หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 36

เวลาล่วงเลยผันผ่าน หมอสาวใช้ชีวิตในบ้านของเตชินตั้งแต่แต่งเข้ามารวมระยะเวลาแล้วได้เดือนกว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ หนุ่มเจ้าสำราญกลับบ้านทุกวันเช้าเย็นตั้งใจทำงานมากขึ้น สร้างความพึงพอใจให้กับผู้เป็นมารดาอย่างมาก เมื่อลูกชายคนเล็กที่เคยเที่ยวเตร่ ไม่เอาการเอางานควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านอนได้กับผู้หญิงทุกคน เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะความดีของหมอสาวลูกสะใภ้ที่นางเลือกมา ผู้เป็นมารดาได้แต่หวังว่าเตชินนั้น จะไม่กลับไปเดินทางสายเก่าสายที่มัวเมาเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้ง

วันนี้หมอพุฒตาลไม่ได้ไปทำงานทั้งวัน เธอนั้นจะเข้าเวรดึกช่วงเที่ยงคืน จึงมีเวลาที่จะออกไปข้างนอกเธอเข้าครัวเตรียมข้าวปลาอาหาร ครั้งแรกกับการทำไปฝากเตชินถึงที่ทำงาน หมอสาวพิถีพิถันจัดการอาหารตรงหน้าอย่างละเมียดละไมด้วยความเต็มใจที่จะทำให้เขารู้สึกดี

“อาหารมื้อนี้เตชินได้ชิมแล้วต้องอร่อยที่สุดในโลกเลย ใช่ไหมหมอพุฒตาล” นีน่าเดินเข้ามาในครัวพร้อมกับแซวหมอสาว เมื่อเห็นเธอตั้งอกตั้งใจในการปรุงอาหารให้กับสามี

“พี่นีน่าตาลแบ่งไว้ให้ด้วยนะคะ ไม่ได้เอาไปหมดตาลทำเยอะเลย ลองชิมดูนะคะ” หมอสาวพูดขณะที่ตักอาหารในหม้อใส่ปิ่นโต มีแกงเขียวหวานไก่ ที่เธอทำเพราะมันคือของโปรดเตชิน พร้อมด้วยพะแนงหมูเตชินชอบรับประทานอาหารที่มีกะทิ แต่ไม่บ่อยมาก เพราะที่บ้านไม่มีใครชอบกิน วันนี้หมอพุฒตาลจึงลงมือทำเองเพื่อสามีที่เธอรักสุดหัวใจ

“จ้า... เดี๋ยวจะชิมให้ รีบไปเถอะใกล้เที่ยงแล้ว เดี๋ยวเตชินจะรอ" นีน่ารีบดันหลังหมอสาวให้ออกไปจากครัว เพราะเวลาใกล้จะสิบเอ็ดนาฬิกาแล้ว ต้องเผื่อระยะทางด้วยกลัวว่ารถจะติด

“คุณเตชินไม่รอตาลหรอกค่ะ เพราะตาลจะไปเซอร์ไพรส์ ไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า” หมอสาวพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้นีน่าไปด้วย อย่างมีความสุขกับสิ่งที่เธอกำลังจะทำ

“อ้าว! แล้วถ้าเตชินออกไปประชุม หรือนัดลูกค้าข้างนอกล่ะ หมอตาลจะไม่ทำไปเก้อเหรอ" นีน่าพูดออกมา เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของหมอสาว หากเธอไปแล้วไม่เจอเตชินอยู่ที่บริษัท

“ไม่เป็นไรค่ะถ้าไม่เจอตาลก็จะกินเอง”

“โอเครู้แล้วใช่ไหมว่าห้องเตชินอยู่ฝั่งไหนของตึก อยู่ชั้นที่เท่าไหร่" นี่นาถามออกไปด้วยความห่วงใยเพราะกลัวว่าหมอพุฒตาลจะไปไม่ถูก บริษัทนั้นใหญ่โตเกินกว่าคนนอกจะเข้าไปได้ง่ายๆ โดยที่ไม่หลง แล้วนีน่าก็แจงรายละเอียดตึก และทางไปห้องของเตชินให้หมอพุฒตาลได้ทราบ พร้อมกับกำชับให้บอกคนที่นั่นว่าเธอเป็นภรรยาของเตชินถึงจะเข้าไปได

หมอสาวให้คนขับรถมาส่ง เมื่อมาถึงหน้าบริษัท ที่ใหญ่โตมโหฬาร ครั้งแรกที่เธอก้าวเท้าเข้ามา รู้สึกได้ถึงความรับผิดชอบที่เตชินได้รับ เพราะนั่นหมายถึงเขาต้องบริหารงาน และดูแลพนักงานอีกน่าจะเป็นพันคนหรือหลายพันเธอไม่แน่ใจ บริษัทนี้ใหญ่โตมาก มีตึกซ้อนกันอยู่หลายตึกล้วนแต่สูงกว้างใหญ่ทั้งนั้น

