หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 33

เมื่อหมอพุฒตาลพักผ่อนแล้วรู้สึกดีขึ้น เตชินจึงพาเธอนั่งรถตรงไปที่ห้างดังแห่งหนึ่งของย่านนี้ เพราะเขานั้นหิวอีกแล้ว

“นี่คุณจะจะไปไหนทำไมไม่กลับบ้าน”

“หิวข้าวหาอะไรทานก่อน กว่าจะถึงบ้านไม่ไหวแน่ๆ ผมหิวจนไส้จะกิ่วอยู่แล้ว นี่มันก็จะเที่ยงแล้วนะครับคุณหมอ” เตชินพูดออกมา ในขณะที่สายตาก็จ้องมองไปข้างหน้าเพื่อหาที่จอดรถ

“แต่ชุดที่คุณใส่มันไม่สุภาพมันไม่เหมาะกับกาลเทศะ” หมอพุฒตาลพูดออกมาอย่างเอือมๆ ก็ดูชุดที่เขาใส่สิ มันรัดติ้วเป็นพวงขนาดนั้น ใครเห็นก็ต้องมองเขาเป็นตาเดียว

“ผมมีชุดอยู่ในรถ เดี๋ยวเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนแป๊บเดียวเอง นะครับคุณหมอ" เสียงสองนั่นทำให้หมอพุฒตาลรู้สึกหมั่นไส้ ผู้ชายคนนี้เหลือเกิน

“คุณไปรอผมที่ร้านอาหารนะ อยากซดอะไรร้อนๆ เดี๋ยวเปลี่ยนชุดเสร็จจะตามไป" เมื่อเตชินพูดจบหมอพุฒตาลก็ตรงไปที่โซนอาหารทันที เธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหิวเหมือนกัน ยิ่งท้องแบบนี้เธอก็ยิ่งกินบ่อย แล้วก็กินเยอะขึ้น จนกลัวว่าหน้าท้องมันจะโผล่ออกมาก่อนเวลาอันควร หมอพุฒตาลจัดแจงสั่งอาหารรอเตชินทันที

เมื่อมาถึงร้านวันนี้คนค่อนข้างเยอะ แม้ว่าหมอสาวจะไม่ค่อยชอบสถานที่มีคนเยอะแบบนี้ แต่เธอก็ชอบรับประทานชาบู หมอสาวนั่งรอได้สักพักอาหารก็มาเสิร์ฟ จากนั้นเตชินก็เดินเข้ามาพอดี ด้วยชุดของเขาที่ดูหล่อเนี้ยบ สมกับเป็นคุณชายเตชิน สาวๆ นี่มองกันตรึมเลย ราวกับว่าเขาเป็นซุปเปอร์สตาร์ก็ไม่ปาน

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับคุณหมอ มีผัวหล่อต้องทำใจ” เตชินพูดพร้อมกับยักคิ้วให้กับเธอ มันยิ่งเพิ่มความหมั่นไส้ให้กับหมอสาว แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าท่าทางแบบนั้นของเตชินน่ารัก แตกต่างจากที่เจอกันครั้งแรก และหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา กับการพยายามของเขาที่จะทำให้เธอเสียใจ ไม่คิดเลยว่าวันนี้กลับหันมาข้องแวะ เขาพยายามเอาอกเอาใจเธออย่างกับคนละคน

“ฉันไม่เคยคิดอยากจะได้สามีหล่อ ฉันอยากได้สามีดีมากกว่า” คำพูดของหมอพุฒตาลนั้น ทำให้ใบหน้าของเตชินสลดลงเล็กน้อย เมื่อเขาคือสาเหตุของการสร้างแผลที่เกิดขึ้นในใจของหมอสาว แต่เตชินเชื่อว่าแผลที่เขาทำเอาไว้ในใจของเธอ อาจจะใช้เวลาในการรักษานานหน่อย แต่มันจะหายดี เพราะเขาจะเป็นคนดูแลทำให้แผลนั้นสมานเอง

“คุณเตชินขา...” เสียงแหลมมาก่อนตัว สาวสวยกับกระโปรงรัดติ้วสั้นจู๋เปิดอกกว้างนมเป็นพวง กลมโตยังกะลูกแตงโมจนล้นทะลักออกมา หล่อนเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งชิดเตชินจนแทบจะเข้าสิงเขาอยู่แล้ว

“คุณเตชินช่วงนี้ไม่แวะไปหาก้อยเลยนะคะ ก้อยคิดถึงคุณจังเลยค่ะ” แม่นมพวงโตอย่างกับแม่โคสาวนั่น พูดพร้อมกับเอาหน้าอกแนบไปที่ลำตัวของเตชินอย่างไม่อายใคร การกระทำของก้อยนั้นอยู่ภายใต้สายตาของหมอสาว แม้เธอจะแกล้งแสร้งทำเป็นเมิน แต่ก็อยากรู้เหลือเกินว่าเตชินจะจัดการกับผู้หญิงของเขาอย่างไร หรือว่าเขานั้นก็พึงพอใจกับการกระทำของหล่อน ส่วนเตชินนั้นก็สังเกตอากัปกิริยาของภรรยาสาว ชายหนุ่มอยากรู้ว่าเธอนั้นจะหึงหวงเขาบ้างไหม แต่ไม่ว่าก้อยจะอ่อยเตชินยังไง หมอพุฒตาลกลับนิ่งเฉยไม่สนใจ ในสิ่งที่ก้อยทำเลยสักนิดเดียว

“ฉันอิ่มแล้วขอตัวนะคะ” หมอพุฒตาลพูด พร้อมกับลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะเดินออกไปให้พ้นกับชายหญิงตรงหน้าคู่นี้ ที่ดูไม่แตกต่างกับคำที่ว่าหญิงก็ร้ายชายก็เลว

หมับ!! มือหนาของเตชินจับลงไปที่ข้อมือเล็กเรียวของหมอสาวอย่างรวดเร็ว จนเซถลาเกือบล้ม ดีที่เขายังคว้าตัวเธอเอาไว้ทัน

“นั่งลงแล้วทานต่อ คุณยังไม่อิ่ม!” เตชินพูดปนออกมาปนคำสั่ง เพราะเขารู้ดีว่าเธอเพิ่งทานไปได้นิดเดียว ที่บอกว่าอิ่มนั้นเป็นเพียงแค่เหตุผลที่เธอต้องการไปให้พ้นจากเหตุการณ์ตรงหน้านี้เท่านั้น เพราะเขารู้นิสัยของภรรยาสาวดี เธอไม่มีวันมาตบตีสู้รบตบมือกับใคร เพื่อแย่งผู้ชายอย่างเขาเป็นอันขาด แต่นั่นเขาก็ยังอยากจะลองใจเธอ หมอพุฒตาลนั่งลงด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยจะพอใจ ในตัวของสามีหนุ่มเท่าใดนัก