หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 102

บทที่ 102 คลับหงเฉิน

เมื่อเห็นเย่หยุนเทา เย่สวนก็ปรับสีหน้าเธอลงและถามอย่างไม่สนใจว่า "นายมาที่นี่ทำไม?"

เย่หยุนเทามีสีหน้าเยาะเย้ยและพูดด้วยรอยยิ้ม "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันเป็นประธานของชิงสุยกรุ๊ป ฉันอยู่ในห้องทำงานของตัวเองมันไม่เหมาะตรงไหนเหรอ?"

"ฝันไปเถอะ" เย่สวนตะคอก "อย่าลืมว่าฉันมีหุ้นอยู่ 51% อยู่ในมือ ตอนนี้ฉันเป็นตัวแทนชั่วคราวของตระกูลเย่กรุ๊ป"

"ฮ่าๆๆ ใช่คุณมีหุ้น 51% ในมือ คุณทำหน้าที่บริหารตระกูลเย่กรุ๊ปแทนชั่วคราว แต่น่าเสียดายที่นั่นเป็นอดีตไปแล้ว" เย่หยุนเทาลุกจากเก้าอี้ มองไปที่เย่สวน

เย่สวนขมวดคิ้วและถามว่า "หมายความว่ายังไง"

ก่อนที่เย่หยุนเทาจะตอบ คุณนายก็เดินเข้ามาจากข้างนอกและพูดว่า "นี่คือสิ่งที่ฉันหมายถึงไง อีกอย่าง เธอเองก็เห็นชอบด้วยไม่ใช่เหรอ"

"ฉันเห็นด้วยเหรอคะ?" เย่สวนฟังแล้วยิ่งสับสน

"ดูนี่สิ นี่คือสัญญาที่เธอเซ็นไว้เมื่อวานนี้ ที่เธอได้สละสิทธิ์ในการเป็นตัวแทนบริหารตระกูลเย่กรุ๊ปโดยสมัครใจและจากนี้ไปฉันจะเป็นตัวแทนของตระกูลเย่กรุ๊ป" คุณนายโยนสัญญาทิ้ง

เย่สวนอ่านสัญญาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีเข้ม หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

นี่คือสัญญาการโอนหุ้นตัวแทนและนี่ก็เป็นลายเซ็นของเธอ

อย่างไรก็ตาม สัญญาดังกล่าวถูกปลอมขึ้น เมื่อวานนี้เธอได้ลงนามในสัญญาการจัดบุคลากรซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องหุ้นเลยแม้แต่น้อย เธอถูกคิดบัญชีแล้ว

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคุณนายจะสามารถใช้วิธีการที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้เพื่อเอาหุ้น 51% ในมือของเธอกลับคืน

"ฮ่าๆ เข้าใจแล้วใช่มั้ย คุณยอมทิ้งหุ้นตัวแทนในมือของคุณโดยสมัครใจเอง งั้นต่อไปอะไรที่คุณย่าตัดสินใจก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณอีก ตอนนี้คุณย่าแต่งตั้งให้ผมเป็นประธานของชิงสุยกรุ๊ป คุณมีปัญหาอะไรมั้ย?” เย่หยุนเมายิ้มให้เย่สวน

เย่สวนบีบมือของเธอเข้าหากันแน่น เล็บของเธอจิกเกือบทะลุฝ่ามือของเธอ แต่เธอไม่สังเกตเห็น

เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่คิดว่าคุณนายจะใจร้ายขนาดนี้แม้แต่หลานสาวของตัวเองก็ยังไม่เว้น

"เฮ้อ เย่สวน อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นฉัน ทำแบบนี้เพื่อตระกูลเย่ของพวกเรา" หญิงชราถอนหายใจ "ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง ผู้หญิงเป็นคนใจอ่อน ทำเรื่องใหญ่ไม่สำเร็จหรอก ครอบครัวเย่ของเราไม่สามารถรอได้อีกต่อไป ตอนนี้ตระกูลเย่ของเราต้องเร่งเวลาเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งของยักษ์ใหญ่แถวหน้า ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถตั้งหลักในปินเหอได้และในเวลาเดียวกันตระกูลเย่ของเราก็จะได้รับความเคารพจากคนภายนอกด้วย"

แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะชอบธรรม แต่ก็ฟังดูไร้สาระสำหรับเย่สวน หญิงชราก็แค่ต้องการควบคุมตระกูลเย่กรุ๊ปอย่างมั่นคงด้วยมือของเธอเอง

เพียงแค่ว่าเธอยังคงหลอกลวงตัวเองและคนอื่นๆ ตอนนี้หุ้น 51% ของตระกูลเย่กรุ๊ปอยู่ในมือของหวังหยุน แม้ว่าเธอจะเอาหุ้น 51% ของตัวแทนกลับคืนมาด้วยวิธีที่น่ารังเกียจ แต่สุดท้ายก็ยังเป็นของหวังหยุนอยู่ดี

"คุณย่า คิดว่าสามารถยึดตระกูลเย่กรุ๊ปไว้ได้โดยการทำแบบนี้เหรอคะ คุณย่าไม่กลัวที่ประธานหวังโกรธหรือคะ" เย่สวนหายใจเข้าลึกๆและพูดอย่างใจเย็น

เธอมีอำนาจเต็มที่ในการเป็นตัวแทนของตระกูลเย่กรุ๊ปซึ่งหวังหยุนออกปากเองแต่แรก ตอนนี้ที่หญิงชราโกงเธอก็เท่ากับการโกงหวังหยุนด้วยนะ

หญิงชราเผยรอยยิ้มบนใบหน้า เธอไม่กังวลกับปัญหานี้ เธอรู้จักเย่สวนเป็นอย่างดีและเย่สวนก็เป็นคนใจอ่อน แม้ว่าเธอจะเอาหุ้นของบริษัทไป 51% แต่เย่สวนก็จะไม่ฟ้องหวังหยุนหรอก เธอจึงทำสิ่งนี้ได้โดยไม่สะทกสะท้าน

เป็นเพราะเหตุนี้เธอจึงมีความมั่นใจที่จะทำเช่นนั้น

"หือ นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เธอควรกังวลหรอก สิ่งที่เธอควรสนใจตอนนี้คือต่อไปจะขอข้าวกินจากที่ไหนดี" เย่หยุนเทาตะคอกและยิ้มเยาะ

"แก ... " เย่สวนโกรธมากจนหน้าซีด หน้าอกของเธอกระเพื่อมอย่างรวดเร็ว

"ฉันทำไม ยังไม่ไสหัวไปอีก" เย่หยุนเทายืดอกอย่างหยิ่งผยอง

เย่สวนมองไปที่หญิงชราอีกครั้งแต่กลับหญิงชราหันหน้าหนีแถมหลับตาลง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สนใจชีวิตไยดีต่อไป

น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเย่สวนอย่างเงียบๆ ที่แท้เธอไม่เคยมีตัวตนในบ้านหลังนี้เลย