หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 11
สรุปบท บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ: หนุ่มเศรษฐีลึกลับ
ตอน บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ จาก หนุ่มเศรษฐีลึกลับ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต หนุ่มเศรษฐีลึกลับ ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ
ได้ยินที่ไป๋สู้สู้พูด หลิวผิงก็ทำหน้าประหลาดใจ เมื่อก่อนไม่เคยรู้เลยจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้จะซื่อบื้อขนาดนี้ ใกล้จะตายแล้วแท้ๆ ยังกล้าพูดอวดดีออกมาอีก
และแน่นอนว่าที่ไป๋สู้สู้อดทนมาถึงตอนนี้ มันมีสาเหตุ
หวงโหย่วเหวยแฟนของเธอปกติแล้วเป็นพวกชอบคุยโวโอ้อวด วันๆเอาแต่โม้ให้ไป๋สู้สู้ฟังว่าตัวเขามีดีมากแค่ไหน แม้แต่เจ้าของคลับดีโอรายังนับเขาเป็นพวกพ้อง คุณชายหลิวเจอเขาทีไรก็ต้องเรียกเขาว่าพี่ตลอด ซ้ำยังบอกเธออีกว่าคืนนี้ที่เขามาหาพี่เสือ เพราะตั้งใจจะมาสั่งให้พี่เสือไปทำเรื่องบางอย่าง
และผู้หญิงซื่อบื้ออย่างไป๋สู้สู้ก็เชื่อเขาหมด เธอคงคิดไม่ถึงล่ะสิว่า แฟนของเธอกับพี่เสือลูกน้องของหลิวผิง จะมีตำแหน่งพอๆกัน
“ได้ ในเมื่อคุณคิดว่าแฟนของคุณเก่งขนาดนั้น ผมก็จะรอให้เขามา ถึงตอนนั้น คุณก็จะได้เห็นกับตาว่าเขาต้องคุกเข่าอ้อนวอนผมยังไงบ้าง” หลิวผิงพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความถากถาง
ไป๋สู้สู้หน้าบูดบึ้ง ส่งเสียงขึ้นจมูกออกมาว่า “ใครจะคุกเข่าอ้อนวอนใคร มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะ”
พูดจบก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ เพื่อเร่งให้แฟนของเธอรีบตามมาไวๆ
ผ่านไปประมาณห้านาที ก็มีผู้ชายหน้าตาพอมีความรู้งูงูปลาปลาในชุดสูทรองเท้าหนังมันวาวปรากฏตัวที่คลับดีโอรา จากนั้นก็วิ่งเข้าตรงเข้ามาหาไป๋สู้สู้
และผู้ชายคนนี้ก็คือแฟนหนุ่มของไป๋สู้สู้ หวงโหย่วเหวย
ทันทีที่หวงโหย่วเหวยเดินเข้ามา ไป๋สู้สู้ก็รีบวิ่งไปหาเขา จากนั้นก็เอ่ยปากฟ้องอย่างไม่หยุดไม่หย่อนว่า “ที่รักมีคนรังแกฉัน รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ตายเลยนะ”
หวงโหย่วเหวยฟังเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา ยืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ จ้องมองหลิวผิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตาไม่กะพริบ
คนที่เขาต้องการเจอคืนนี้คือพี่เสือ ด้วยหวังว่าจะสามารถติดต่อหลิวผิงผ่านทางพี่เสือได้ หลังจากนั้นก็ว่าจะขอติดตามหลิวผิง
ไป๋สู้สู้ไม่ได้สังเกตเลยว่าสีหน้าของหวงโหย่วเหวยแปลกไป เดินสะบัดตูดเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยางกับหลิวผิงอย่างถือดี จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มหน้าอกของพวกเขาทีละคน พูดออกมาอย่างลำพองตัวว่า “แฟนฉันมาแล้ว ถ้าพวกนายไม่อยากตายอย่างอนาถ ก็รีบคุกเข่าลงซะ คืนนี้ฉันจะถือว่าโปรดสัตว์ก็แล้วกัน แต่ว่าจำนวนจำกัดนะ พวกนายคงต้องแย่งกันเอาล่ะ”
ลู่เสี้ยงหยางขำขันกับคำพูดของเธอ เขามองไป๋สู้สู้อยู่หลายครั้ง ผู้หญิงคนนี้ถึงจะดูซื่อบื้อไปหน่อย แต่หน้าตากลับสะสวย รูปร่างก็ดี ยิ่งท่อนบนใส่เสื้อรัดๆ กับท่อนล่างใส่กระโปรงสั้นจิ๊ดริด ก็ยิ่งดูเซ็กซี่เป็นอย่างมาก
ถ้าได้จัดผู้หญิงแบบนี้หลายๆท่าบนเตียง คงเบิกบานใจน่าดู
ตรงกันข้ามกับหลิวผิงที่แสยะยิ้มออกมาอย่างโกรธๆ เป็นแค่ตัวตลกโง่ๆ ยังกล้าที่จะมาพูดจาถือดีแบบนี้ออกมาต่อหน้าเขาอีกนะ
ตุ๊บ!
