หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 173

บทที่ 173 พี่จะไปพาเจ้ากลับบ้าน ! (ต้น)

ใครก็ต่างเห็นได้ชัด ว่าเวลานี้จิตใจของเยี่ยฉวนผิดเพี้ยนไปจากเดิม ชาวเมืองที่เข้ามาร่วมมุงในตอนแรก ถึงตอนนี้กลับไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ทุกคนแตกตื่นพากันเผ่นหนีกระเจิงไปคนละทิศละทาง

ขณะเดียวกันสหายของเยี่ยฉวน จี้อันซื่อ โม่อวิ๋นฉีและไป๋เจ๋อต่างก็รีบตามมาข้างหลัง เมื่อเห็นเขากำลังทำท่าจะเข้าจู่โจมฝ่ายคู่ต่อสู้ โม่อวิ๋นฉีก็พลันพุ่งเข้ารวบตัวเยี่ยฉวนจับยึดแน่นไว้ก่อน “พี่ใหญ่ ใจเย็น ช่วยใจเย็นลงสักนิดก่อน…”

เยี่ยฉวนหันมามองคนพูด แววตาว่างเปล่า สีหน้างงงวย กลับถามโม่อวิ๋นฉีผู้ที่เข้ามาฉุดจากด้านหลัง “เจ้าจะทำอะไร ?”

“ขะ…ข้า” โม่อวิ๋นฉีสะอึก และเป็นฝ่ายฉงนเสียเอง “เจ้า จำไม่ได้เหรอว่าเมื่อตะกี้เกิดอะไรขึ้น ?”

เยี่ยฉวนหน้างงหนัก ย่นหัวคิ้วจนแทบจะติดกัน “เกิดอะไรขึ้น ?”

โม่อวิ๋นฉี “…”

จังหวะนั้นเอง ไป๋เจ๋อชี้ให้เยี่ยฉวนดูร่างไร้วิญญาณ ที่กระจัดกระจายเกลื่อนอยู่บนพื้นไม่ห่างออกไป

เยี่ยฉวนหันตามไปที่ร่างคนตาย จากนั้นก็หันขวับมองถามโม่อวิ๋นฉีเสียงเข้ม สีหน้าสงสัยยิ่งนัก “ฝีมือเจ้าหรือ ?”

คนฟังถึงกับสะดุ้งเฮือก “เฮ้ย พูดม้า ๆ ได้ไง นี่เจ้าจำไม่ได้จริงหรือแกล้งหลอกพวกเราเล่นกันแน่ ?”

บริเวณหัวคิ้วของคนฟังปรากฏร่องลึกมากขึ้น “ข้า… เหรอ ?” เยี่ยฉวนจิ้มนิ้วชี้ไปที่หน้าอกตนเอง

โม่อวิ๋นฉีและคนอื่นหันมองหน้ากัน ต่างพูดไม่ออก บอกไม่ถูก “…”

เยี่ยฉวนส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “ช่างเหอะ ถ้างั้นพวกเรารีบไปสถานที่แห่งความลับกัน !” ว่าแล้วคนพูดพร้อมด้วยกระบี่ในมือพลันออกเดินทิ้งระยะห่างออกไป

ทางเบื้องหลัง เสียงโม่อวิ๋นฉีพึมพำ “ดูท่า เจ้านั่นเหมือนไม่ได้แกล้ง !” ทั้งไป๋เจ๋อและจี้อันซื่อพยักพร้อมกันอย่างเห็นคล้อยตาม

โม่อวิ๋นฉีถอนใจเฮือก “ความผูกพันธ์ของพี่น้อง… ถ้ามีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับน้องของเขา ข้าไม่อยากคิดเลยจริง ๆ ว่าเจ้านั่นจะเป็นยังไง อนิจจา ไป รีบตามไปเร็ว !” จากนั้นคนทั้งสามก็รีบจ้ำอ้าวออกตามเยี่ยฉวน

เยี่ยฉวนเวลานี้ ผิดแผกไปจริง ๆ!

ข่าวลือเหตุการณ์ที่เยี่ยฉวนสังหารศิษย์ฉางมู่แห่งแคว้นหนิงตายกว่าสิบคนแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว เพียงหลังจากนั้นไม่นาน ศิษย์ฉางมู่นับสิบต่างพากันแล่นออกนอกสถานศึกษามุ่งหน้าไปทางที่พวกเยี่ยฉวนเดินลับไป

ณ กึ่งกลางจุดตัดบนถนน เยี่ยฉวนและพวกพลันชะงักฝีเท้าหยุด ด้วยปรากฏว่ามีกลุ่มศิษย์ฉางมู่ถลันออกมาขวางทางเบื้องหน้า

ในบรรดากลุ่มศิษย์ คนท่าทางเป็นหัวหน้าก้าวออกมาด้านหน้าพลางชี้หน้าเยี่ยฉวน ส่งเสียงตวาดดังลั่น สีหน้าดุร้าย “ที่นี่เป็นแคว้นหนิง ไม่ใช่แคว้นเจียงของเจ้า เจ้า…”

ทันใดนั้น เยี่ยฉวนหายวับจากจุดที่อยู่ไปต่อหน้าต่อตา หลังเห็นเช่นนั้น สีหน้าของคนพูดไม่ทันจบประโยคพลันแปรเปลี่ยนสิ้นเชิง ขณะเดียวกันสาวเท้ากระถดถอย ทว่าทันใดนั้น แสงกระบี่ก็ได้พุ่งวาบตรงเข้ามาที่ตัวฉับไวปานสายฟ้าแล่บ !

กระบี่เคลื่อนไหวว่องไวสุดประมาณ !

ฉัวะ !