หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 32

บทที่ 32 ฝันร้ายของหญิงสาว

“คุณชายจาง งั้นพวกเราเป็นสัญญากันได้ยัง?” ถังหลิงหลิงดื่มเหล้าหมด มองจางยูนเหาแล้วถามขึ้น

จางยูนเหายิ้ม แล้วพูดว่า “ได้แน่นอน” ยื่นเอกสารที่อยู่บนโต๊ะชาให้ ถังหลิงหลิง

แน่นอนว่าไม่ได้เซ็นสัญญาให้ทันที แค่อ่านเงื่อนไขข้างบนทีละข้อทีละข้อจนหมด รู้สึกไม่มีปัญหาถึงจะเตรียมตัวเซ็นสัญญา

แต่วินาทีนี้ ถังหลิงหลิงรู้สึกเลือนรางขึ้นมากะทันหัน ร่างกายร้อนผ่าว แทบอยากจะถอดเสื้อผ้าออก

ส่ายศีรษะแล้วส่ายอีก ถังหลิงหลิงก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่คิดว่าคืนนี้ดื่มเหล้าเยอะไปหน่อย พอจะถือปากกา เตรียมจะเซ็นสัญญา

แต่ทันทีที่เขียนคำว่าหยางลงไป ถังหลิงหลิง ก็เบลอไปหมด ร่างของเธออ่อนเรี่ยวแรงและเธอก็นอนฟุบลงบนโต๊ะ

รอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของ จางยูนเหายิ่งโผล่ขึ้นมาอย่างชัดเจนและเขาแทบรอไม่ไหวที่จะลุกขึ้นจากโซฟา และอุ้ม ถังหลิงหลิง ไปที่เตียงใหญ่

ช่วงระยะเวลาสั้น ทิวทัศน์ในห้องก็เกินที่จะบรรยาย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง จางยูนเหาถึงจะออกจากห้องไป แต่ถังหลิงหลิงยังคงนอนอยู่บนเตียงไม่ได้สติ

เช้าวันที่สอง หยางชาวตื่นขึ้นจากความฝัน ยื่นมามาจับข้างๆ กลับไม่เจอ ถังหลิงหลิง

เมื่อได้สติ เขาก็ลุกขึ้นจากเตียงทันที

ในใจคิดว่า ถังหลิงหลิงคงไม่ออกไปซื้อข้าวเช้าแล้วนะ? เขาลุกขึ้นจากเตียงทันที

สายโทรศัพท์ดังจนจบ ถังหลิงหลิงก็ยังไม่รับสาย

หยางชาวโทรออกสายที่สอง แต่ผลก็ยังเหมือนเดิม

หยางชาว รู้สึกกังวลขึ้นในใจ รีบออกจากห้อง โทรศัพท์หา ถังหลิงหลิงอีกครั้ง ตอนนี้ยังเช้ามาก ข้างนอกจะเงียบกว่า หยางชาวตั้งใจฟัง มือถือของถังหลิงหลิงดังขึ้นมาจากห้องข้างๆ

หยางชาวเดินเข้าห้องฟังให้แน่ใจว่าเสียงกริ่งที่ดังเป็นโทรศัพท์ของ ถังหลิงหลิง

แต่ว่าเพื่อไม่ให้ผิดพลาด หยางชาวรีบตัดสายทิ้ง แล้วกดโทรใหม่อีกรอบ

เสียงกริ่งในห้องหยุดไปสักพัก จากนั้นก็ดังขึ้นมาใหม่

คือ ถังหลิงหลิง!

หยางชาวตัดสายทิ้งทันที เปิดประตูเดินเข้าไปโดยไม่ลังเล

ชั้นหนึ่งเป็นห้องชุดหมด ข้างในเป็นห้องรับแขก ในห้องรับแขกถึงจะเป็นห้องนอน

หยางชาวอยู่ที่ห้องรับแขกไม่เจอ ถังหลิงหลิง เดินเข้าไปใกล้ห้องนอน

วินาทีนั้น ภาพที่ หยางชาวเห็น เขานั้นยากที่จะลืมไปตลอดชีวิต

ถังหลิงหลิง นอนเปลือยบนเตียงหลับสนิท บนเตียงยังมีรอยเลือดเหลือไว้อยู่บนผ้าปูที่นอน

ถังหลิงหลิงรักษาไว้มาตลอด แม้ว่าเมื่อก่อนจะเคยมีแฟน แต่ก็ยังรักษาเนื้อรักษาตัวของตัวเองไว้

ตูม!

วินาทีนั้น หยางชาวรู้สึกเพียงแค่ว่าร่างกายนั้นอ่อนแรง ราวกับว่าพลังงานทั้งหมดในร่างกายถูกดึงไปจนว่างเปล่า เขาศีรษะชานั่งลงที่พื้น น้ำตาค่อยๆไหลลงมา เขาไม่เต็มใจ! เขาแค้นตัวเอง! และก็สงสาร ถังหลิงหลิง！

คิดไม่ถึงว่างานเลี้ยงในงานหมั้นของพวกเรา จะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น

“อ้าา! เพราะอะไร? เพราะอะไร? เพราะอะไรถึงเป็นอย่างนี้?” หยางชาว เกือบจะพังทลาย ปล่อยเสียงคำรามหัวใจที่แตกสลาย ศีรษะของเขากระแทกพื้น เสียงปังปังปังดังไม่หยุด