หวงโหย่วเหวยมีสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ราวกับเห็นผีกลางวันแสกๆ ร่างกายเหมือนมีก้อนตะกั่วหนักๆมาถ่วงเอาไว้ จนไม่สามารถยืนต่อไปได้ แข้งขาอ่อนแรงจนต้องทรุดนั่งลงกับพื้น
ไป๋สู้สู้นี่โง่เง่าเสียจริง กล้าพูดถ้อยคำเหมือนรนหาที่ตายอย่างนั้นกับหลิวผิงได้ยังไง
“เอ๋....ที่รัก เป็นอะไรไป? ทำไมลงไปนั่งบนพื้นล่ะ? รีบเรียกคนมาเก็บไอ้พวกสวะนี้เร็วๆสิ!” ไป๋สู้สู้หันหน้ามาเร่งเร้าหวงโหย่วเหวย
พรึบ!
หวงโหย่วเหวยลุกขึ้นจากพื้นด้วยความเร็วอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เดินไม่กี่ก้าวเข้ามาหา ไป๋สู้สู้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาฟาดเข้าที่ใบหน้าของเธอ
เพี๊ยะ!
เสียงตบดังฟังชัดสะท้อนไปทั่วคลับดีโอรา
ไป๋สู้สู้ร้องออกมาอย่างน่าสงสาร ใช้มือกุมหน้าเอาไว้ แววตาเปลี่ยนเป็นดุดัน “หวงโหย่วเหวย บ้าไปแล้วหรือไง คุณตบผิดคนนะ มาตบฉันทำไม? รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ตายสิ.......”
เพี๊ยะ!
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ก็โดนตบอีกรอบ
“ให้ตาย นังดอกทอง แกมันโง่ ฉันตั้งใจตบแกนี่แหละ แกรู้ไหมว่าคนที่แกเพิ่งพูดจาหยาบคายใส่เมื่อกี้เป็นใคร? คุณชายหลิวยังไงล่ะนังโง่!” หวงโหย่วเหวยตะคอกใส่ไป๋สู้สู้เสียงแหบเสียงแห้ง
ไป๋สู้สู้มึนงง พูดอย่างน้อยใจว่า “คุณชายหลิวแล้วยังไง? ปกติคุณคุยโวตลอดนี่ ว่าคุณชายหลิวเจอคุณทีไรก็เรียกคุณว่าพี่ตลอดน่ะ?”
จึก!
เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกมาหวงโหย่วเหวยก็รู้สึกราวกับถูกค้อนทุบลงกลางใจเต็มๆ มันรุนแรงจนแทบกระอักเลือดออกมา
“งั้นได้” ลู่เสี้ยงหยางชี้มือ พร้อมกับพูดว่า “ก่อนหน้านี้แฟนของนายรับปากฉันไว้ ว่าจะมาขึ้นเตียงกับฉัน ส่วนท่าไหนบ้างให้ฉันเป็นคนจัดการเอง เรื่องนี้นายเห็นควรว่ายังไงบ้างล่ะ”
“ห๊า?” หวงโหย่วเหวยมึนงง ไป๋สู้สู้กล้าเล่นกับผู้ชายคนอื่นถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ดูเหมือนว่าเร็วๆนี้บนหัวของเขาคงมีเขาหงอกออกมาสินะ
ไม่สิ! เขามันหงอกออกมาแล้วต่างหาก!
“คุณชายลู่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะพาไป๋สู้สู้ไปอาบน้ำให้สะอาดเอี่ยมอ่อง แล้วหลังจากนั้นผมจะพาไปส่งให้ถึงเตียงคุณเองกับมือ” หวงโหย่วเหวยกัดฟันพูดรีบๆ
เสียสละแฟนของตัวเอง แลกกับการได้ทำงานกับคุณชายลู่ ก็ถือว่าคุ้มมากแล้ว!
อีกอย่างเคยได้ผู้หญิงคนเดียวกันกับคุณชายลู่ ช่างเป็นเกียรติเหลือเกิน!
“.............”
ทุกคนหมดคำจะพูด กับการที่เขาดูยินดีที่จะถูกสวมเขาเหลือเกิน
ไป๋สู้สู้ยืนอึ้งอยู่กับที่เหมือนรูปปั้น ลู่เสี้ยงหยางเคยเป็นผู้ชายที่เธอเกลียดที่สุด แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะมีวันนี้วันที่เธอต้องไปปรนนิบัติเขาบนเตียงอย่างนี้
“ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ” ดวงตาทั้งสองข้างของไป๋สู้สู้ว่างเปล่า พูดออกมาพร้อมกับกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น
“หึ คุณชายลู่ให้แกขึ้นเตียงด้วย ก็ถือเป็นเกียรติมากแล้วนี่! คนทั้งประเทศอีกเท่าไหร่ที่ต่อแถวรอก็ไม่มีโอกาสแบบนี้หรอกนะ!” หวงโหย่วเหวยปรายตามองไป๋สู้สู้ ด้วยสีหน้าดูแคลน
ไป๋สู้สู้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายสั่นระริก ใบหน้าแดงก่ำ ใช่ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ เป็นถึงคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ
ได้เป็นคนรักของเขา คงถือเป็นความโชคดีอีกแบบหนึ่ง
“เอาล่ะ พวกนายกลับไปเตรียมตัวก่อนเถอะไป ส่วนเรื่องในคืนนี้ ฉันหวังว่ามันจะไม่แพร่งพรายออกไปข้างนอก พวกนายคงรู้ดีว่าควรทำยังไง” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือไล่หวงโหย่วเหวยกับไป๋สู้สู้ให้กลับไป
ทั้งสองคนรีบพยักหน้าหลายครั้งเพื่อเป็นการรับประกัน จากนั้นก็รีบเดินออกไปด้วยท่าทีกลัวๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนุ่มเศรษฐีลึกลับ