บทที่ 181 ข้าคอยเจ้ามานานเต็มทีแล้ว ! (ต้น)
เยี่ยฉวนมองไปที่คนซึ่งลอยตัวอยู่กลางอากาศ บุรุษในชุดสีดำคล้องด้วยเชือกสีม่วงไขว้กันในลักษณะรวงข้าวมัดรวบไว้ด้วยหินหยกขาว หน้าตาคมสันแต่ไม่ถึงกับหล่อ นัยน์ตาคมวาววับทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
เขายังคงลอยตัวนิ่งอยู่ในอากาศขณะเดียวกันสายตามองเขม็งมาที่เยี่ยฉวนเบื้องล่าง แววตาเป็นประกายปราศจากร่องรอยหวาดวิตก
เยี่ยฉวนเบนสายตาจากคนตรงหน้าไปถามโม่อวิ๋นฉี “เป็นยังไงบ้าง ?” อีกฝ่ายค่อยพยุงกายขึ้นยืน ที่บริเวณมุมปากยังปรากฏคราบโลหิตเล็กน้อย ตอบมาว่า “ข้าประมาทเอง”
เยี่ยฉวนพยักหน้า บอกว่า “ถ้างั้น เจ้าหยุดพักก่อน” โม่อวิ๋นฉีรีบพูดสำทับมาว่า “ระวังตัวด้วย ! ไอ้คนนี้เป็นยอดฝีมือแท้จริง !”
จากนั้นเยี่ยฉวนหันไปมองคนที่อยู่บนนอากาศอีกครั้ง “ลงมาไหม ?”
โดยไม่เสียเวลา เขาทะยานลงจากบนอากาศรวดเร็ว ความรวดเร็วดุจพายุพุ่งปะทะเยี่ยฉวน พลังรุนแรงราวกับภูเขาทั้งลูกถล่มก็ปาน จนเกิดความรู้สึกกระวนกระวายยากจะบรรยาย !
“ยอดยุทธ์ !” เยี่ยฉวนเริ่มเล็งเห็นความเสียเปรียบของตน ด้วยรู้ตัวแล้วว่าสูญเสียโอกาสในการเป็นฝ่ายลงมือ อันที่จริงตำแหน่งที่เขายืนอยู่ตอนนี้ทำให้เสียเปรียบอยู่แล้ว !
แต่ชายหนุ่มไม่เคยคิดถอย !
เมื่อใดก็ตามที่คนสองคนเกิดการปะทะฝีมือ โดยเฉพาะถ้าเป็นระดับยอดยุทธ์ด้วยกันแล้ว ทั้งสองฝ่ายจะสำแดงพลังเคลื่อนไหวของตนให้อีกฝ่ายได้ประจักษ์ และผู้ที่ด้อยกว่าจะเป็นฝ่ายปราชัย !
และในเวลานี้ เยี่ยฉวนจะไม่ยอมเป็นฝ่ายปราชัยเด็ดขาด !
ชายหนุ่มปิดเปลือกตาลง
ปัง !
พลังรุนแรงทว่าที่มองไม่เห็นสามารถมองด้วยตา ระเบิดจากกายรอบทิศทาง !
แรงผลักแห่งกระบี่ !
พลังกระบี่ผสานแรงผลักดันระเบิดออกต้านทานพลังผลักดันซึ่งพุ่งตรงจากเหนือศีรษะของเยี่ยฉวน ถึงกระนั้นชายในชุดดำหาได้ยุติลงทันที ตรงกันข้ามร่างคนยังทะยานเข้าหาเยี่ยฉวนด้วยความเร็วทะลุพิกัด !
เมื่อคนทะยานในอากาศเข้ามาใกล้จนระยะห่างราวครึ่งจั้งเหนือศีรษะขึ้นไป ชายหนุ่มจึงกระทืบเท้าลงบนพื้นดินอย่างแรง
ปัง !
พลังครอบงำที่เหนือกว่า รุนแรงกว่า หลากทะลักออกทางปลายเท้าราวหินหลอมละลายปะทะปากปล่องภูเขาไฟก็ปาน พลังรุนแรงสุดขั้วนั้นก่อให้เกิดรอยพื้นดินปริแตกจนพื้นผิวโลกใต้ฝ่าเท้าของเยี่ยฉวนเปิดออก
ขณะเดียวกัน กระบี่หลิงซิ่วในมือเริ่มเคลื่อนไหว !
หึ่ม !
เสียงคำรามแห่งกระบี่กระหึ่มดังสะท้านนภาอากาศ ขณะลำแสงแห่งกระบี่ทะยานสู่เวหา !
พลันบรรยากาศโดยรอบ กลับเงียบกริบลงกระทันหัน
เปรี้ยง !
เสียงพื้นพสุธาสะเทือนเลื่อนลั่นดังสนั่นทั่วทั้งลาน วินาทีถัดมา ระลอกคลื่นแห่งพลังกระเพื่อมมาในอากาศราวกับกระแสคลื่นถาโถม !
ขณะเดียวกันร่างของคนทั้งสองที่อยู่ท่ามกลางกระแสพลัง ถึงผงะถอยหลังต่อเนื่องไปคนละหลายก้าว
…ส่งให้คนซึ่งอยู่คนละฟาก แยกห่างออกจากกันไกลหลายจั้ง !
โม่อวิ๋นฉีหาใช่คนดูดาย เมื่อเห็นว่าเยี่ยฉวนกำลังต่อสู้พันตูกับชายในชุดดำ เขารีบผุดลุกขึ้นและโผทะยานขึ้นสู่อากาศตรงไปทางเยี่ยหลิงโดยไม่รอช้า ทว่าเมื่อเข้าใกล้ร่างของเด็กน้อย สีหน้าของโม่อวิ๋นฉีพลันเปลี่ยนแปลงกระทันหัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์