หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 121

บทที่ 121 จึงยังเป็นคนโสดอยู่กับความกล้าแกร่งของตนเองเช่นนี้ ! (ต้น)

เยี่ยฉวนได้องค์หญิงเก้าช่วยเหลือพาเข้าสู่เมืองชายแดน

ในเมือง ทหารหมู่หนึ่งตรงเข้ามา ทว่าเมื่อพวกเขาพบว่าผู้ที่เดินอยู่นั้นคนหนึ่งคือองค์หญิงเก้าและอีก คนคือเยี่ยฉวน มันก็ทำให้พวกเขาถึงกับตะลึงงัน

องค์หญิงเก้านั้นถือเป็นผู้มีน้ำพระทัย เรื่องนี้ใคร ๆ ก็รู้กัน แต่ทว่าพระองค์ก็ไม่ถึงกับให้ความใกล้ชิด สนิทสนมกับทหารในค่ายเช่นนี้ !

ในตอนนั้นเองที่ทรงเห็นกลุ่มทหาร “พวกเจ้ามองหาอะไร ? ไสหัวไปให้พ้น !”

เมื่อได้ยินถ้อยคำดังกล่าว ทหารทั้งกลุ่มต่างก็พากันกลัวลนลาน พวกเขารีบแยกย้ายไปกันคนละทิศ คนละทาง

จังหวะนั้นเองที่ร่างของเยี่ยฉวนทรุดฮวบลงไป

เวลานี้ชายหนุ่มทั้งเหน็ดเหนื่อยและอ่อนกำลังอย่างแท้จริง

องค์หญิงเก้าสั่นพระเศียรอย่างอ่อนใจ ก่อนก้มลงช่วยพยุงร่างขึ้นมา แล้วจึงพากลับไปที่กระโจมที่ ประทับขององค์เอง

ภายในกระโจมที่ประทับนั้นตกแต่งเรียบง่าย มีเพียงแคร่นอน โต๊ะเขียนหนังสือ และโต๊ะทรายจำลอง สภาพทางภูมิศาสตร์

นอกจากนี้แล้วไม่มีสิ่งใดอีก !

หลังจากพาเยี่ยฉวนมาถึงที่นอน นางพลันร้องสั่ง “ตามเสี่ยวอี้มาหาข้า !”

เพียงไม่นาน สตรีในชุดยาวสีเขียวก็ได้เดินเข้ามาภายในกระโจมพร้อมยามากมาย ! แท้จริงแล้วนางคือหมอหลวงส่วนพระองค์ขององค์หญิงเก้านั่นเอง

เมื่อเห็นหมอหลวง องค์หญิงจึงถอยออกเพื่อเปิดทางให้แพทย์ นางทอดสายตามองเยี่ยฉวนพลางตรัส เสียงต่ำ “รักษาให้เขา ไม่ว่าจะต้องใช้ยาสักเท่าไร !”

หญิงผู้มีนามว่าเสี่ยวอี้ก้มตัวลงต่ำเป็นเชิงรับคำสั่ง จากนั้นจึงขยับเข้ามาใกล้ร่างของคนที่นอนอยู่บนที่นอน ก่อนจะแตะนิ้วขาวราวเนื้อหยกตรวจดูชีพจรของเยี่ยฉวนอยู่ครู่หนึ่ง หัวคิ้วเรียวดกดำขมวดเข้าหากัน น้อย ๆ “เขาบอบช้ำภายในมากทีเดียว !”

ได้ยินเช่นนั้น องค์หญิงก็ถึงกับนิ่วหน้า “รักษาให้เขา !”

หมอหลวงไม่โต้แย้ง “เชื่อหม่อมฉันเถิดฝ่าบาท แม้ว่าความบอบช้ำจะสาหัสนักแต่ไม่ถึงกับตาย เพียง แค่ต้องฟื้นฟูสุขภาพด้วยการกินอาหารบำรุงร่างกาย ทั้งยังจะต้องใช้ยาสมุนไพรซึ่งหายาก ดังนั้น…”

องค์หญิงตรัสหน้านิ่ง “ท่านพ่อของข้าส่งของมาให้มากมาย เจ้านำมาใช้ในการรักษาเขาได้เต็มที่”

เสี่ยวอี้มองสบพระเนตร “แต่ยาเหลืออีกไม่มากนะเพคะ อีกทั้งยาสมุนไพรเหล่านั้นสำรองไว้สำหรับ พระองค์เองเมื่อถึงคราวจำเป็นเพคะ ดังนั้น ข้า…”

“สำหรับเขาเท่าไรเท่ากัน !”

น้ำเสียงเน้นคำพูดหนักแน่นซึ่งผู้ฟังไม่อาจโต้แย้ง

เมื่อได้ยินแบบนั้นเสี่ยวอี้จึงไม่โต้แย้งอีก นางเพียงแค่พยักหน้ายอมรับ

องค์หญิงเก้าเหลือมองเยี่ยฉวนผู้นอนสงบเงียบอยู่บนที่นอนของนางภายในกระโจม ภายนอกกระโจมที่ประทับ ในพระหัตถ์ขวาขององค์หญิงปรากฏม้วนคัมภีร์ยุทธ์ชั้นยอดขั้นปฐพี

อีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้คัมภีร์ยุทธ์ชั้นยอดขั้นปฐพีกลายเป็นที่สิ่งล้ำค่าของใครต่อใคร นั่นเป็นเพราะสิ่งล้ำค่าพวกนี้ล้วนแต่ถูกเก็บรักษาไว้โดยให้ความสำคัญอย่างยิ่งยวด กล่าวโดยย่อคือ เป็นคัมภีร์หนึ่งเดียวไม่มี สอง !