หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 33

บทที่ 33 หลิวจิ้งมีรักแล้ว

ห้องรับแขกในบ้านเย่สวน

ในเวลานี้หลิวจิ้งกำลังเล่นโยคะ เธอสวมชุดโยคะที่สวยงาม ซึ่งห่อหุ้มรูปร่างของเธอไว้อย่างสมบูรณ์และดูเซ็กซี่ เป็นหุ่นเส้นโค้ง s ตามมาตรฐาน

อย่ามองว่าหลิวจิ้งอายุสามสิบแล้ว แต่หลายปีนี้เธอมีนิสัยที่ชอบเล่นโยคะ เพราะฉะนั้นรูปร่างของเธอจึงไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

วินาทีต่อมา หลิวจิ้งเปลี่ยนท่า เธอเริ่มนอนบนเสื่อโยคะและหันหน้าไปทาง ลู่เสี้ยงหยางที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เธอบิดเอวเล็กน้อย ไม่ต้องพูดถึงว่าฉากนี้น่าดึงดูดแค่ไหน

ลู่เสี้ยงหยางสูดหายใจ มองหลิวจิ้งแล้วพูดออกมา : “ เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม แต่เสียดายปากร้ายไปหน่อย “

สิ่งที่ไม่บังเอิญคือ ลู่เสี้ยงหยางมองไปทางหลิวจิ้ง และหลิวจิ้งก็มองเห็นพอดี หน้าเธอแดงขึ้นมาทันที เธอยืนขึ้นมาอย่างโกรธแล้วชี้ไปทางเขา : “ ไอ่บ้า มองอะไร ? ดูสภาพคุณสิ แค่เห็นฉันก็รู้สึกไม่สบายตาแล้ว “

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร เขาหันหัวมองไปทางหน้าต่าง

ต่อมา อาจเป็นเพราะกลัวว่าลู่เสี้ยงหยางจะแอบดู เพราะฉะนั้นหลิวจิ้งจึงทำท่าง่ายง่ายไม่กี่ท่า แล้วจบการทำโยคะของเธอ

หลังจากทำธุระส่วนตัวแล้ว หลิวจิ้งจึงเริ่มแต่งตัว สวมกระโปรงกี่เพ้าสีฟ้า แสดงให้เห็นรูปร่างที่สง่างามของเธออย่างละเอียด พร้อมกับการแต่งหน้าเบาเบาบนใบหน้าของเธอ ซึ่งไม่ดูเหมือนแม่ของ เย่สวน แต่เหมือนพี่สาวของ เย่สวนต่างหาก

เช้าวันนี้ เย่สวน ไม่ได้ไปทำงาน แม่ของเธอได้บอกเธอไว้เมื่อคืนแล้ว ว่าเช้านี้มีธุระ จำเป็นที่จะต้องพาเธอไป เพราะฉะนั้นเธอจึงคอยทำงานและคอยรออยู่ที่ห้องทำงาน

หลังจากสักพัก หลิวจิ้งตะโกนเรียกจากห้องรับแขก เย่สวนจึงเดินออกจากห้องทำงาน

เห็นหลิวจิ้งแต่งตัวสง่าเช่นนี้เย่สวนตกใจเล็กน้อย จึงถามออกมา “ แม่ นี่ท่านจะไปทำอะไร ? “

ร่องรอยของความเขินอายพาดผ่านใบหน้าของหลิวจิ้ง เธอยิ้มแล้วพูด : “ จะไปไหนได้ ก็ต้องไปเจอเพื่อนคนหนึ่งสิ”

เย่สวน ขมวดคิ้ว เธอก็เป็นผู้หญิงเช่นกัน และรู้ว่าผู้หญิงก็เป็นคนที่ตามใจตัวเอง

ปกติแม่ของเธอก็แต่งหน้า แต่ก็ไม่ละเอียดเหมือนวันนี้

“แม่ ท่านไปเจอคนรักหรือเปล่า ? “ เย่สวน ถามด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าที่สวยงามของ หลิวจิ้ง แดงระเรื่อขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ และในไม่ช้าความแดงก็ลามไปที่คอของเธอ

ตอนนี้หลิวจิ้งเหมือนสาวน้อยที่พึ่งจะมีรัก

“……เหอะ แม่ ฉันจะว่าแม่ยังไงดี ? “ เย่สวนก็หมดคำพูดทันทีแม่ของตัวเองกำลังมีรัก ?

ลู่เสี้ยงหยางก็ตะลึงเช่นกันแม่ภรรยาของเขาคนนี้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเกินไปไหม อยากจะมีความรักก็มีความรักง่ายง่ายแบบนี้เลย ?

“ทำไม ？พ่อเธอไปนานขนาดนี้แล้ว แม่อยู่คนเดียวเหงา หรือเธออยากยุ่งกับชีวิตส่วนตัวของฉันอีก ? “หลิวจิ้งรีบทำสีหน้า

“คือ……”เย่สวน ไม่รู้ควรพูดยังไง พ่อของเธอเกิดอุบัติเหตุและจากพวกเธอสองแม่ลูกไปจะสิบปีแล้ว หลายปีนี้เป็นเธอกับแม่ที่คอยดูแลกัน ตอนนี้เธอโตแล้ว ไม่สามารถที่จะคอยอยู่ข้างแม่ตลอด ถ้าแม่จะเหงาก็ไม่แปลก

“แม่ ท่านสบายใจก็พอ “สุดท้ายเย่สวนจึงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“เฮ้อ “ หลิวจิ้งถอนหายใจออกมา มองเย่สวนแล้วพูด : “ ที่จริงที่ฉันมีความรักใหม่ เหตุผลบางส่วนก็เกี่ยวกับเธอ”

“เพราะฉัน？”เย่สวนประหลาดใจเล็กน้อย

“ไม่งั้นหล่ะ？เธอคิดว่าอะไร ?” หลิวจิ้งกล่าวอย่างตรงไปตรงมา: "ครอบครัวของเราถูกรังแกตลอด ไม่ใช่เพราะเราขาดผู้ชายที่สามารถเลี้ยงดูเราได้หรือไง? นอกจากนี้ตอนนี้เธอตกงานอยู่ที่บ้าน และมันเป็นปัญหาในการเลี้ยงดูครอบครัว แม่ก็ไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นแม่จึงต้องหาคนหนุนหลังอย่างน้อยก็เลี้ยงแม่กับแกได้”

“แน่นอนว่ายังมีสิ่งที่สำคัญอีก ซึ่งเธอไม่รู้แม้แต่น้อย ในฐานะผู้หญิงควรหาผู้ชายแบบไหน แม่จะถ่ายทอดวิชาแก่เธอว่าควรหาผู้ชายแบบไหน “

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิวจิ้ง ก็มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างดูถูก

ลูกสาวของเธอเก่งขนาดนี้ เธอเคยจินตนาการว่าเธอสามารถหาผู้ชายที่ไม่ย่อท้อเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเธอได้ แต่สุดท้ายเธอก็พบว่ามีลูกเขยคนหนึ่งที่ไม่ได้อะไร