หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 8

เมื่อหมอพุฒตาลเดินออกมาได้สักพัก เธอก็เดินไปนั่งร้านชิลสั่งอาหารมาทาน และชมวิวทะเลไปด้วย หลังจากที่เหนื่อยกับเตชินมาทั้งวัน ตั้งแต่อยู่ที่บ้านจนกระทั่งตอนนี้

"อ้าว! หมอตาลผมไม่คิดว่าจะเจอคุณหมอที่นี่”

"อ้าว! หมอต้นมาได้ไงค่ะเนี่ย มาทานข้าวด้วยกันค่ะ ขอจานเพิ่มอีกที่นะคะ" หมอพุฒตาลหันไปสั่งเจ้าของร้าน จากนั้นหมอต้นก็เลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้างๆ หมอสาว

"พอดีผมมาประชุมแถวนี้ครับ หมอตาลล่ะอย่าบอกนะว่ามาฮันนีมูน” หมอต้นพูดพร้อมกับยิ้มกว้างให้กับหมอสาว ทั้งที่ตอนนี้หัวใจของเขามันกำลังร้องไห้ ที่ต้องเสียเธอไปให้กับชายอื่น

"ก็ไม่เชิงค่ะ ทานข้าวดีกว่าหมอต้นกลับวันไหนคะเนี่ย”

"พรุ่งนี้ครับ..ว่าแต่สามีหมอตาลล่ะครับ”

"อ๋อ.เขาพักอยู่ที่ห้องค่ะ พอดีตาลหิวเลยเดินลงมาหาอะไรรองท้องก่อน"

"นี่เลยครับคุณหมอกุ้งตัวโตๆ หมึกตัวโตๆ กับแคลอรีเกินจะบรรยาย"

“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! หมอต้นก็นานๆ กินทีนี่ค่ะ" หมอสาวพูดออกมา ขณะที่หมอหนุ่มทำหน้าที่สุภาพบุรุษ แกะกุ้งใส่จานให้หมอสาวทานอย่างเอร็ดอร่อยๆ หมอทั้งสองทานอาหารไปคุยกันไป โดยมีสายตาคมจ้อง มองมาที่คนทั้งสองอย่างเอาเรื่อง เขาไม่ได้หวงหรือหึงเธอแม้แต่น้อย เพียงแค่ไม่ชอบใจ เมื่อเห็นเธอนั่งกับชายอื่นท่ามกลางเสียงหัวเราะแบบนั้น และที่สำคัญหน้าตาของหมอต้นนั้น ก็หล่อเหลาขาวตี๋ยังกับพระเอกหนังเกาหลี

เขากำลังคิดว่า หมอพุฒตาลต้องมีใจ ให้กับชายหนุ่มตรงหน้านี้แน่นอน เตชินแอบดูคนทั้งคู่อยู่นาน จนรู้สึกหมั่นไส้ ที่เห็นทั้งสองคุยกันกะหนุงกะหนิงอย่างกับคู่รักก็ไม่ปาน เวลาที่หมอพุฒตาลพูดกับเขา ไม่เห็นเธอมีท่าทีอะไรแบบนี้ นอกจากพูดไม่กี่คำหน้าตาของเหมอสาวยังเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาเหมือนคุยกับหนุ่มหล่อในยามนี้

"อ้าว! เมียจ๋ามาอยู่นี่เองผมเดินตามหาคุณตั้งนาน จนปวดน่องไปหมดแล้วเนี่ย คุณต้องรับผิดชอบด้วยการนวดให้ผมทั้งคืนด้วยนะ" เตชินพูดพร้อมทั้งเลื่อนเก้าอี้มานั่งอีกข้างๆ ภรรยา ก่อนจะโอบไหล่หมอสาวเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของอย่างออกนอกหน้า

"หมอต้นนี่คุณเตชินสามีของตาลค่ะ คุณเตชินนี่หมอต้นเป็นเพื่อนที่ทำงานของฉันค่ะ

"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเตชิน" หมอต้นพูดพร้อมกับยื่นมือไปจับเชคแฮนด์กับเตชิน ส่วนเตชินเองก็ยื่นมาจับอย่างว่าง่าย "ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณหมอ" คำพูดที่ดูเรียบๆ ของเตชินแต่แฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์นั้น ทำให้หมอต้นดูออกว่าเขาเป็นคนประเภทไหน

"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับหมอตาลคุณเตชินพอดีมีประชุมต่อ"

