หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 256

บทที่ 256 ผมแพ้แล้ว

ในขณะนี้ หวังไสว่ได้เดินผ่านหวงต้าจู้ ทั้งสองได้เดินสวนทางกันอย่างสมบูรณ์แบบ แต่หวงต้าจู้กลับไม่มีการตอบสนองใดๆ

หวังไสว่รู้สึกผิดหวังในใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหวงต้าจู้จะรู้ทันตำรวจและไม่กล้าลงมือกับใครอีก

ครั้งนี้ดูเหมือนว่าการวิเคราะห์ของลู่เสี้ยงหยางนั้นผิดพลาดไป เขาบอกว่าหวงต้าจู้เป็นฆาตกรโรคจิตที่ไม่เหมือนคนทั่วไป นั่นไม่ใช่ความจริงเลย ตอนนี้เขารู้ตัวว่าถูกตำรวจจับตาและไม่กล้าตุกติกอะไรเลย

“บ้าเอ๊ย! ไหนเป็นแบบนี้? หัวหน้าหวังแต่งตัวซะขนาดนี้แล้ว ทำไมหวงต้าจู้ยังห้ามใจไว้ได้?”

สมาชิกของทีมอาชญากรรมเริ่มรู้สึกท้อแท้ ถ้าคืนนี้หวงต้าจู้ยังไม่คิดจะลงมือ วันหลังคงมีโอกาสน้อยมากที่เขาจะลงมืออีก

ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าหวงต้าจู้จะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พวกเขาเห็นเพียงหวงต้าจู้หันกลับมาและมีเหล็กหมาดแหลมเลื่อนออกมาจากแขนเสื้อของเขา จากนั้นเขาเดินตามหลังหวังไสว่แล้วง้านเหล็กหมาดขึ้นและแทงมันลงบนหลังของหวังไสว่

“หวังไสว่ระวัง”

“ระวังด้วยครับหัวหน้า”

ขณะนี้ ลู่เสี้ยงหยางและสมาชิกของทีมอาชญากรรมทุกคนต่างตะโกนเพื่อเตือนหวังไสว่ให้ระวังตัว

สืบ!

แม้จะเป็นค่ำคืนที่ฝนตกโปรยปราย แต่แสงของเหล็กหมาดยังคงสะท้อนจนทำให้ทุกคนไม่สามารถลืมตามองได้

เหล็กหมาดเล่มนั้นเหมือนมีสายล่อฟ้าทิ่มแทงเข้าไปที่ร่างกายของหวังเสว่

หวังเสว่ยิ้มอย่างเฉยเมย แม้ว่าก่อนหน้านี้หวงต้าจู้ไม่ได้ลงมือ แต่เธอไม่ได้ประมาทตัวของคนร้ายเลย

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของลู่เสี้ยงหยางกับสมาชิกของทีมอาชญากรรม เธอจึงรู้ว่าหวงต้าจู้ได้เริ่มลงมือกับเธอแล้ว

หวังไสว่หันกลับมาอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอคือเหล็กหมาดอันแหลมคมในมือของหวงต้าจู้ทิ่มแทงลงมากลางศีรษะของเธอ

โชคดีที่หวังไสว่ถอยหลังและหลบการโจมตีของหวงต้าจู้ได้ทัน

หวงต้าจู้ในตอนนี้เหมือนควบคุมสติไม่ได้ เขาบ่นพึมพำอย่างไม่หยุด และในเวลาเดียวกันก็ใช้เหล็กหมาดในมือแทงไปที่หวังไสว่อีกครั้ง

หวังไสว่ไม่ได้เผชิญหน้ากับหวงต้าจู้ เธอหลบมาที่หลังของเขา จากนั้นเตะที่ข้อเท้าของหวงต้าจู้

หวงต้าจู้ถูกเตะที่ข้อเท้าจนคุกเข่าลงกับพื้น จากนั้นโดยที่ไม่รอช้า หวังไสว่ก็เตะไปที่หัวของเขาอีกครั้งจนทำให้เขาล้มลงกับพื้น

“แมร้งเอ๊ย! ไอ้นางตัวแสบ กูจะฆ่ามึงให้ตาย!” หวงต้าจู้ตะโกนและพยายามจะลุกขึ้นสู้ แต่หวังเสว่ก็เตะไปที่ตัวของหวงต้าจู้อีกหลายครั้ง จากนั้นเธอก็แย่งเหล็กหมาดในมือเขามาได้

สิ้นสุดช่วงวิกฤต

สมาชิกของทีมอาชญากรรมที่ซุ่มซ่อนอยู่รอบๆ ก็รีบออกไปกดตัวของหวงต้าจู้อยู่กับพื้น

ส่วนลู่เสี้ยงหยางก็เดินออกมาจากใต้ชายคาด้วยรอยยิ้ม

หวังไสว่กล้าหาญกว่าที่เขาคิดจริงๆ

“ยินดีด้วยนะครับ คุณเสร็จสิ้นภารกิจคดีฆาตกรรมต่อเนื่องแล้ว คงต้องพักผ่อนสักสองสามวันแล้วล่ะ” ลู่เสี้ยงหยางพูด

หวังไสว่กล่าวคำขอบคุณจากใจ “ขอบคุณนะ รอกลับสถานีตำรวจก่อน ฉันจะยื่นเรื่องขอรางวัลตอบแทนให้กับคุณนะ แล้วคุณอยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่จ้องมองหวังเสว่อย่างเงียบๆ

ในค่ำคืนนี้ เพื่อจะเป็นเหยื่อล่อให้หวงต้าจู้ติดกับ หวังไสว่จำเป็นต้องใส่ชุดเปิดอกและกระโปรงสั้น หลังจากที่ต่อสู้กับคนร้ายท่ามกลางสายฝนเสร็จ เธอก็เปียกโชกไปทั้งตัว

ในสถานการณ์แบบนี้ ทำให้เสื้อผ้าของเธอแนบสนิทกับเรือนร่าง จึงเผยให้เห็นถึงหุ่นอันเซ็กซี่ที่สุดของเธอ

มันเป็นความรู้สึกของการมองดอกไม้ในสายหมอก มันสามารถกระตุ้นความต้องการของผู้ชายได้ ดังนั้นลู่เสี้ยงหยางจึงอึ้งกับภาพที่เห็นอย่างปฏิเสธไม่ได้