หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 320

บทที่ 320 เพชรสีแดงที่หายากที่สุด

คนรอบข้าง เห็นเซี่ยงหยู่โม่กล้าจีบภรรยาของลู่เสี้ยงหยางต่อหน้าลู่เสี้ยงหยาง ก็เผยรอยยิ้มบนหน้าออกมา

ฮ่าฮ่า หมอนี้มันไร้ประโยชน์จริง ๆ หาเทพธิดาอย่างเย่สวนมาเป็นภรรยา คาดว่าคงจะมีทุ่งหญ้าสีเขียวงอกขึ้นมาบนหัวในอนาคต

ซุนยีเฉินยกมือให้เซี่ยงหยู่โม่ในใจ วิธีของหมอนี้มันสะใจตัวเองจริง ๆ ถ้าเซี่ยงหยู่โม่แย่งตำแหน่งของลู่เสี้ยงหยาง ต่อหน้าลู่เสี้ยงหยางได้ นั้นมันก็จะดีมาก ๆ เลย

เชื่อว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ลู่เสี้ยงหยางคงจะเงยหน้าไม่ไหวต่อหน้าทุกคน ดูว่าคราวหลังเขาจะอวดดียังไง

กงหยู่หนิงยิ้มมองลู่เสี้ยงหยาง เธอจะคอยดู ลู่เสี้ยงหยางจะแก้เรื่องนี้ยังไง

ทางด้านเย่สวน เห็นมีคนให้แหวนตนเอง เธอเย็นชาทันที จ้องเซี่ยงหยู่โม่แล้วพูดว่า:"ฉันมีสามี นายไม่เห็นรึไง ?"เซี่ยงหยู่โม่ไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด พูดด้วยรอยยิ้ม:"ผมรู้ว่าคุณเย่มีสามี แต่ว่า เขาก็เป็นแค่ลูกเขยเข้าบ้านที่ไร้ประโยชน์ ไม่เหมาะกับคุณเลย ดังนั้นผมคิดว่า คุณเย่ควรคิดเหตุการณ์สำคัญในชีวิตให้ดีอีกครั้ง"

"ไม่ต้องการคุณชายมาเป็นห่วงค่ะ เชิญค่ะไม่ส่งค่ะ" เย่สวนปัดมือ สีหน้ารังเกียจมาก อย่างกับตบแมลงวัน

เซี่ยงหยู่โม่โดนปฏิเสธ แต่เขายังคงไม่ยอมแพ้ พูดด้วยรอยยิ้มต่อ:"คุณเย่ คุณอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธผม แหวนที่ผมให้คุณนี้ เพชรด้านบนเป็นเพชรสีแดง เพชรสีแดงเป็นเพชรที่หายากที่สุดในโลก แหวนเพชรเม็ดเล็กราคาหลายสิบล้าน ผมเชื่อว่าในทุกคนในนี้ มีไม่กี่คนที่สามารถซื้อแหวนเพชรวงนี้ได้ แต่ในหมู่คนเหล่านี้ สามีของคุณไม่ได้อยู่ในนี้ ดังนั้น คุณและเขาไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกัน การที่ฝืนอยู่ด้วยกัน จะไม่มีผลดีอะไรแน่ ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณสองคนควรจบลงโดยเร็วที่สุด ผมเชื่อว่าคนอย่างคุณเย่ ถึงจะเคยหย่า ก็ไม่มีใครสนใจหรอกครับ"

พูดจบ เขาก็มองไปทางลู่เสี้ยงหยาง พูดอย่าท้าทายว่า:"คุณค่าของคนอยู่ที่การรู้ตัวเอง นายเองก็น่าจะรู้ ว่านายไม่เหมาะกับคุณเย่ ทำไมถึงยังต้องมาขวางความสุขของเธออีก ผู้ชายอย่างนาย เพื่อผลประโยชน์ของตนแล้วก็ไม่สนใจคนอื่น เห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว"

ลู่เสี้ยงหยางพูดเบา ๆ:"นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับเสว่เอ๋อ คนนอกอย่างนายมายุ่งได้ด้วยเหรอ?"