"แล้วเจอกันค่ะหมอต้น" ทั้งสองต่างส่งยิ้มให้กัน ก่อนที่หมอต้นจะเดินออกไป ทำให้เตชินมองหมอพุฒตาลอย่างสงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ที่ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งคิดมากเกินกว่าเพื่อน หรือไม่ก็คิดทั้งสองคน

"มื้อนี้คงเป็นมื้อที่กินข้าวอร่อยมากสินะ!” หมอพุฒตาลไม่พูดโต้ตอบใดๆ ออกไปทั้งสิ้น เธอยังคงตักข้าวกินต่อ แต่ทว่าชีวิตที่ยุ่งเหยิงกำลังจะเกิดขึ้น ความสงบสุขที่เธอเคยมีกำลังจะหมดสิ้น ตั้งแต่เธอตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายอย่างเตชิน

“หึหึ!..เสียดายหรอคงอยากอยู่กับมันจนตัวสั่นสินะ ผมทำได้ไม่ถึงใจคุณหรือไง!”

"หยาบคายไม่มีใครสอนคุณหรือไง ว่าไม่ควรพูดจาเหน็บแนมผู้หญิงแบบนี้!" หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับวางแบงค์พันไว้ที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะลุกขึ้นยืน เตรียมตัวเดินออกไปให้พ้นจากชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี

หมับ!! มือหนาจับมาที่ข้อมือเล็กเรียวของหมอสาวอย่างแรง ก่อนจะกระชากให้เธอเดินตามร่างบึกบึนจนหมอสาวเซถลาเกือบล้มไปกองกับพื้น การกระทำของเขามันกำลังบ่งบอกถึงนิสัย และสันดานเอาแต่ใจคิดแต่ได้ ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น ความเห็นอกเห็นใจที่ไม่เคยมีให้กับใครมาก่อน เพราะเขาถูกเลี้ยงดูตามใจเสียจนเคยตัว จนเวลาล่วงเลยก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เขาก็ยังเสเพลไม่เลิก และยังคงเสพความสนุกอยู่ร่ำไป

ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างจ้องมองมาที่ทั้งสองอย่างสนใจ ในสิ่งที่เตชินทำ เพราะมันเหมือนกับว่าเขากำลังใช้กำลังบังคับหมอสาว แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆ ปริออกมาจากปากของเธอ มีเพียงร่างกายเท่านั้น ที่พยายามขัดขืนให้พ้นจากอุ้งมือหนา ที่กำลังบีบรัดข้อมือของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ

"นี่คุณ! ผู้หญิงเขาไม่อยากไปด้วยก็อย่าใช้กำลังสิ!” ผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เมื่อภาพที่เตชินพยายามฉุดกระชากลากถูหมอพุฒตาลนั้น มันฟ้องว่าเขากำลังบีบบังคับหญิงตรงหน้า ให้ไปกับเขาโดยที่เธอไม่สมยอม

"อย่าเสือกเรื่องของผัวเมีย!” คำพูดที่แข็งกร้าวของเตชิน ทำให้ผู้ชายคนนั้นยอมถอยออกมา ก่อนจะเอ่ยปากถามหมอสาวออกไปเพื่อความแน่ใจ

"เขาใช่สามีคุณหรือเปล่าครับ”

“อ้า ถ่างขาออกแล้วยกขาขึ้น” เตชินสั่งหมอสาวออกไป ในขณะที่เธอนั้นไม่ได้เป็นใจกับเขาเลย

"ไม่!..” คำปฏิเสธของหมอสาวไม่มีผลใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อเขาจัดการถ่างขาเธอออก แล้วเสียบท่อนเอ็นนั่นเข้าไป ก่อนจะยกขาเรียวพาดบ่าแล้วกระแทกลงไปอย่างไม่ยั้งจนมิดลำ

พรึ่บ! "โอ๊ะ!โอ๊ย! ฉันเจ็บ!" พรึ่บ! กึก!

