หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 11

บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ

ได้ยินที่ไป๋สู้สู้พูด หลิวผิงก็ทำหน้าประหลาดใจ เมื่อก่อนไม่เคยรู้เลยจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้จะซื่อบื้อขนาดนี้ ใกล้จะตายแล้วแท้ๆ ยังกล้าพูดอวดดีออกมาอีก

และแน่นอนว่าที่ไป๋สู้สู้อดทนมาถึงตอนนี้ มันมีสาเหตุ

หวงโหย่วเหวยแฟนของเธอปกติแล้วเป็นพวกชอบคุยโวโอ้อวด วันๆเอาแต่โม้ให้ไป๋สู้สู้ฟังว่าตัวเขามีดีมากแค่ไหน แม้แต่เจ้าของคลับดีโอรายังนับเขาเป็นพวกพ้อง คุณชายหลิวเจอเขาทีไรก็ต้องเรียกเขาว่าพี่ตลอด ซ้ำยังบอกเธออีกว่าคืนนี้ที่เขามาหาพี่เสือ เพราะตั้งใจจะมาสั่งให้พี่เสือไปทำเรื่องบางอย่าง

และผู้หญิงซื่อบื้ออย่างไป๋สู้สู้ก็เชื่อเขาหมด เธอคงคิดไม่ถึงล่ะสิว่า แฟนของเธอกับพี่เสือลูกน้องของหลิวผิง จะมีตำแหน่งพอๆกัน

“ได้ ในเมื่อคุณคิดว่าแฟนของคุณเก่งขนาดนั้น ผมก็จะรอให้เขามา ถึงตอนนั้น คุณก็จะได้เห็นกับตาว่าเขาต้องคุกเข่าอ้อนวอนผมยังไงบ้าง” หลิวผิงพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความถากถาง

ไป๋สู้สู้หน้าบูดบึ้ง ส่งเสียงขึ้นจมูกออกมาว่า “ใครจะคุกเข่าอ้อนวอนใคร มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะ”

พูดจบก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ เพื่อเร่งให้แฟนของเธอรีบตามมาไวๆ

ผ่านไปประมาณห้านาที ก็มีผู้ชายหน้าตาพอมีความรู้งูงูปลาปลาในชุดสูทรองเท้าหนังมันวาวปรากฏตัวที่คลับดีโอรา จากนั้นก็วิ่งเข้าตรงเข้ามาหาไป๋สู้สู้

และผู้ชายคนนี้ก็คือแฟนหนุ่มของไป๋สู้สู้ หวงโหย่วเหวย

ทันทีที่หวงโหย่วเหวยเดินเข้ามา ไป๋สู้สู้ก็รีบวิ่งไปหาเขา จากนั้นก็เอ่ยปากฟ้องอย่างไม่หยุดไม่หย่อนว่า “ที่รักมีคนรังแกฉัน รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ตายเลยนะ”

หวงโหย่วเหวยฟังเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา ยืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ จ้องมองหลิวผิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตาไม่กะพริบ

คนที่เขาต้องการเจอคืนนี้คือพี่เสือ ด้วยหวังว่าจะสามารถติดต่อหลิวผิงผ่านทางพี่เสือได้ หลังจากนั้นก็ว่าจะขอติดตามหลิวผิง

ไป๋สู้สู้ไม่ได้สังเกตเลยว่าสีหน้าของหวงโหย่วเหวยแปลกไป เดินสะบัดตูดเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยางกับหลิวผิงอย่างถือดี จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มหน้าอกของพวกเขาทีละคน พูดออกมาอย่างลำพองตัวว่า “แฟนฉันมาแล้ว ถ้าพวกนายไม่อยากตายอย่างอนาถ ก็รีบคุกเข่าลงซะ คืนนี้ฉันจะถือว่าโปรดสัตว์ก็แล้วกัน แต่ว่าจำนวนจำกัดนะ พวกนายคงต้องแย่งกันเอาล่ะ”

ลู่เสี้ยงหยางขำขันกับคำพูดของเธอ เขามองไป๋สู้สู้อยู่หลายครั้ง ผู้หญิงคนนี้ถึงจะดูซื่อบื้อไปหน่อย แต่หน้าตากลับสะสวย รูปร่างก็ดี ยิ่งท่อนบนใส่เสื้อรัดๆ กับท่อนล่างใส่กระโปรงสั้นจิ๊ดริด ก็ยิ่งดูเซ็กซี่เป็นอย่างมาก

ถ้าได้จัดผู้หญิงแบบนี้หลายๆท่าบนเตียง คงเบิกบานใจน่าดู

ตรงกันข้ามกับหลิวผิงที่แสยะยิ้มออกมาอย่างโกรธๆ เป็นแค่ตัวตลกโง่ๆ ยังกล้าที่จะมาพูดจาถือดีแบบนี้ออกมาต่อหน้าเขาอีกนะ

ตุ๊บ!

หวงโหย่วเหวยมีสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ราวกับเห็นผีกลางวันแสกๆ ร่างกายเหมือนมีก้อนตะกั่วหนักๆมาถ่วงเอาไว้ จนไม่สามารถยืนต่อไปได้ แข้งขาอ่อนแรงจนต้องทรุดนั่งลงกับพื้น

ไป๋สู้สู้นี่โง่เง่าเสียจริง กล้าพูดถ้อยคำเหมือนรนหาที่ตายอย่างนั้นกับหลิวผิงได้ยังไง

“เอ๋....ที่รัก เป็นอะไรไป? ทำไมลงไปนั่งบนพื้นล่ะ? รีบเรียกคนมาเก็บไอ้พวกสวะนี้เร็วๆสิ!” ไป๋สู้สู้หันหน้ามาเร่งเร้าหวงโหย่วเหวย

พรึบ!

หวงโหย่วเหวยลุกขึ้นจากพื้นด้วยความเร็วอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เดินไม่กี่ก้าวเข้ามาหา ไป๋สู้สู้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาฟาดเข้าที่ใบหน้าของเธอ

เพี๊ยะ!

เสียงตบดังฟังชัดสะท้อนไปทั่วคลับดีโอรา

ไป๋สู้สู้ร้องออกมาอย่างน่าสงสาร ใช้มือกุมหน้าเอาไว้ แววตาเปลี่ยนเป็นดุดัน “หวงโหย่วเหวย บ้าไปแล้วหรือไง คุณตบผิดคนนะ มาตบฉันทำไม? รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ตายสิ.......”

เพี๊ยะ!

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ก็โดนตบอีกรอบ

“ให้ตาย นังดอกทอง แกมันโง่ ฉันตั้งใจตบแกนี่แหละ แกรู้ไหมว่าคนที่แกเพิ่งพูดจาหยาบคายใส่เมื่อกี้เป็นใคร? คุณชายหลิวยังไงล่ะนังโง่!” หวงโหย่วเหวยตะคอกใส่ไป๋สู้สู้เสียงแหบเสียงแห้ง

ไป๋สู้สู้มึนงง พูดอย่างน้อยใจว่า “คุณชายหลิวแล้วยังไง? ปกติคุณคุยโวตลอดนี่ ว่าคุณชายหลิวเจอคุณทีไรก็เรียกคุณว่าพี่ตลอดน่ะ?”

จึก!

เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกมาหวงโหย่วเหวยก็รู้สึกราวกับถูกค้อนทุบลงกลางใจเต็มๆ มันรุนแรงจนแทบกระอักเลือดออกมา