"ฮึ เดี๋ยวผมก็ไม่ใช่คนนอกแล้ว กลับกัน นายเป็นคนนอกต่างหาก"เซี่ยงหยู่โม่ร้องฮึในจมูก จู่ ๆ ก็คุกเข่าข้างเดียว พูดอย่างจริงใจกับเย่สวน:"คุณเย่ ผมชอบคุณจริง ๆ หวังว่าคุณจะสามารถให้โอกาสผมได้ ให้ผมเป็นแฟนของคุณ ผมจะหลงรักคุณสุดหัวใจ "

"ฮ่าฮ่า เซี่ยงหยู่โม่หมอนี้จีบผู้หญิงเก่งจริง ๆ "

ซุนยีเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะ หลังจากนั้น ปรบมือร้องโห่:"อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกัน พวกเธอสองคนเหมาะสมกัน"พอมีคนนำ คนอื่น ๆ ก็ร้องโห่กันหมด

"อยู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกัน พวกเธอสองคนเหมาะสมกัน"

ชั่วขณะหนึ่งเสียงร้องโห่ก็ดังขึ้นและสามารถได้ยินได้ชัดเจนในรัศมีหลายร้อยเมตร

เย่สวนทั้งโกรธทั้งโมโห ตัวเองเลือกใคร เป็นสามีของตน นั่นก็คือสิทธิ์ของเธอ พวกเขามีสิทธิ์อะไรมายุ่ง ?

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเฉย ๆ ตามองแหวนเพชรสีแดงในมือเซี่ยงหยู่โม่ แล้วถามว่า:"นายคิดว่าแหวนนี้หายากมากเหรอ?"

เซี่ยงหยู่โม่ยิ้มเยาะรัว ๆ :"ก็ไม่ได้หายากอะไร ก็แค่สิบกว่าล้าน ขยะอย่างนาย ทั้งชีวิตก็คงจะซื้อไม่ไหวสินะ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"มีหลายคนหัวเราะเสียงดัง ลูกเขยเข้าบ้านนี้มันใสซื่อเกินไปจริง ๆ คิดว่าขนาดเพชรสีแดงก็คงไม่เคยเจอสินะ

และแล้ว การกระทำต่อไปของลู่เสี้ยงหยาง กลับทำให้ทุกคนงง

เห็นแค่ว่าเขายื่นมือไป แย่งแหวนเพชรสีแดงในมือของเซี่ยงหยู่โม่มาเลย โยนทิ้งไป และโยนมันเข้าไปในพุ่มไม้ข้างๆ

"นี่มันขยะอะไร? ยังกล้าเอามาให้ภรรยาของผม"ลู่เสี้ยงหยางฉีกยิ้ม

อะไรนะ ?

แหวนสิบกว่าล้าน มันคือขยะในสายตาลู่เสี้ยงหยาง !

คนรอบข้าง แต่ละคนเบิกตากว้าง สงสัยว่าตัวเองจะฟังผิด นี่คือคำพูดที่ลูกเขยเข้าบ้านไร้ประโยชน์พูดออกมาเหรอ?

"หา?"เย่สวนชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็แอบยิ้มในใจ ลู่เสี้ยงหยางก้าวร้าวแบบนี้ก็เพราะเธอ

เหอะ ๆ แหวนเพชรราคาสิบล้านกว่า ทิ้งก็ทิ้งไปเถอะ ยังไงเงินแค่นี้เธอก็ชดไหว

ยังไงเธอก็เกลียดคนอย่างเซี่ยงหยู่โม่คนนี้มาก ให้ลู่เซี่ยงหยางโชว์ให้เขาดูบ้าง

และเซี่ยงหยู่โม่โมโหทันที อีเชี่ย แค่ขยะ ยังกล้ามาตำหนิแหวนของเขา

"ไอ้หนู วันนี้ถ้ามึงไม่หาแหวนของกูกลับคืนมา คอยดูว่ากูจะจัดการมึงยังไง " เซี่ยงหยู่โม่จ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างแรง กำหมัดดังเสียงกร็อบแกร็บ

