หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 222

บทที่222 วันตายของแกอยู่ไม่ไกลแล้ว

ชายฉกรรจ์คนนี้คือลูกน้องที่มีความสามารถของพี่เตา เฟยเทียนหู่

หลายปีมานี้เฟยเทียนหู่ติดตามพี่เตาทำงานอยู่ในโลกใต้ดิน พละกำลังน่าหวาดกลัว คนเดียวสู้กับชายฉกรรจ์เจ็ดแปดคนได้สบาย

เฟยเทียนหู่พึ่งเหยียบเข้ามาในห้อง ก็มองเห็นสหายที่ถูกต่อยล้มไปกับพื้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

รีบก้าวเข้ามาตรงหน้าพี่เตา ขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น “ลูกพี่เกิดอะไรขึ้น?”

พี่เตายกมือชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูด “ไอ้เด็กนี่มันกล้าแกร่งมาก จัดการมัน!”

“ครับ ลูกพี่” เฟยเทียนหู่ส่งเสียงตอบรับ มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง รังสีฆ่าฟันบนใบหน้ายิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเมฆดำบนท้องฟ้า

“ไอ้หนู ไม่ว่าแกเป็นเทวดามาจากไหน วันนี้มาก่อเรื่องในที่ของพวกฉัน ก็อย่าคิดว่าจะได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้เลย” เฟยเทียนหู่กล่าว

ขณะที่พูดก็ก้าวขาเดินเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยาง

ลูกน้องสิบกว่าคนด้านหลังเขาก็เดินตามเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยาง ใบหน้าแสดงถึงความกระหายเลือด โหดร้ายอย่างมาก

ใบหน้าโจวอานแสดงความตื่นเต้นสุดขีด ไอ้เด็กนี้จบสิ้นแล้ว

จ้าวหรูเย็นแม้ว่าจะเกลียดความอวดเก่งของลู่เสี้ยงหยาง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นลู่เสี้ยงหยางถูกต่อยตี หยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรแจ้งตำรวจ

โจวอานรีบเอื้อมมือออกไปคว้ามือถือของจ้าวหรูเย็น พูดขึ้น “ตอนนี้แจ้งความไม่ได้ รอตำรวจมาถึง เขาก็ถูกต่อยตีไปเยอะแล้ว ถึงเวลา เขายังต้องถูกพาเข้าคุก มันไม่คุ้ม”

จ้าวหรูเย็นตัวสั่น ยืนแข็งอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าควรทำยังไง

ในเวลาเดียวกัน หลิ่วหรูยู่ที่ยืนอยู่ข้างลู่เสี้ยงหยางก็ประสาทชาไปตั้งแต่แรกแล้ว

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ลูกน้องของเฟยเทียนหู่ที่เดินตามเข้ามา พวกเขายังสัมผัสได้ถึงอำนาจแรงกดดันที่ไร้รูปร่าง ราวกับมีสัตว์กระหายเลือด กำลังขยับเข้าหาเธอ

“แย่แล้ว แย่แล้ว จะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

ความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้ของหลิ่วหรูยู่ ผสมเข้ากับความรู้สึกที่ซับซ้อน

ไม่ช้า เฟยเทียนหู่กับพวกลูกน้องของเขาก็มาถึงข้างตัวลู่เสี้ยงหยาง ห่างจากเขาไม่ถึงสามเมตร

เฟยเทียนหู่แสยะยิ้ม กำหมัดดังเอี๊ยดอ๊าด “ไอ้หนู แกอยากจะคุกเข่าขอขมาเอง หรือให้ฉันลงมือ?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว “พวกแกพูดพล่ามเยอะไปแล้ว ฉันจะส่งแกไปบนถนนเอง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นเด็กที่บ้าดี แกรนหาที่ตายแล้ว” ท่ามกลางเสียงหัวเราะดังลั่น เฟยเทียนหู่กับลูกน้องสิบกว่าคนก็พุ่งเข้าหาลู่เสี้ยงหยาง

“อ้ะ” จ้าวหรูเย็นส่งเสียงตกใจ ปิดตาลง ทนไม่ได้จริงๆที่จะเห็นลู่เสี้ยงหยางถูกต่อย!

“พวกขยะ จงล้างบาปด้วยเลือดซะเถอะ” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเยือกเย็น ร่างกายขยับทันที

ในตอนนี้เอง สายตาของพวกเฟยเทียนหู่ สิบกว่าคนทันใดนั้นก็กลายเป็นประหลาดใจอย่างมาก

ในตอนนี้ ในจมูกของพวกเขาก็ได้กลิ่นเลือดที่เข้มข้น

“พระเจ้า มันเป็นนักฆ่าหรอวะ? ต้องฆ่าซักกี่คนถึงได้น่ากลัวแบบนี้” ในหัวพวกเฟยเทียนหู่ทุกคนต่างมีความคิดเดียวกัน

ในตอนที่สมองของพวกเฟยเทียนหู่พึ่งจะหวาดกลัวลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ยงหยางราวกับปีศาจ ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเฟยเทียนหู่

สายตาของเฟยเทียนหู่หรี่เล็กเท่ารูเข็ม กำหมัดขึ้น คิดจะต่อยออกไป

แล้วในตอนนี้เอง ทุกอย่างก็หยุดชะงัก

หมัดของลู่เสี้ยงหยางตกลงบนแผ่นอกของเฟยเทียนหู่แล้ว

แควก

เสื้อผ้าบนตัวของเฟยเทียนหู่ระเบิดออกไปก่อน

ปัง!