หมอพุฒตาลเดินไปที่หน้าประตูตามที่นีน่าบอก ก่อนจะส่งนามบัตรที่นีน่าให้มากับพนักงานทางเข้าตึก เสร็จเรียบร้อย พนักงานบอกให้เธอเดินตรงไปเลี้ยวซ้ายแล้วขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นที่ เก้าของตึก แล้วเลี้ยวซ้ายจะเป็นห้องทำงานของเตชิน เมื่อมาถึงหมอสาวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเตชิน ท่ามกลางสายตาของบรรดาหนุ่มสาวออฟฟิศที่มองมายังเธอเป็นตาเดียว

“ไม่ทราบว่าคุณมาพบใครคะ” เลขาหน้าห้องหน้าขาวนวลปากแดงกระโปรงสั้นจู๋เอ่ยถามขึ้น เมื่อหมอสาวกำลังจะเดินไปที่ประตูห้องของเตชิน

“คุณรอผมอยู่นี่แป๊บเดี๋ยวมา” หมอสาวนั่งลงที่โซฟากว้างด้วยความคิดที่หลากหลาย เมื่อเตชินเดินออกไป เธอไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเตชินกับผู้หญิงคนนั้นไปถึงไหนแล้ว เพราะดูจากเมื่อครู่ไม่น่าจะคุยงานกันเฉยๆ แววตาที่ดูมีนัยอะไรแอบแฝงอยู่นั้น ทำให้หมอพุฒตาลเริ่มไม่แน่ใจในตัวของสามี เตชินออกไปไม่นานก็กลับเข้ามา ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้างๆ หมอพุฒตาล พร้อมกับโน้มตัวเข้ามาโอบก่อนจะเอามือมาปัดปอยผมของหมอสาวไปมาเบาๆ

“มาทำไมไม่บอก ถ้ามาแล้วไม่เจอผมจะทำยังไง..หื้ม" คำพูดที่ดูอ่อนโยนนั้นไม่ได้สร้างความสบายใจให้กับหมอพุฒตาลขึ้นเลย แต่เธอก็เก็บอาการเหล่านั้นเอาไว้ เพราะจับไม่ได้คาหนังคาเขา มันอาจจะไม่มีอะไรเหมือนอย่างที่เธอคาดเดา เขาอาจมาคุยงานกันเฉยๆ ก็ได้ คิดในทางที่ดีเอาไว้ เพื่อความสบายใจ

“ฉันทำอาหารมื้อเที่ยงมาให้คุณ ทานข้าวดีกว่าฉันรอคุณนานสงสัยจะเย็นหมดแล้ว” หมอสาวพูดออกมาอย่างน้อยอกน้อยใจ เมื่อเธอต้องมารอเขาตั้งนานจนอาหารในปิ่นโตเย็นหมดแล้ว

“คราวหน้าถ้ามาก็บอกเลขาว่าเป็นภรรยาผม แล้วเข้ามาได้เลย” หมอสาวเพียงแค่ส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้กับเขา ก่อนที่ทั้งสองจะลงมือรับประทานมื้อเที่ยงด้วยกัน หมอพุฒตาลไม่รู้ว่าที่เขาพูดนั้น เพื่อกลบความผิด หรือว่าพูดออกมาจากใจ ที่ต้องการประกาศให้ใครในบริษัททราบว่าเธอคือภรรยา

“ฝีมือคุณใช่ไหม อร่อยที่สุดในโลกเลย ผมขอทานแบบนี้ทุกวันเลยได้ไหมครับ” คำพูดที่ออดอ้อนวาจาที่อ่อนหวาน ได้เปล่งออกมาจากใจ เมื่อรู้ว่าหมอสาวไม่ค่อยพอใจ ที่เห็นเขาอยู่กับดาด้าเมื่อสักครู่ หมอพุฒตาลทานข้าวไปด้วยความคิดที่หลากหลาย ตั้งใจมาเซอร์ไพรส์เขาแต่ดันโดนเซอร์ไพรส์ซะเอง ต่อไปนี้เธอจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว พอกันทีอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ถ้าเขาซื่อสัตย์ถ้าเขาไม่เคยนอกกายเธอคงจะไม่คิดระแวงแบบนี้ เมื่อวางหัวใจไว้ให้เขาแล้ว เขาจะเหยียบย่ำหรือดูแลอย่างทะนุถนอม ก็สุดแล้วตามที่ใจเขาปรารถนา หากเขาเห็นเธอมีค่าคงจะดูแลรักษามันเป็นอย่างดี