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่แล้วพูดว่า:"ผมทิ้งแหวนขยะไปแล้ว เป็นการช่วยนายนะ นายควรขอบคุณผม"

"ถุ้ย งั้นกูหักขามึง ก็เป็นการช่วยมึงใช่มั้ย มึงก็ต้องขอบคุณกูใช่มั้ย?"เซี่ยงหยู่โม่พูดอย่างเย็นชา

เยสเข้ คำพูดขอลูกเขยเข้าบ้านนี้ ดูดีจริง ๆ อย่าคิดว่าพูดพล่อย ๆแบบนี้ ก็จะสามารถหนีรอดไปได้

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า:"แหวนเพชรสีแดงที่นายเอาออกมาเมื่อกี้ เป็นของปลอม ผมทิ้งมันไป ก็เพื่อที่จะป้องกันนายเอาออกไป ขายหน้าผู้เชี่ยวชาญ"

เซี่ยงหยู่โม่โกรธจนหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า:"ขยะอย่างมึง ก็มีสิทธิ์มาบอกว่าแหวนของกูเป็นของปลอม ยังจะมาอวดดีอีก"

พอได้ยิน ก็มีหลายคนพยักหน้า พูดตามกันไปด้วย:"นั่นสิ หมอนี้คิดว่าตัวเองเป็นคนใหญ่โตรึไง ไม่ใช่เหี้ยไรเลย ยังกล้ามาบอกว่าแหวนของคุณชายเซี่ยงเป็นของปลอม"

"แม่งเอ้ย น้ำเข้าสมองหมอนี้แน่ ๆ เลย กล้าทิ้งแหวนราคาสิบล้านกว่าของคุณชายเซี่ยง คุณชายเสี่ยง คุณต้องให้เขาชดใช้"

"ฮ่าฮ่า ขยะอย่างเขา คิดว่ายังไงก็คงล้วงหนึ่งร้อยหยวนออกมาไม่ได้สินะ ให้เขาชดสิบล้านกว่า คิดว่าคงจะต้องไปขายไตแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า"

ทันใดนั้น เสียงเยาะเย้ยต่าง ๆ ก็ส่งมาที่ลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางยังคงรักษารอยยิ้ม มองเซี่ยงหยู่โม่แล้วพูดว่า:"ดูก็รู้ว่านายไม่เข้าใจอัญมณี หรือนายกำลังแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพชรแดงเป็นเพชรที่หายากที่สุดในโลก เพชรเม็ดหนึ่ง สามารถขายได้ในราคาสูงอย่างน้อย 50 ล้าน สำหรับแหวนเพชรที่ใหญ่ของนายเมื่อกี้ เพชรที่อยู่บนนั้นจะต้องมีอย่างน้อยสี่หรือห้ากะรัต แม้ว่าจะประเมินในราคาต่ำสุด แหวนเพชรวงนั้นก็มีมูลค่าถึง 200 ล้านหยวน แต่นายกลับบอกว่า ราคาแค่10 ล้าน นี่ไม่ใช่ของปลอม แล้วมันคืออะไร? "

เห็นลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างชำนาญ เซี่ยงหยู่โม่รู้สึกร้อนตัว

แหนวงนั้น ผู้ช่วยของเขาเป็นคนซื้อ ตอนนั้นผู้ช่วยบอกเขาว่า นี่คือแหวนเพชรสีแดงที่เลือนแบบของจริงสูง

เดิมทีคิดว่า คนในที่นี่ไม่มีคนที่มีความรู้ทางด้านอัญมณี ดังนั้นเขาเลยกล้าเอาแหวนเพชรสีแดงวงนี้ออกมาอวดดี แต่นึกไม่ถึงเลยว่า แค่ลูกเขยเข้าบ้านคนหนึ่งก็เปิดโปงเขาซะแล้ว

"หืม?" ตอนนั้นเอง มีหลายคนมองไปทางเซี่ยงหยู่โม่ เชี่ย ! หรือว่าหมอนี้เอาแหวนเพชรของปลอมออกมาอวดงั้นเหรอ ?