หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 248

บทที่ 248 คืนนี้ไปนอนบ้านฉันนะ

จากคลิปวิดีโอในการถ่ายทอดสด ท่านย่าได้เห็นเย่สวนกับซุนเซียนเซียนมีความสัมพันธ์ที่ดี ดังนั้นถ้าตระกูลเย่กรุ๊ปต้องการขอทำสัญญาใหม่กับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปก็ขึ้นอยู่กับตัวของเย่สวนแล้ว มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเป็นสะพานเชื่อมระหว่างสองได้

“ว่าไงนะครับ? ขอให้เย่สวนกลับมาเป็นประธานบริษัท? คุณย่าครับ มันจะเป็นไปได้ยังไง? มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับกว่าเราจะกำจัดเธอออกไปได้ แล้วตอนนี้จะเชิญเธอกลับมาอีกครั้ง แบบนี้มันไม่ได้เป็นการต้อนเสือเข้าถ้ำเหรอครับ?” เย่หยุนเทาเป็นคนแรกที่คัดค้านและลุกขึ้นมาพูดอย่างเสียงดัง “คุณย่าครับ ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องเชิญเธอกลับมาดำรงตำแหน่งประธานบริษัทเลยนะครับ ทุกคนที่อยู่ที่นี่แค่ได้เห็นหน้าเธอก็รู้สึกคลื่นไส้แล้ว เหอะ คุณย่าใช้เธอไปจัดการเรื่องนี้ในนามครอบครัวตระกูลเย่ก็ได้ ถ้าเธอกล้าปฏิเสธ ผมจะเป็นคนจัดการเธอเองครับ!”

ผั๊วะ!

ทันทีที่เสียงพูดจบลง เสียงที่คมชัดก็ได้ดังก้องในห้องประชุมของตระกูลเย่กรุ๊ป ท่านย่าเดินเข้าไปตรงหน้าเย่หยุนเทาแล้วยกมือตบปากของเขาอย่างจัง

“ไอ้คนเหลือขอ นายมันเลี้ยงให้เสียเปล่าจริงๆ นายคิดเหรอว่าเย่สวนในทุกวันนี้ยังเป็นเย่สวนคนเดิม? ตอนนี้ตระกูลเย่กรุ๊ปของเราต้องขอความช่วยเหลือจากเธอแล้ว เหตุผลง่ายๆ แค่นี้นายไม่เข้าใจจริงเหรอ?” ท่านย่ากัดฟันพูดกับเย่หยุนเทาด้วยความโกรธ

เย่หยุนเทาที่ถูกตบได้แต่มองไปที่ท่านย่าด้วยความเก็บกด

จากนั้นนัยน์ตาลึกๆ ของเขาแอบแฝงด้วยความอาฆาต เขาเกลียดยัยแก่คนนี้มานานแสนนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะตำแหน่งที่จะได้รับจากยัยแก่คนนี้ เขาคงไม่ปล่อยให้เธอมีลมหายใจอยู่ถึงทุกวันนี้ได้หรอก

“ครับ ท่านย่าพูดถูกครับ ผมผิดไปแล้ว” เย่หยุนเทาได้แต่น้อมรับ

ท่านย่ามองไปที่เย่หยุนเทาแล้วพูดด้วยความรังเกียจ “เรื่องนี้นายต้องเป็นคนไปจัดการเอง ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน นายต้องเชิญเย่สวนกลับมาเป็นประธานบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปให้ได้”

“ครับ ท่านย่า” เย่หยุนเทาได้แต่พยักหน้าตอบ ณ ตอนนี้ ความอัปยศและความเคียดแค้นเริ่มลุกไหม้ในจิตใจเขา

เขาดูถูกเย่สวนมาตลอด แต่ไม่คิดเลยว่าเขาต้องไปขอร้องเย่สวนอีกครั้ง

......

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงฟ้ามืด

หานปิงหานนั่งเหม่อลอยอยู่ในสำนักงาน CEO ของชิงเหอกรุ๊ป

สีหน้าของเธอดูเป็นทุกข์และดวงตาก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

ครั้งนี้ที่ปะทะกับลู่เสี้ยงหยางเธอเป็นผู้พ่ายแพ้อย่างเอกฉันท์ การที่ถูกคู่ต่อสู้บังคับให้คุกเข่าต่อหน้ามันเป็นเรื่องที่น่าอัปยศที่สุดในชีวิต

สวียั่นยั่นผู้ช่วยของหานปิงหานยืนรายงานสถานการณ์ปัจจุบันของชิงเหอกรุ๊ปให้เธอฟัง

ตอนนี้สถานการณ์ของชิงเหอกรุ๊ปย่ำแย่มาก พันธมิตรทั้งหมดของเขาประกาศว่าจะยกเลิกสัญญา แม้กระทั่งออร์เดอร์เก่าทั้งหมดของบริษัทก็ถูกยกเลิกไปด้วย

เห็นได้ชัดว่าชิงเหอกรุ๊ปกำลังจะล้มละลายแล้ว

แต่หานปิงหานก็ยังไม่มีการตอบสนองอยู่ดี แม้กระทั่งผลรายงานทั้งหมดของสวียั่นยั่นเธอก็ไม่ได้ฟังเข้าหูเลยแม้แต่นิด

พูดอย่างไม่เกินจริง เธอถูกลู่เสี้ยงหยางเล่นงานจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว เธอไม่มีกะจิตกะใจที่จะมาคิดถึงเรื่องของบริษัทเน่าๆ นี้หรอก

มือเรียวสวยของเธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออก

จากนั้นไม่นาน จางเทาก็เคาะประตูห้องเข้ามา

จางเทาเองก็รู้สึกหดหู่ที่เห็นสีหน้าของหานปิงหาน เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

ที่ผ่านมาการวางตัวของหานปิงหานมีแต่ความมั่นใจเท่านั้น

“คุณมาแล้วเหรอ” เมื่อเห็นจางเทาเดินเข้ามา หานปิงหานก็เริ่มพูด

จางเทาพยักหน้าแล้วพูดปลอบโยนเธอ “ปิงหาน เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว คุณจะจมอยู่กับอดีตไม่ได้นะครับ ตอนนี้เราควรคิดหาวิธีที่จะลุกขึ้นใหม่อีกครั้งจะดีกว่านะ”

หานปิงหานพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “อันที่จริงมันไม่ใช่เรื่องยากที่จะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้หรอก เราแค่ต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง คุณเคยบอกว่าคุณมีวิธีที่จะจัดการกับลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่เหรอ? งั้นลองใช้วิธีของคุณดูสิ”