื่อตรวจหมอสาวพร้อมทั้งจับชีพจรวัดไข้ และวัดความดันให้กับเธอ ครั้งแรกที่หมอหนุ่มได้ใกล้ชิดกับหมอพุฒตาล หัวใจของเขามันยังคงเป็นของหมอพุฒตาล แม้ว่าเธอจะแต่งงานไปแล้วก็ตาม แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะเขาไม่มีทางทำผิด และรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์นอกจากคิดรักอยู่ฝ่ายเดียว

"คุณแม่ยังมีไข้อยู่นะครับ ต้องทานยาลดไข้" หมอต้นพูดออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง ให้กับหมอพุฒตาล

"หมอต้นรู้!" หมอพุฒตาลทำหน้ากังวลใจ เพราะเธออยากเก็บเรื่องนี้เอาไว้คนเดียว กลัวว่าเตชินจะรู้ และเขาอาจจะทำร้ายเธอกับลูกก็เป็นได้

"ผมรู้ตั้งแต่หมอตาลขอยาคลอร์เฟนนิรามินแล้ว เพราะมันเป็นยาลดน้ำมูก ที่ไม่มีผลต่อความพิการของเด็กทารกในครรภ์"

"ขอบคุณมากนะคะหมอต้น แต่ตาลขอให้เรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมอย่าบอกใคร" แม้ว่าหมอหนุ่มจะสงสัยในวาจา ที่หมอสาวเอื้อนเอ่ยออกมานั้นมากแค่ไหน เขากลับทำเป็นไม่สนใจ เพื่อให้หมอพุฒตาลนั้นคลายความกังวล