หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 45

บทที่ 45 เจ้าจงดิ้นรนไปเถิด ส่วนข้าจะอยู่ยงคงกระพัน (ปลาย)

เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ จ้าวหอฮั่นก็ถึงกับหน้าซีดเผือด ขณะนั้นเองในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าตัวเองได้ประเมินความสามารถของสตรีลึกลับผู้นี้ต่ำเกินไปมากเพียงใด

นางไม่ได้อยู่ในระดับจ้าวแห่งกระบี่แล้ว แต่อาจจะเป็นผู้ฝึกกระบี่ในระดับราชันย์เสียด้วยซ้ำ !

ราชันย์กระบี่ หรือก็คือ ราชาแห่งกระบี่ !

เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว จ้าวหอฮั่นพลันหน้าซีดลงกว่าเดิม ด้วยถ้าหากสตรีลึกลับแข็งแกร่งขนาดนี้ เกรงว่าแม้สำนักอัปสรเมรัยจะสามารถคัดง้างกับนางได้ แต่เขาก็ย่อมต้องเสียตำแหน่งจ้าวหอไปแน่นอนเนื่องจากไปยั่วยุโทสะนางโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร หรือนั่นก็คือหากเขามีชีวิตรอดต่อไป ไม่เพียงแต่จะถูกลดความสำคัญแล้ว แต่ยังต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็นด้วย !

เป็นเพราะในครั้งนี้สำนักอัปสรเมรัยได้สูญเสียจ้าวหอไปหนึ่งคน มิหนำซ้ำดูจากท่าทีแล้ว สตรีนางนี้คง ไม่หยุดเพียงเท่านี้แน่ !

การเคลื่อนไหวข้างบนเหนือเรือเหาะคล้ายจะรุนแรงมากจนแม้แต่คนอื่น ๆ จากต่างสำนักก็ยังรู้สึกได้ ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้บริเวณนั้นแม้แต่น้อย พวกเขาพยายามรักษาระยะห่างและเพียงเฝ้าดู เหตุการณ์อยู่ไกล ๆ

ทุกคนต่างรู้แล้วว่ามีผู้ฝึกเพลงกระบี่ที่ไร้เทียมทานอยู่บนนั้น !

บนเรือเหาะ กระบี่วารีลอยกลับมาอยู่ในมือของสตรีลึกลับตามเดิม นางชี้มันไปที่จ้าวหอฮั่นอีกครั้ง “เรียกมา เรียกใครก็ได้มาให้ข้า !”

จ้าวหอฮั่นยิ้มอย่างสิ้นหวัง “ท่านผู้อาวุโส ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดของพวกเรา ดังนั้นโปรดระงับโทสะเอาไว้ก่อนเถิด ผู้อาวุโส เราต้อง…”

ฉับ !

แขนข้างหนึ่งของจ้าวหอฮั่นลอยกระเด็น !

สตรีลึกลับกล่าวอย่างเฉยเมย “ถ้ายังมัวพูดพล่ามไร้สาระอยู่อีก ข้าจะตัดหัวของเจ้าแทน ข้าต้องการให้ เจ้าเรียกใครสักคนออกมา ก็จงทำตามนั้น เจ้าเข้าใจหรือไม่ ?”

สีหน้าของจ้าวหอฮั่นขมขื่นไม่น้อย ‘เรียกใครสักคนอย่างนั้นหรือ ? แน่นอนว่าข้าทำได้แน่ แต่หากพินิจดู จากสถานการณ์แล้วไม่ว่าใครก็ตามที่ข้าเรียกมาต้องตายแน่ ! อย่างไรเสียสตรีตรงหน้าข้าก็ไม่คิดจะหยุดอยู่แล้ว !’

คราวนี้เป็นสำนักอัปสรเมรัยเองที่กระทำการผิดพลาดไป

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาพลันหันมองไปยังเยี่ยฉวนซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ‘บ้าจริง ไม่ใช่เพราะเจ้าบอกว่าไม่มีใคร หนุนหลังอยู่หรือไง ? แล้วนางไม่ใช่คนหนุนหลังเจ้าหรือ? เหตุใดจึงไม่พูดออกมาก่อนหน้านี้ ? หากพูดมาตั้งแต่ แรกว่าราชันย์แห่งกระบี่ถือหางอยู่ข้างเจ้าแล้วละก็ เรื่องราวจะลงเอยเช่นนี้ได้อย่างไร ?’

สำหรับเยี่ยฉวนแล้ว เขายังคงงุนงง

ชายหนุ่มรู้อยู่แล้วว่าสตรีลึกลับผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน นางมีพลังที่แข็งแกร่งมาก แต่กระนั้น เขาก็คิดไม่ถึงว่านางจะทรงพลังมากถึงเพียงนี้ !

ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว เขาไม่เคยหวังเลยสักนิดว่านางจะออกหน้ามาช่วยเหมือนอย่างตอนนี้ !

และถึงแม้ว่านางจะมา แต่เขากลับรู้สึกแย่มากกว่า ด้วยเพราะรู้ดีว่าหอคอยเรือนจำที่อยู่ภายในร่างกายนั้นเหมือนจะผิดปกติไปสักเล็กน้อย ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตที่ถูกกักขังอยู่กำลังทะลักทลายออกมาอย่างไรอย่างนั้น !

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้แล้ว เหงื่อเย็น ๆ ก็พลันผุดขึ้นบนใบหน้าของเยี่ยฉวน เขากำลังหวาดกลัว !

ในตอนนั้นเอง ชายชราในชุดคลุมสีดำก็พลันปรากฏตัวขึ้นบนเรือเหาะ

มีใครบางคนมาอีกแล้ว !

เยี่ยฉวนกวาดสายตามองไปทางชายชราที่ดูเหมือนนักปราชญ์อย่างรวดเร็ว ก่อนพบว่าเคราของคนผู้นี้ เป็นสีขาวเช่นเดียวกับผมทั่วทั้งศีรษะ

ผู้มาใหม่ไม่สนใจผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ชายชราสบตากับสตรีลึกลับก่อนจะโค้งคำนับ “ข้าคือจ้าวหอชั้นที่สามของสำนักอัปสรเมรัย ขอต้อนรับผู้อาวุโสเทพเซียนกระบี่ !”