หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 34

เมื่อเตชินขับรถออกมาจากห้างสรรพสินค้าได้สักพัก เขาก็เหลือบไปมองภรรยาสาว ที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ คนขับ ปรากฏว่าเธอหลับไปแล้วคงจะเพลียที่นอนดึก แถมยังต้องมาอยู่ในห้องผ่าตัดอีกตั้งหลายชั่วโมง ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอจะอุทิศตน เพื่องาน และคนอื่นได้มากมายขนาดนี้ เตชินขับรถเข้ามาในบ้านหรูหลังใหญ่ ซึ่งเป็นบ้านของเขาเองก่อนจะหักพวงมาลัยขับเข้าไปด้านหน้าทางขึ้นบ้าน

“คุณหมอถึงบ้านแล้วครับ รอผมอยู่ในรถนะ” สรรพนามที่เขาเรียกภรรยานั้นได้เปลี่ยนไป ตั้งแต่เขารู้ว่ามีใจให้กับเธอ เขาพูดเรียกเธอว่าคุณหมอทุกครั้งนั่นหมายถึงการให้เกียรติซึ่งกันและกัน ในการใช้ชีวิตคู่ฉันท์สามีภรรยา เตชินเรียกหมอพุฒตาล พร้อมทั้งสัมผัสมือลงที่แก้มนวลของหมอสาว เขาลูบลงเบาๆ อย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน

“อืม... ถึงบ้านแล้วเหรอ” หมอสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ แล้วปรากฏว่าเวลานี้รถคันหรูได้มาจอดเทียบทางขึ้นบ้านหลังใหญ่ แต่เธอก็ไม่แปลกใจที่เตชินพามาที่นี่ เพราะหมอพุฒตาลเองก็ตั้งใจที่จะกลับมาอยู่แล้ว

“ผมไปเก็บกระเป๋าแป๊บหนึ่ง รออยู่ในรถนี่แหละ” เตชินพูดจบก็เดินเข้าไปในบ้าน หมอพุฒตาลจึงได้สั่งให้คนเอารถไปเก็บที่โรงจอด ก่อนที่เธอจะตามเตชินเข้าไปในบ้าน ขณะที่หมอสาวกำลังเดินเข้ามาในบ้านนั้น ก็พบว่ามารดาของสามีได้นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก เธอจึงเดินเข้าไปไหว้ และทักทายเจ้าของบ้าน

“สวัสดีค่ะคุณแม่ทำอะไรอยู่คะ” หมอพุฒตาลพนมมือไหว้มารดาของสามี ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ด้วยกิริยาที่งดงาม และเรียบร้อยสมกับกุลสตรีไทย

“สวัสดีจ้าหนูพุฒตาล แม่มีเรื่องจะคุยกับหนูอยู่พอดีเลย” มารดาของสามีพูดกับเธอ ขณะที่มือยังนั่งเขี่ยโทรศัพท์อยู่ ก่อนที่นางจะวางลง และหันหน้ามาหาลูกสะใภ้

“คุณแม่มีอะไรเหรอคะว่ามาเลยค่ะ" หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ให้กับผู้เป็นมารดาของสามี

“แม่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างหนูกับเตชิน แม่อยากให้หนูทนได้ไหมหมอพุฒตาล” หมอพุฒตาลก้มหน้าลงมองต่ำด้วยความคิดที่หลากหลาย ก่อนที่มารดาของสามีจะวางมือลงที่ศีรษะของลูกสะใภ้ แล้วลูบไปมาเบาๆ อย่างรักใคร่และเอ็นดู หมอสาวรู้ดีว่าแม่ของสามีกำลังขอความเห็นใจให้กับลูกชาย เพราะหากวันใดเตชินทำผิดอีกครั้ง หมอพุฒตาลก็ไม่อาจรู้ได้ว่ายังจะให้อภัยเขา เหมือนกับครั้งนี้ได้หรือไม่ ถ้าหากว่ามีครั้งต่อไปใจของเธอมันยังจะรับได้ไหม หากเตชินยังทำตัวเป็นเจ้าชายสำราญดังเดิม

“คุณจะเก็บเสื้อผ้าไปไหน ฉันไม่ไปกับคุณหรอกนะจะอาบน้ำนอนแล้ว” หมอพุฒตาลพูดจบก็หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้เตชินนั่งทำมุ่ยเหมือนคนกำลังถูกขัดใจ เพราะเขาเก็บเสื้อผ้าตั้งนานกว่าจะเลือกได้ ถ้าเธอมาให้เร็วกว่านี้เขาก็คงไม่ต้องเก็บเข้าตู้อีกกองโตเท่าภูเขา หมอพุฒตาลอาบน้ำเสร็จแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ด ก่อนจะพันไว้รอบอก เมื่อลืมหยิบชุดเข้ามาเปลี่ยนหมอสาวเริ่มลังเลจะออกไปแบบนี้ แล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องแต่งตัวเลย หรือจะให้เตชินหยิบเข้ามาให้

“คุณเตชินหยิบชุดนอนที่แขวนไว้ด้านหน้ามาให้ฉันหน่อย” หมอสาวตัดสินใจตะโกนออกไปให้เขาหยิบชุดเข้ามาให้ เพราะเธอไม่อยากออกไปในสภาพแบบนี้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงประตูดันขึ้นหมอสาวจึงเดินไปค่อยๆ แง้มประตูออก แล้วโผล่หน้าออกไป ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบชุดจากเตชิน แต่แล้วเธอก็ต้องถอยออกห่างจากประตู เมื่อแรงดันจากด้านนอกนั้นผลักเข้ามาด้วยแรงของเตชิน

“คุณเตชินออกไปเลยนะคุณเข้ามาทำไม” เตชินไม่พูดอะไร แต่เดินเข้าไปใกล้ จนหมอสาวต้องถอยหลังชิดผนังห้องน้ำ มือทั้งสองข้างของเตชินยันกำแพงเอาไว้ โดยมีหมอสาวอยู่ระหว่างอก ท่ามกลางใจที่เต้นแรง เมื่อสิ่งที่เตชินกำลังจะทำนั้นคือการก้มลงไปแล้วจูบปากเธอ