หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 320

บทที่ 320 เพชรสีแดงที่หายากที่สุด

คนรอบข้าง เห็นเซี่ยงหยู่โม่กล้าจีบภรรยาของลู่เสี้ยงหยางต่อหน้าลู่เสี้ยงหยาง ก็เผยรอยยิ้มบนหน้าออกมา

ฮ่าฮ่า หมอนี้มันไร้ประโยชน์จริง ๆ หาเทพธิดาอย่างเย่สวนมาเป็นภรรยา คาดว่าคงจะมีทุ่งหญ้าสีเขียวงอกขึ้นมาบนหัวในอนาคต

ซุนยีเฉินยกมือให้เซี่ยงหยู่โม่ในใจ วิธีของหมอนี้มันสะใจตัวเองจริง ๆ ถ้าเซี่ยงหยู่โม่แย่งตำแหน่งของลู่เสี้ยงหยาง ต่อหน้าลู่เสี้ยงหยางได้ นั้นมันก็จะดีมาก ๆ เลย

เชื่อว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ลู่เสี้ยงหยางคงจะเงยหน้าไม่ไหวต่อหน้าทุกคน ดูว่าคราวหลังเขาจะอวดดียังไง

กงหยู่หนิงยิ้มมองลู่เสี้ยงหยาง เธอจะคอยดู ลู่เสี้ยงหยางจะแก้เรื่องนี้ยังไง

ทางด้านเย่สวน เห็นมีคนให้แหวนตนเอง เธอเย็นชาทันที จ้องเซี่ยงหยู่โม่แล้วพูดว่า:"ฉันมีสามี นายไม่เห็นรึไง ?"เซี่ยงหยู่โม่ไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด พูดด้วยรอยยิ้ม:"ผมรู้ว่าคุณเย่มีสามี แต่ว่า เขาก็เป็นแค่ลูกเขยเข้าบ้านที่ไร้ประโยชน์ ไม่เหมาะกับคุณเลย ดังนั้นผมคิดว่า คุณเย่ควรคิดเหตุการณ์สำคัญในชีวิตให้ดีอีกครั้ง"

"ไม่ต้องการคุณชายมาเป็นห่วงค่ะ เชิญค่ะไม่ส่งค่ะ" เย่สวนปัดมือ สีหน้ารังเกียจมาก อย่างกับตบแมลงวัน

เซี่ยงหยู่โม่โดนปฏิเสธ แต่เขายังคงไม่ยอมแพ้ พูดด้วยรอยยิ้มต่อ:"คุณเย่ คุณอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธผม แหวนที่ผมให้คุณนี้ เพชรด้านบนเป็นเพชรสีแดง เพชรสีแดงเป็นเพชรที่หายากที่สุดในโลก แหวนเพชรเม็ดเล็กราคาหลายสิบล้าน ผมเชื่อว่าในทุกคนในนี้ มีไม่กี่คนที่สามารถซื้อแหวนเพชรวงนี้ได้ แต่ในหมู่คนเหล่านี้ สามีของคุณไม่ได้อยู่ในนี้ ดังนั้น คุณและเขาไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกัน การที่ฝืนอยู่ด้วยกัน จะไม่มีผลดีอะไรแน่ ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณสองคนควรจบลงโดยเร็วที่สุด ผมเชื่อว่าคนอย่างคุณเย่ ถึงจะเคยหย่า ก็ไม่มีใครสนใจหรอกครับ"

พูดจบ เขาก็มองไปทางลู่เสี้ยงหยาง พูดอย่าท้าทายว่า:"คุณค่าของคนอยู่ที่การรู้ตัวเอง นายเองก็น่าจะรู้ ว่านายไม่เหมาะกับคุณเย่ ทำไมถึงยังต้องมาขวางความสุขของเธออีก ผู้ชายอย่างนาย เพื่อผลประโยชน์ของตนแล้วก็ไม่สนใจคนอื่น เห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว"

ลู่เสี้ยงหยางพูดเบา ๆ:"นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับเสว่เอ๋อ คนนอกอย่างนายมายุ่งได้ด้วยเหรอ?"

"ฮึ เดี๋ยวผมก็ไม่ใช่คนนอกแล้ว กลับกัน นายเป็นคนนอกต่างหาก"เซี่ยงหยู่โม่ร้องฮึในจมูก จู่ ๆ ก็คุกเข่าข้างเดียว พูดอย่างจริงใจกับเย่สวน:"คุณเย่ ผมชอบคุณจริง ๆ หวังว่าคุณจะสามารถให้โอกาสผมได้ ให้ผมเป็นแฟนของคุณ ผมจะหลงรักคุณสุดหัวใจ "

"ฮ่าฮ่า เซี่ยงหยู่โม่หมอนี้จีบผู้หญิงเก่งจริง ๆ "

ซุนยีเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะ หลังจากนั้น ปรบมือร้องโห่:"อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกัน พวกเธอสองคนเหมาะสมกัน"พอมีคนนำ คนอื่น ๆ ก็ร้องโห่กันหมด

"อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกัน พวกเธอสองคนเหมาะสมกัน"

ชั่วขณะหนึ่งเสียงร้องโห่ก็ดังขึ้นและสามารถได้ยินได้ชัดเจนในรัศมีหลายร้อยเมตร

เย่สวนทั้งโกรธทั้งโมโห ตัวเองเลือกใคร เป็นสามีของตน นั่นก็คือสิทธิ์ของเธอ พวกเขามีสิทธิ์อะไรมายุ่ง ?

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเฉย ๆ ตามองแหวนเพชรสีแดงในมือเซี่ยงหยู่โม่ แล้วถามว่า:"นายคิดว่าแหวนนี้หายากมากเหรอ?"

เซี่ยงหยู่โม่ยิ้มเยาะรัว ๆ :"ก็ไม่ได้หายากอะไร ก็แค่สิบกว่าล้าน ขยะอย่างนาย ทั้งชีวิตก็คงจะซื้อไม่ไหวสินะ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"มีหลายคนหัวเราะเสียงดัง ลูกเขยเข้าบ้านนี้มันใสซื่อเกินไปจริง ๆ คิดว่าขนาดเพชรสีแดงก็คงไม่เคยเจอสินะ

และแล้ว การกระทำต่อไปของลู่เสี้ยงหยาง กลับทำให้ทุกคนงง

เห็นแค่ว่าเขายื่นมือไป แย่งแหวนเพชรสีแดงในมือของเซี่ยงหยู่โม่มาเลย โยนทิ้งไป และโยนมันเข้าไปในพุ่มไม้ข้างๆ