หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 216

บทที่ 216 เรียกฉันว่าศิษย์พี่

ชายคนนี้ไม่ใช่ใครคนอื่นแต่เป็นลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางเห็นหวังเสว่ถอดรองเท้าทิ้งไว้เพื่อไล่ตามโจรคนนี้ ดังนั้นเขาจึงเก็บรองเท้าของเธอแล้วเดินตามเธอมา

โชคไม่ดีที่เขาได้เห็นหวังเสว่ล้มอยู่กับพื้นและกำลังจะถูกผู้ชายเป็นสิบคนรุมโทรม

บ้าเอ้ย สิ่งที่กูไม่ชอบที่สุดก็คือผู้ชายรังแกผู้หญิง และยังเป็นผู้ชายหลายๆ คนรังแกผู้หญิงคนเดียวด้วย

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกโกรธแล้วตะโกนขึ้นมาทันที “ปล่อยผู้หญิงคนนั้นซะ”

……ใคร?

ชายเหล่านั้นหันหน้าไปก็เห็นลู่เสี้ยงหยางทันที

หวังเสว่พูดอย่างรีบร้อนว่า “รีบโทรแจ้งตำรวจที”

เธอไม่อยากให้ลู่เสี้ยงหยางต้องลำบากไปด้วย เพราะลู่เสี้ยงหยางดูบอบบางเหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เกรงว่าผู้หญิงที่แข็งแรงหน่อยก็สามารถล้มเขาได้

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจคำพูดของหวังเสว่และยังคงเดินเข้าไปหาเธอ

บ้าจริง นายมันปัญญาอ่อนหรือ?

หวังเสว่หงุดหงิดจนบ่นอยู่ในใจ

ไม่นานลู่เสี้ยงหยางก็เดินเข้าไปใกล้กับหวังเสว่

โจรคนนั้นมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “ไอ้หนู นายหาเรื่องตายเองจะโทษพวกเราไม่ได้นะ”

เมื่อพูดจบเขาก็วิ่งเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยาง

เขารู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกหวังเสว่แตะจนล้มลงกับพื้น ตอนนี้เขาจะได้ใช้ลู่เสี้ยงหยางเป็นที่ระบายสักที

แต่เนื่องจากเขาดูถูกลู่เสี้ยงหยาง จึงไม่ได้ใช้อาวุธมีดในมือ เขาคิดว่าใช้กำปั้นเพื่อสั่งสอนลู่เสี้ยงหยางก็เกินพอแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าเฉยเมย จากนั้นเหวี่ยงหมัดออกไปกระแทกกับกลางอกของโจรคนนั้น

ผึบ!

โจรที่ถูกชกเข้ากลางอกก็ทำให้กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวในทันที

อ้า!

ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นจากปากของเขาและร่างกระเด็นออกไปกระแทกกับกำแพงด้านหลัง

ผรึบ!

จากนั้นเลือดก็พุ่งออกมาจากปากและร่างกายค่อยๆ ฟาดลงไปนอนนิ่งอยู่กับพื้นเหมือนคนที่พร้อมตาย

หึ!

เมื่อเห็นฉากที่โหดร้ายเช่นนี้ หวังเสว่และชายเหล่านั้นต่างก็ต้องสูดปากด้วยความตกใจ

“แมร่งเอ๊ย ไอ้เด็กคนนี้มีของว่ะ พวกกูไปอัดมันให้ตายก่อน” ชายผิวเข้มคนหนึ่งตะโกนพูดขึ้น

ฟืบ ฟืบ ฟืบ!

ชายเหล่านั้นจึงปล่อยหวังเสว่แล้วพุ่งตรงเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยาง

หวังเสว่ที่เพิ่งถูกรุมก็ตะโกนบอกลู่เสี้ยงหยางว่า “รีบหนีไป ไม่ต้องสนใจฉัน!”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูดเบาๆ “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ พวกนี้มันก็เหมือนมดตัวน้อยๆ ที่ผมสามารถบีบให้ตายด้วยนิ้วเดียวของผม”

แมร่งเอ๊ย! มันพูดอะไรของมันฟะ มันต่างหากที่เป็นมดตัวน้อย

ชายเหล่านั้นได้ล้อมรอบลู่เสี้ยงหยางไว้เรียบร้อย

หวังเสว่ไม่กล้ามองลู่เสี้ยงหยางที่กำลังจะถูกรุมซ้อมอย่างทารุณ เธอจึงเอามือเรียวบางทั้งสองข้างปิดตาไว้