หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 32

เมื่อหมอพุฒตาลเดินเข้าไปด้านในโรงพยาบาลแล้ว เตชินก็เข้าไปนอนในรถรอ แต่เนื่องด้วยขาของเขาที่ยาวกว่าเบาะนั้น ทำให้นอนลงอย่างยากลำบาก ชายจึงตัดสินใจเดินออกมาจากรถ ตรงไปที่ทางเข้าห้องฉุกเฉินล้มตัวลงนอนบนเก้าอี้ที่เรียงกันสำหรับให้ญาตินั่งรอคนไข้ ที่หน้าห้องฉุกเฉิน โดยมีผ้าเช็ดตัว และหมอนอิงที่อยู่ในรถ เอามาไว้สำหรับหนุนนอนรอหมอพุฒตาล คราวที่แล้วเขาพลาด และได้ทำผิดต่อเธอ เขาจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยได้อีกจึงตัดสินใจนอนรอเธออยู่ที่โรงพยาบาลเสียเลย หมอและพยาบาลเดินผ่านต่างก็แอบสงสัยว่าเขาเป็นใครกัน หน้าตาถึงได้หล่อเหลายังกับพระเอกเกาหลีแถมยังใส่ชุดคิตตี้สีชมพู นอนให้ยุงกัดอยู่ตรงนี้เพื่อรอใคร

ในขณะที่หมอพุฒตาลกำลังอ่านรายละเอียดแฟ้มประวัติคนไข้แต่ละคนในห้องผู้ป่วยรวม เพื่อประเมินอาการของคนไข้แต่ละรายว่าเป็นยังไงอาการดีขึ้นไหม ให้ยาตัวนี้แล้วมีผลข้างเคียงหรือไม่ ขณะที่เธอกำลังจดจ่ออย่างตั้งใจ เพราะเรื่องคนไข้นั้นหมอพุฒตาลจริงจัง และให้ความสำคัญกับทุกคนเป็นอย่างมาก ในระหว่างนั้นหูของเธอก็ได้ยินเสียงพยาบาลข้างๆ ซุบซิบกันดังแว่วมา

“เธอเห็นเหมือนฉันไหม ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก ไม่รู้ว่ามานอนรอใครให้ยุงกัดแบบนั้น” พยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้น

“ใช่! ฉันเห็นเหมือนกัน ใส่ชุดนอนสีชมพูด้วยนะเธอ ผู้ชายอะไรว้านหวาน... แต่หล่อเป็นบ้าเลย" อีกคนก็พูดเสริม และวิจารณ์ถึงชุดที่ชายหนุ่มนั้นใส่ มันเหมือนกับที่เตชินใส่มาเลย นั่นคือความคิดของหมอพุฒตาลเวลานี้

“แถมนอนอยู่หน้าทางเข้าห้องฉุกเฉิน ไม่เป็นปอดบวมตาย ยุงก็ต้องกัดเป็นไข้เลือดออกตายแน่ๆ หรือไม่ก็โดนยุงหามไปไว้ที่อื่นแน่คืนนี้” พยาบาลอีกคนก็พูดเสริมขึ้นตามมาติดๆ ยิ่งทำให้หมอพุฒตาลนั้นอยากรู้ว่าใช่เตชินหรือเปล่า แต่เธอก็เก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ เพราะคนไข้ต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ หมอสาวจึงก้มหน้าก้มตาเปิดแฟ้มประวัติคนไข้ดูต่อ เวลาผ่านล่วงเลยไปเกือบสองชั่วโมง เมื่อหมอพุฒตาลเสร็จจากการดูแฟ้มประวัติคนไข้แล้ว เธอก็เดินไปตรวจคนไข้ตามเตียงต่างๆ ก่อนจะกลับมานั่งที่เดิมด้วยคำถามที่ว่า ชายคนนั้นใช่เตชินหรือเปล่า

เมื่อเธออยากรู้จึงตัดสินใจเดินออกไปดูให้เห็นกับตา พอเดินออกมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน หมอพุฒตาลก็พบว่าชายที่นอนเหยียดยาวนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน คือเตชินสามีหนุ่มของเธอเอง แน่นอนหมอสาวไม่คิดว่าเขาจะมานอนอะไรในที่แบบนี้

“นี่คุณลุก! คุณเตชินทำไมมานอนตรงนี้” หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับเขย่าที่แขนของเตชินไปมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ลืมตาหันมามองเธอด้วยความสงสัย แล้วบิดขี้เกียจพร้อมกับหาวออกมา เมื่อเขากำลังนอนหลับได้ที่ แม้ว่าเก้าอี้มันจะไม่เสมอกัน แต่เวลานี้ตีสองกว่าๆ มันเป็นเวลาที่ผู้คนกำลังหลับลึกกัน แต่มีอีกคนที่ไม่ได้หลับได้นอน ก็คือหญิงอยู่ตรงหน้าภรรยาของเขาคนนี้

“มีอะไรครับคุณหมอผมง่วง” เตชินพูดพร้อมกับหลับตาลงอีกครั้ง ขณะเดียวกันมือของเขาได้ลูบที่แขนไปมาเบาๆ เพราะยุงกัดเต็มไปหมด ถ้ามันหามเขาไปได้มันคงหามเขาไปแล้วยุงตรงนี้ชุมมาก

“กลับบ้านไปนอนได้แล้วตรงนี้ยุงมันชุม”

“เป็นห่วงผมเหรอครับคุณหมอ หืม” เตชินพูดออกมาด้วยเสียงออดอ้อน ทั้งที่ดวงตาของเขาแทบจะปิดลงอยู่แล้ว

“คุณนี่มันดื้อด้านจริงๆ เลย ลุกและตามฉันมา” หมอพุฒตาลพูดก่อนจะเดินออกไป ทำให้เตชินนั้นรีบดีดตัวลุกขึ้นเดินตามหลังหมอสาวไปติดๆ ท่ามกลางเหล่าพยาบาล และแพทย์เวรจ้องมองมาที่เตชินเป็นตาเดียว

เมื่อหมอพุฒตาลพาเขาเดินผ่านบริเวณห้องผู้ป่วย และเมื่อชายหนุ่มสวมใส่ชุดนอนสีชมพู ของภรรยาที่มันสะดุดตา แถมชุดขายาวของหมอสาวนั้นได้กลายเป็นขาสั้นไปเลยเมื่อเตชินสวมใส่ หมอพุฒตาลเปิดประตูเข้าไปยังห้องหนึ่ง ที่เธอไม่เคยคิดว่าเตชินจะได้เข้ามา เพราะนี่คือครั้งแรกตั้งแต่แต่งงานกันมา ที่เขานั้นมารอเธอที่โรงพยาบาล