หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 8

เมื่อหมอพุฒตาลเดินออกมาได้สักพัก เธอก็เดินไปนั่งร้านชิลสั่งอาหารมาทาน และชมวิวทะเลไปด้วย หลังจากที่เหนื่อยกับเตชินมาทั้งวัน ตั้งแต่อยู่ที่บ้านจนกระทั่งตอนนี้

"อ้าว! หมอตาลผมไม่คิดว่าจะเจอคุณหมอที่นี่”

"อ้าว! หมอต้นมาได้ไงค่ะเนี่ย มาทานข้าวด้วยกันค่ะ ขอจานเพิ่มอีกที่นะคะ" หมอพุฒตาลหันไปสั่งเจ้าของร้าน จากนั้นหมอต้นก็เลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้างๆ หมอสาว

"พอดีผมมาประชุมแถวนี้ครับ หมอตาลล่ะอย่าบอกนะว่ามาฮันนีมูน” หมอต้นพูดพร้อมกับยิ้มกว้างให้กับหมอสาว ทั้งที่ตอนนี้หัวใจของเขามันกำลังร้องไห้ ที่ต้องเสียเธอไปให้กับชายอื่น

"ก็ไม่เชิงค่ะ ทานข้าวดีกว่าหมอต้นกลับวันไหนคะเนี่ย”

"พรุ่งนี้ครับ..ว่าแต่สามีหมอตาลล่ะครับ”

"อ๋อ.เขาพักอยู่ที่ห้องค่ะ พอดีตาลหิวเลยเดินลงมาหาอะไรรองท้องก่อน"

"นี่เลยครับคุณหมอกุ้งตัวโตๆ หมึกตัวโตๆ กับแคลอรีเกินจะบรรยาย"

“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! หมอต้นก็นานๆ กินทีนี่ค่ะ" หมอสาวพูดออกมา ขณะที่หมอหนุ่มทำหน้าที่สุภาพบุรุษ แกะกุ้งใส่จานให้หมอสาวทานอย่างเอร็ดอร่อยๆ หมอทั้งสองทานอาหารไปคุยกันไป โดยมีสายตาคมจ้อง มองมาที่คนทั้งสองอย่างเอาเรื่อง เขาไม่ได้หวงหรือหึงเธอแม้แต่น้อย เพียงแค่ไม่ชอบใจ เมื่อเห็นเธอนั่งกับชายอื่นท่ามกลางเสียงหัวเราะแบบนั้น และที่สำคัญหน้าตาของหมอต้นนั้น ก็หล่อเหลาขาวตี๋ยังกับพระเอกหนังเกาหลี

เขากำลังคิดว่า หมอพุฒตาลต้องมีใจ ให้กับชายหนุ่มตรงหน้านี้แน่นอน เตชินแอบดูคนทั้งคู่อยู่นาน จนรู้สึกหมั่นไส้ ที่เห็นทั้งสองคุยกันกะหนุงกะหนิงอย่างกับคู่รักก็ไม่ปาน เวลาที่หมอพุฒตาลพูดกับเขา ไม่เห็นเธอมีท่าทีอะไรแบบนี้ นอกจากพูดไม่กี่คำหน้าตาของเหมอสาวยังเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาเหมือนคุยกับหนุ่มหล่อในยามนี้

"อ้าว! เมียจ๋ามาอยู่นี่เองผมเดินตามหาคุณตั้งนาน จนปวดน่องไปหมดแล้วเนี่ย คุณต้องรับผิดชอบด้วยการนวดให้ผมทั้งคืนด้วยนะ" เตชินพูดพร้อมทั้งเลื่อนเก้าอี้มานั่งอีกข้างๆ ภรรยา ก่อนจะโอบไหล่หมอสาวเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของอย่างออกนอกหน้า

"หมอต้นนี่คุณเตชินสามีของตาลค่ะ คุณเตชินนี่หมอต้นเป็นเพื่อนที่ทำงานของฉันค่ะ

"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเตชิน" หมอต้นพูดพร้อมกับยื่นมือไปจับเชคแฮนด์กับเตชิน ส่วนเตชินเองก็ยื่นมาจับอย่างว่าง่าย "ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณหมอ" คำพูดที่ดูเรียบๆ ของเตชินแต่แฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์นั้น ทำให้หมอต้นดูออกว่าเขาเป็นคนประเภทไหน

"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับหมอตาลคุณเตชินพอดีมีประชุมต่อ"

"แล้วเจอกันค่ะหมอต้น" ทั้งสองต่างส่งยิ้มให้กัน ก่อนที่หมอต้นจะเดินออกไป ทำให้เตชินมองหมอพุฒตาลอย่างสงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ที่ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งคิดมากเกินกว่าเพื่อน หรือไม่ก็คิดทั้งสองคน

"มื้อนี้คงเป็นมื้อที่กินข้าวอร่อยมากสินะ!” หมอพุฒตาลไม่พูดโต้ตอบใดๆ ออกไปทั้งสิ้น เธอยังคงตักข้าวกินต่อ แต่ทว่าชีวิตที่ยุ่งเหยิงกำลังจะเกิดขึ้น ความสงบสุขที่เธอเคยมีกำลังจะหมดสิ้น ตั้งแต่เธอตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายอย่างเตชิน

“หึหึ!..เสียดายหรอคงอยากอยู่กับมันจนตัวสั่นสินะ ผมทำได้ไม่ถึงใจคุณหรือไง!”

"หยาบคายไม่มีใครสอนคุณหรือไง ว่าไม่ควรพูดจาเหน็บแนมผู้หญิงแบบนี้!" หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับวางแบงค์พันไว้ที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะลุกขึ้นยืน เตรียมตัวเดินออกไปให้พ้นจากชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี

หมับ!! มือหนาจับมาที่ข้อมือเล็กเรียวของหมอสาวอย่างแรง ก่อนจะกระชากให้เธอเดินตามร่างบึกบึนจนหมอสาวเซถลาเกือบล้มไปกองกับพื้น การกระทำของเขามันกำลังบ่งบอกถึงนิสัย และสันดานเอาแต่ใจคิดแต่ได้ ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น ความเห็นอกเห็นใจที่ไม่เคยมีให้กับใครมาก่อน เพราะเขาถูกเลี้ยงดูตามใจเสียจนเคยตัว จนเวลาล่วงเลยก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เขาก็ยังเสเพลไม่เลิก และยังคงเสพความสนุกอยู่ร่ำไป

ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างจ้องมองมาที่ทั้งสองอย่างสนใจ ในสิ่งที่เตชินทำ เพราะมันเหมือนกับว่าเขากำลังใช้กำลังบังคับหมอสาว แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆ ปริออกมาจากปากของเธอ มีเพียงร่างกายเท่านั้น ที่พยายามขัดขืนให้พ้นจากอุ้งมือหนา ที่กำลังบีบรัดข้อมือของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ

"นี่คุณ! ผู้หญิงเขาไม่อยากไปด้วยก็อย่าใช้กำลังสิ!” ผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เมื่อภาพที่เตชินพยายามฉุดกระชากลากถูหมอพุฒตาลนั้น มันฟ้องว่าเขากำลังบีบบังคับหญิงตรงหน้า ให้ไปกับเขาโดยที่เธอไม่สมยอม

"อย่าเสือกเรื่องของผัวเมีย!” คำพูดที่แข็งกร้าวของเตชิน ทำให้ผู้ชายคนนั้นยอมถอยออกมา ก่อนจะเอ่ยปากถามหมอสาวออกไปเพื่อความแน่ใจ

"เขาใช่สามีคุณหรือเปล่าครับ”