หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 120

บทที่ 120 คุยกันเรื่องชีวิตความเป็นอยู่และความฝันของพวกเรา ! (ปลาย)

บุคคลผู้เป็นลิขิตสวรรค์แห่งแคว้นเจียง !!

ในขณะที่สายตาของนางจ้องเขม็งไปที่ชายหญิงคู่นั้น มือขวาของหญิงสาวพลันขยับกระชับทวนยาวไว้แน่น ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงของใครบางคนขานเรียกแว่วมา “แม่นางอัน !”

อันหลานซิ่วหันขวับ หญิงสาวเดินกลับไปสมทบกับองค์หญิงเก้าและเยี่ยฉวนที่เพิ่งฟื้นได้สติ หากแต่ยังอ่อนระโหยไม่น้อย

เป็นเยี่ยฉวนนั่นเองที่พูดก่อนหน้านี้ เขารีบพูดกับนาง “ท่านอย่าทำเช่นนั้นเลย”

หญิงสาวนิ่งไป

เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงเอ่ยย้ำขึ้นอีก

“เรื่องราวของวันนี้หนักหนาพอแล้ว อีกไม่นานพลังของข้าก็จะฟื้นคืน”

ชายหนุ่มไม่อยากเป็นภาระของนาง เขาไม่อยากทำให้ตนเองเป็นเพียงของเด็กเล่นชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ชายหนุ่มไม่ปรารถนาอย่างยิ่ง

สายตาของอันหลานซิ่วมองลึกลงในดวงตาของคนพูด “ได้ !”

โม่ซ่งซึ่งอยู่อีกด้านเห็นเช่นนั้นจึงลอบผ่อนลมหายใจ ด้วยหากหญิงสาวยังยืนกรานที่จะลงมือกับคน เหล่านี้ เขาก็คงนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าจะเป็นอย่างไร ขณะเดียวกัน คนอีกสองก็ไม่แตกต่างกัน พวกเขาลอบถอน หายใจเช่นกัน แน่ล่ะ ทั้งสองไม่คิดต่อกรกับอันหลานซิ่วอย่างแน่นอน !

ชายชราหันไปมองเยี่ยฉวน ก่อนหันหลังพาเป่ยเฉินเดินจากไป

คนคู่ชายหญิงไม่รีรอ พวกเขาลนลานออกจากสถานที่ในทันที

เยี่ยฉวนทำท่าจะพูด ทว่ามีเสียงองค์หญิงเก้าขัดขึ้นเสียก่อน “เลิกพูดเถิด เสียโลหิตยังไม่พอหรือ ?”

อันหลานซิ่วหันมา ทำท่าจะตรงเข้าหาชายหนุ่ม ทว่าพ่อบ้านของหญิงสาวพลันพูดขึ้นทันควัน “คุณหนู ท่านอยากให้เขาตายหรือ ?”

ผู้ที่อยู่ไม่ไกลทั้งสอง ทั้งองค์หญิงเก้าและเยี่ยฉวนต่างได้ยินถ้อยคำดังกล่าวชัดเจน

อันหลานซิ่วหันไปทางต้นเสียง ทิศทางนั้นได้ปรากฏใบหน้าพ่อบ้านแซ่หลิงผู้ซึ่งกำลังฝืนยิ้มอยู่ ชายชราหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวออกมา

“คุณหนู ! ในแคว้นของเรา ท่านเป็นหนึ่งเดียวในรอบหลายพันปี ดังนั้นผู้ยิ่งใหญ่และอีกหลายแว่นแคว้นต่างมุ่งหวังเป็นพันธมิตรด้วยการแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี เมื่อถึงตอนนั้นท่านคิดบ้างหรือไม่ว่าพวกเขาจะมี ปฏิกิริยาเช่นไร เมื่อรู้ว่าท่านใกล้ชิดสนิทสนมกับเด็กหนุ่มคนนี้ ? จริงอยู่ คนพวกนั้นย่อมไม่กล้าเข้ามา ยุ่งเกี่ยวกับท่าน แต่ข้ามั่นใจว่าชายหนุ่มคนนี้จะหายสาบสูญไปก่อนที่พวกเราจะรู้ตัวเสียอีก พวกคนเหล่านั้น ย่อมทำได้แน่นอน !”

ชายชราหยุดนิ่งคิดนิดหนึ่ง จึงกล่าวเสริมมาอีกว่า “อีกอย่าง ข้าคิดว่าคุณหนูย่อมรู้ดีว่าท่านประมุขคิด อย่างไร… ท่านอาจมีคนที่ชอบได้ หากผู้นั้นต้องมิใช่เพียงคนธรรมดาสามัญ… ใช่ เยี่ยฉวนเป็นยอดฝีมือ และต่อไปอาจได้รับการขนานนามเป็นผู้มีชื่อเสียงในอนาคต ทว่าเขาไม่เหมาะกับท่าน นอกเสียจากว่าเขาจะเป็นจ้าว แห่งกระบี่หรือเซียนกระบี่ก่อนครบอายุสามสิบ ซึ่งนั่นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ยิ่งท่านใกล้ชิดมากเท่าไร นั่นก็ยิ่งทำให้ เขาตายเร็วมากขึ้นเท่านั้น ตัวท่านมีสถานะเช่นไรท่านรู้อยู่แก่ใจ !”

เขาพูดไม่ดังแต่ไม่เบา ดังนั้นทั้งองค์หญิงเก้าและเยี่ยฉวน ต่างก็ได้ยินถ้อยคำนั้นอย่างชัดเจน จึงแน่ใจ ว่าชายชราจงใจพูดกับเยี่ยฉวน

อันหลานซิ่วนิ่งฟัง

คนแซ่หลิงพูดเสียงแหบแห้ง “คุณหนู ที่จริงแล้วท่านไม่ควรอยู่ใกล้ชายผู้นี้ โลกที่ท่านอยู่กับโลกของเขานั้นต่างกัน เขาไม่เหมาะสมกับโลกของท่านด้วยประการทั้งปวง”

หญิงสาวหันกลับมามองเยี่ยฉวนโดยไม่ใส่ใจต่อชายชราอีกต่อไป “เจ้าจะว่าอย่างไร ?”

เยี่ยฉวนมองลึกลงในแววตาคู่นั้น “ข้าเป็นสหายของท่านหรือไม่ ?”