หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 76
บทที่ 76 ข้าเองก็หล่อไม่น้อย ! (ปลาย)
หญิงสาวผู้นั้นตั้งหน้าตั้งตากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนเยี่ยฉวนกับเยี่ยหลิงได้แต่นั่งมองนิ่งงัน
ความเร็วในการคีบอาหารเข้าปากของนางราวกับหิวโหยคล้ายจะไม่ได้กินอาหารมาหลายวัน ใช้เวลา ไม่นานกับข้าวทั้งหมดก็เกลี้ยงทุกชาม
แถมหญิงสาวยังแทะเล็มตะเกียบอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะหันมาทางชายหนุ่มพร้อมถามว่า “กับข้าว หมดแล้วหรือ ?”
เยี่ยฉวน “…”
เยี่ยหลิงวางตะเกียบและตอบว่า “มีแต่ของที่ยังไม่ทำ ข้าจะรีบไปจัดการให้”
พูดจบนางวิ่งก็ออกไปทางด้านหลังทันที
เสียงถามเคร่งขรึมของชายหนุ่มพูดว่า “จะว่าไปแล้ว ฝึกที่ไหนหรือ ..อย่าบอกนะว่าเป็นที่นี่ ?”
อาจารย์ใหญ่จี่พยักหน้ายืนยัน “ใช่ ที่นี่ละ”
เยี่ยฉวนมีทีท่าลังเลก่อนถามโพล่งออกไป “อาจารย์ใหญ่ ที่นี่เป็นสถานศึกษา ต้องมีสถานที่สำหรับฝึก ปรือวิชา ! ข้า…”
“ไม่ใช่ !”
อาจารย์ใหญ่พูดง่าย ๆ มาอีกว่า “เจ้าต้องฝึกปรือด้วยตัวเอง”
เยี่ยฉวน “…”
“หอทักษะยุทธ์ !”
เสียงของสตรีแทรกขึ้นมา นางยังคงนั่งกัดปลายตะเกียบเล่นอย่างเพลิดเพลิน
อาจารย์ใหญ่จี่มองมาทางเยี่ยฉวน “ฉางหลานมีหอทักษะวรยุทธ์ตั้งอยู่ที่เขาด้านหลัง ที่นั่นมีบันทึก ทักษะวรยุทธ์ของศิษย์คนก่อน ๆ เคยใช้ฝึกปรือ ถ้าโชคดีเจ้าคงจะหาเจอสักเล่มหรือสองเล่ม”
“เฮ้ออออ !”
ชายหนุ่มถอนใจอย่างปลงชีวิต “ข้าจะไปทำกับข้าว !”
หลังจากนั้นจึงรีบเดินออกไป
ที่โต๊ะจึงเหลือเพียงชายชราและหญิงสาวนั่งตามลำพัง
หญิงสาววางตะเกียบลงช้า ๆ ก่อนหันหน้ามาถาม “ท่านไปพบเขาที่ไหน ?”
อาจารย์ใหญ่จี่ยกโถน้ำเต้าบรรจุเหล้าหมักขึ้นจิบก่อนอึกหนึ่ง จากนั้นจึงเอ่ยตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ “สถานศึกษาฉางมู่ไม่รับเขา ข้าเลยรับไว้ !”
หญิงสาวนิ่งเงียบไปสักครู่ ก่อนจะเอ่ยถาม “ทำไมท่านจึงรับ ?”
ชายชรากล่าวตอบ “เขามีทักษะพอตัว !”
เมื่อได้ยินดังนั้น หญิงสาวพลันหันมาพูดด้วยท่าทางจริงจัง “แค่ข้าคนเดียวก็พอ”
นั่งฟังนางพูดมาเช่นนั้น ชายชราก็พลันมือสั่นเล็กน้อย ๆ เขาหยุดคิดชั่วครู่พร้อมกับยกโถน้ำเต้าขึ้นจิบ อีกครา “อันซื่อ เจ้ารับภาระหนักเกินไป”
คู่สนทนาพึมพำเสียงเบาพอได้ยิน “มันเป็นทั้งโชคชะตาและความรับผิดชอบของข้า !”
ผู้พูดทอดสายตามองออกด้านนอกหอประชุมออกไปไกล “ถึงแม้ตายไปแล้ว แต่ดวงวิญญาณของพวก เขาเหล่านั้นยังเสมือนถูกกักขังอยู่ในร่างเดิม ยังไม่เป็นอิสระจนกว่าข้าจะพาร่างทั้งหมดกลับบ้าน… ทั้งพี่ชาย ใหญ่ พี่ชายรอง รวมทั้งท่านพ่อของข้า…”
ชายชราหลับตาลง “ตระกูลจี่เหลือเจ้าเป็นผู้สืบทอดคนสุดท้ายแล้ว !”
“แต่มันไม่ใช่ข้ออ้างที่ข้าจะใช้เพื่อหลีกเลี่ยงภาระหน้าที่นี้ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์