หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 343

บทที่ 343 คนมีเงินชอบเล่นสนุก

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เสี้ยงหยาง คางเหวินจิ้งก็โกรธมาก ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านกล้าดุเธอได้อย่างไร

“ฮ่าฮ่า แค่เศษสวะคนหนึ่ง คุณกล้าพูดกับฉันแบบนั้นได้ยังไง อาศัยที่คุณเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านงั้นเหรอ? ไม่ส่องกระจกมองดูตัวเองหน่อยว่าเป็นคนแบบไหน” คางเหวินจิ้งพูดกับลู่เสี้ยงหยางด้วยความหยิ่งผยอง

ก่อนที่ลู่เสี้ยงหยางจะพูดอะไร กู้รั่วไห่ก็ตัดบทว่า “พ่อหนุ่ม คุณรู้สึกว่าการเกาะผู้หญิงกินนี่มันเลิศล้ำแล้วเหรอ? ในสายตาของคุณ ผู้ชายอย่างเราที่ทำงานอิสระและหาเงินเลี้ยงผู้หญิงไม่ประสบความสำเร็จเหมือนคุณหรือเปล่า ฮ่าฮ่า”

เมื่อได้ยินคำพูดเหน็บแนมเช่นนี้ลู่เสี้ยงหยางก็ยิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด

เย่สวนทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่เธอก็โต้ตอบไม่ได้ ดึงแขนเสื้อของลู่เสี้ยงหยางต้องการพาเขาออกไป

แต่ลู่เสี้ยงหยางจะไปไหนไม่ได เขายิ้มให้กู้รั่วไห่แล้วบอกว่า “อันที่จริงผู้หญิงที่ผมเรียกว่าผู้หญิงของคุณว่ากะหรี่นั้นก็เพื่อเป็นการให้เกียรติคุณ คุณควรขอบคุณผม”

ฮะ?

ขอบคุณคุณ?

กู้รั่วไห่สงสัยว่าเขาจะได้ยินผิดไป

ฮ่าฮ่า นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดที่เขาเคยได้ยินมา

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคางเหวินจิ้ง ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านถึงที่ตายในวันนี้แน่นอน

เมื่อสองวันก่อนเขาเอาแต่ตอแหลในระหว่างกิจกรรมการท่องเที่ยวชานเมือง กู้รั่วไห่เห็นเขาขัดตามานานแล้ว วันนี้เขายังหยิ่งผยองแบบนี้อีก กู้รั่วไห่จะต้องส่งคนมาเตะตัดขาเขาแน่นอน

ตามคาด กู้รั่วไห่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เอาล่ะ ในเมื่อลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่นอย่างคุณรู้สึกว่าการเกาะผู้หญิงกินนี่มันเลิศล้ำ งั้นวันนี้ฉันจำเป็นต้องทำให้คุณตระหนักถึงความเป็นจริงว่า ในสายตาของคนรวยอย่างพวกเรา เศษสวะอย่างคุณก็เป็นแค่ขี้หมาเท่านั้น”

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา กำลังจะโทรหาใครบางคน

และในตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเช่นกัน กวาดสายตาดูที่หน้าจอพลางพูดกับกู้รั่วไห่ว่า “เพื่อเห็นหน้าพี่สาวของคุณ ผมจะให้ของขวัญคุณชิ้นหนึ่ง”

กู้รั่วไห่ยิ้มเยาะ ไม่สนใจอะไรเลย

คางเหวินจิ้งส่ายหน้า ลูกเขยคนนี้เป็นความอัปยศจริงๆ ในเวลานี้เขายังมีอารมณ์จะตอแหล

ลู่เสี้ยงหยางมองไปที่คางเหวินจิ้งแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “มองไม่ออกจริงๆ คุณเติบโตมาในทางกามารมณ์ เดทกับผู้ชายตั้งแต่เรียนมัธยมต้น เมื่ออายุได้สิบสามปีคุณเรียนอยู่ชั้นม.2 คลุกคลีอยู่กับนักเรียนชายที่อยู่ในแก๊งอันธพาล นักเรียนคนนั้นชื่อเติ้งเฟย พอวันหยุดสุดสัปดาห์ไม่มีเรียน พวกคุณก็มีเซ็กส์กันในโรงแรม นั่นเป็นครั้งแรกที่คุณรู้สึกว่ามีค่า ตั้งแต่นั้นมาคุณก็หมกมุ่นอยู่กับความตื่นเต้นในการทำเรื่องต้องห้าม เกือบทุกสุดสัปดาห์คุณจะต้องเปิดห้องโรงแรมกับเติ้งเฟย”

“จากสถิติที่ไม่สมบูรณ์ ลำพังแค่ตอนมัธยมต้นคุณมีเซ็กส์กับเติ้งเฟยไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง”

อะไรนะ?

เมื่อได้ยินเช่นนี้สีหน้าของคางเหวินจิ้งก็เปลี่ยนไป มันคือความลับสุดยอดในใจของเธอ นอกจากเพื่อนสนิทไม่กี่คนตอนมัธยมต้นแล้ว แม้แต่พ่อแม่ของเธอก็ไม่รู้ แล้วลู่เสี้ยงหยางรู้ได้อย่างไร