หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 240

บทที่240 เปิดเผยแผนร้าย

เวลาร่วงเลย พริบตาเดียวก็เป็นตอนเย็น

ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนกินข้าวนอกบ้าน หลังจากเดินเล่นตลาดกลางคืนแล้ว ถึงกลับบ้าน

แล้วในตอนนี้ ใกล้เวลาเที่ยงคืน จ้าวหรูเย็นกับโจวอานเดินออกมาจากโรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง

โจวอานเสนอ ที่จะพาจ้าวหรูเย็นไปกินมื้อดึก

จ้าวหรูเย็นเองก็ท้องหิวพอดี จึงพยักหน้า ตอบรับไป

มีแผงขายบาร์บีคิวอยู่ใกล้ๆ พอดี ทั้งสองจึงกินบาร์บีคิวด้วยกัน

ไปๆ มามา ก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว แต่ก่อนจ้าวหรูเย็นไม่เคยอยู่ข้างนอกถึงดึกขนาดนี้มาก่อน พูดกับโจวอาน “พอแล้ว ตอนนี้นายไปส่งฉันที่บ้านเถอะ”

“โอเค” โจวอานพยักหน้า แววตาเผยความร้ายกาจที่มองไม่เห็น สีหน้าโหดร้าย

หลังทั้งสองขึ้นไปนั่งบนรถ รถก็เคลื่อนตัวออกไป

ระหว่างทาง จู่ๆ จ้าวหรูเย็นก็รู้สึกว่าร่างกายของตนผิดปกติ เอาแต่รู้สึกร้อนรุ่ม ราวกับร่างกายกำลังมีไฟลุกโชน

โดยไม่รู้ตัว เธอถอดเสื้อคลุมออก กอดไว้ในมือ

โจวอานที่ขับรถอยู่กลืนน้ำลายหนึ่งอึก แววตาเต็มไปด้วยกองไฟ เขารู้ ว่ายาในร่างกายของจ้าวหรูเย็นออกฤทธิ์แล้ว

เมื่อกี้ในระหว่างที่จ้าวหรูเย็นกินบาร์บีคิว เขาส่งเครื่องดื่มขวดหนึ่งให้จ้าวหรูเย็น อาศัยที่จ้าวหรูเย็นไม่ได้สังเกต เขาใส่ยาลงไปในเครื่องดื่ม ให้จ้าวหรูเย็นดื่มเข้าไป

ช่วงไม่กี่วันนี้ที่โจวอานอยู่กับจ้าวหรูเย็น ไม่ว่าเขาจะสุภาพแค่ไหน จ้าวหรูเย็นก็ยึดมั่นในคำขาดของตนเองมาโดยตลอด ไม่ได้มอบร่างกายให้

เดิมที นี่อยู่ในขีดจำกัดความอดทนของโจวอาน ถึงอย่างไรหลังจากนี้จ้าวหรูเย็นแต่งงานกับเขา ช้าหรือเร็วก็เป็นผู้หญิงของเขา

แต่หลังจากเห็นความห่วงใยที่จ้าวหรูเย็นมีต่อลู่เสี้ยงหยาง โดยเฉพาะรหัสบัตรธนาคารยังตั้งเป็นวันเกิดของลู่เสี้ยงหยาง ในใจเขาก็ไหวหวั่น มั่นใจว่าจ้าวหรูเย็นนอนกับลู่เสี้ยงหยางมาตั้งนานแล้วแน่นอน แล้วบนหัวเขาก็มีทุ่งหญ้าอยู่ตั้งนานแล้ว

แม่ง ยัยจ้าวหรูเย็นนี่แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์กับเขามาตลอดแน่

ขีดจำกัดใหญ่หลวงนี้กระตุ้นเขา เขาจึงรอไม่ไหวแล้ว แน่นอน เขาก็ไม่ยอมรับผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่างจ้าวหรูเย็น ดังนั้นเขาจึงครุ่นคิดว่า คืนวันนี้จัดการจ้าวหรูเย็นแล้ว จากนั้นก็ถีบส่งเธอ

ฮ่าฮ่าฮ่า นังโง่ นังบ้า อีกเดี๋ยวมึงก็จะมานอนอยู่ใต้เป้ากูร้องขอความเมตตาแล้ว

โจวอานยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น เพิ่มความเร็วรถโดยไม่รู้ตัว แทบรอไม่ไหวที่จะพาจ้าวหรูเย็นไปจัดการในบ้าน

ในตอนนี้ จ้าวหรูเย็นมองไปนอกรถ พูดขึ้น “โจวอาน นายจะพาฉันไปส่งที่ไหน? ดูเหมือนไม่ใช่ทางกลับบ้านฉัน”

โจวอานพูดยิ้ม “ถนนเส้นนั้นที่กลับบ้านเธอ เมื่อกี้จีพีเอสแสดงผลว่ารถติด ฉันไปอีกเส้นหนึ่ง”

“อ่อ” จ้าวหรูเย็นพยักหน้า ไม่ได้คิดในเชิงลึก เพียงแต่ร่างกายเธอยิ่งร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้อดไม่ได้ที่จะถอดเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวบนตัวออก

โจวอานแอบหันมองไปที่จ้าวหรูเย็น เห็นเพียงใบหน้าเธอแดงระเรื่อ คิ้วตาเหมือนผ้าไหม ลมหายใจสั้นถี่ มือบอบบางลูบไล้ไปตามร่างกายไม่หยุด

เปรี้ยง!

เห็นร่างเพรียวของจ้าวหรูเย็นเป็นแบบนี้ ในสมองของโจวอานก็มีเสียงฟ้าผ่าทันที กลืนน้ำลายไม่หยุด

แม่ง นี่มันเย้ายวนเกินไปแล้ว อยากที่จะจัดการจ้าวหรูเย็นซะตรงนี้เลยจริงๆ

จากนั้นความปรารถนาของโจวอานก็ถูกกระตุ้นมากขึ้นเรื่อยๆ เขาขับรถเร็วมาก แทบทนไม่ไหวที่จะให้ถึงบ้านตนเองในวินาทีถัดไป