“กรี๊ด!..คนเลว!” หมอสาวร้องออกมาสุดเสียง พร้อมกับคำก่นด่า เมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นและเจ็บแปลบจนถึงท้องน้อย จากแรงกระแทกของเตชิน ที่เขานั้นได้ดันท่อนเอ็นเข้ามา ในร่องสวาทของเธอจนมิดลำครั้งแล้วครั้งเล่า

ตรั่บ! ตรั่บ! ตรั่บ! “อืม~อ้าส!..ฟิตมาก คุณก็มีดีแค่ใหม่และสด!” เขายังคงดำเนินกิจกรรมไปอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าเธอเป็นเพียงแค่หุ่น ให้เอาไว้ระบาย น้ำตาของหมอสาวค่อยๆ ไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดทั้งกายและใจ เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าชีวิตนี้ จะต้องมาเจออะไรแบบนี้ แบบที่สามีกระทำต่อผู้หญิงที่ชื่อว่าภรรยา การกระทำของเขาไม่ต่างจากสัตว์นรกดีๆ นี่เอง

เขาทำกับเธอไม่หยุดอย่างไม่เบาแรง ไม่ถนอมน้ำใจไม่รู้ว่าต่อไปเธอจะเจออะไรบ้าง หมอสาวได้แต่หวังว่า เขาคงไม่ทำกับเธอเหมือนกับเคสที่เธอเคยรักษา ผู้หญิงที่ถูกสามีทารุณกรรมทางเพศ ซึ่งพวกเธอบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ กว่าจะผ่านมันไปได้ต้องใช้เวลาเยียวยาเนิ่นนาน

ตรั่บ! ตรั่บ! ตรั่บ! สะโพกหนายังคงทำงานไม่หยุด มือสองข้างคลำลงที่สองเต้าบีบเคล้นไปมาอย่างมันมือ

“อ๊ะ~อ๊ะ~อ้า โอ้วว! จะแตกแล้วแน่นมาก” ชายร่างบึกบึนเริ่มกระตุกเกร็ง เมื่อถึงจุดที่สุขสม น้ำขุ่นจากท่อนเอ็นพุ่งเข้าไปในช่องแคบกลีบกุหลาบงามทุกหยดอย่าง ล้ำลึกจนวูบไหวไปทั่วท้องน้อย ซึ่งเขาได้ฝากฝังทุกหยาดหยด จุดกำเนิดของชีวิตไว้ภายในจนสิ้น

“อืม~อ้า รู้สึกดีจัง อื้ม!” เสียงเตชินสบถออกมา ในขณะที่หมอพุฒตาลยังคงนอนนิ่ง เมื่อเตชินเสร็จกิจดังที่หมาย เขานอนลงข้างๆ หมอสาวอย่างไม่ไยดีกับร่างเปลือยเปล่า ทั้งที่มันโชว์หราให้เห็นทุกซอกทุกมุม หมอสาวพยายามคิดว่าเขาคือผู้ป่วยคนหนึ่ง เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก เมื่อเขาไม่อายเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอายเหมือนกัน ผู้ชายอย่างเขาบางครั้งก็ควรใช้มาตรการตาต่อตาฟันต่อฟันบ้าง จะได้ไม่ตกเป็นเบี้ยล่างของเขาตลอดไป

หมอสาวค่อยๆ ลุกอย่างทุลักทุเล ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกาย เธอเปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่าน ก่อนจะบีบครีมอาบน้ำถูฟอกไปทั้งร่าง กระจกที่สะท้อนมารอยฟันขบกัดรอยดูดที่เขียวเป็นจ้ำๆ อยู่เต็มซอกคอและเนินอก ทำให้หมอพุฒตาลใช้มือทั้งสองข้างถูขัดไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อให้มันหมดไปจากร่างกายของเธอ ที่เคยขาวสะอาดสะอ้านเวลานี้กลับเต็มไปด้วยรอยช้ำ

สองครั้งกับการมีเพศสัมพันธ์ ที่ไม่ได้ป้องกัน แน่นอนหมอพุฒตาลตั้งใจที่จะไม่ป้องกัน เมื่อมารดาของเตชินได้ขอร้องเธอเอาไว้ นางอยากมีหลาน เพราะนีน่าไม่สามารถมีลูกได้ เตชิตเองก็อยากมีเขาเป็นผู้ชายที่ดีมีความรับผิดชอบสูง ผิดกับเตชินราวฟ้ากับเหว พี่น้องสายเลือดเดียวกันแต่กลับต่างกันในทุกด้าน แต่เตชิตกลับเลือกที่จะถนอมน้ำใจนีน่า เมื่อเธอมีลูกไม่ได้เขาก็ไม่บังคับและไม่คาดหวัง คอยให้กำลังใจเธอสารพัด ความอบอุ่นของเตชิต ทำให้สาวๆ หลายคนจ้องที่จะจับเขา แต่ชายหนุ่มกลับเมินเฉย เมื่อเขามีภรรยาแล้วก็ไม่คิดที่จะมีใครอื่น ผิดกับเตชินที่กินไม่เลือก พร้อมที่จะเปย์ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิต