หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 35

บทที่ 35 ผู้หญิงทั้งสองคนเป็นของฉัน

ในไม่ช้า ลู่เสี้ยงหยางก็พูดความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับอาหารเหล่านี้เป็นภาษาเกาหลีได้อย่างคล่องแคล่ว

พนักงานสาวสวยทำสีหน้าตกใจเธอมาจากแวดวงนี้ เธอรู้ว่า ลู่เสี้ยงหยางพูดเหมือนมืออาชีพมาก และไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ไม่คาดคิดว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีความรู้การค้นคว้าเกี่ยวกับอาหารอย่างลึกซึ้งเช่นนี้

“คุณผู้ชายท่านนี้ ขอบคุณความคิดเห็นอันยิ่งใหญ่ของท่านมาก “ พนักงานสาวสวยมองเขาและยิ้มอย่างอ่อนหวาน ครั้งนี้เมื่อพิจารณาถึงคนรอบข้างที่ไม่เข้าใจภาษาเกาหลี เธอจึงใช้ภาษาจีนในการสื่อสาร ซึ่งถือเป็นการแสดงความเคารพอย่างสูงสุดต่อลู่เสี้ยงหยางแล้ว

“ไม่เป็นไรฉันแค่พูดในสิ่งที่ฉันคิด “ ลู่เสี้ยงหยางส่ายมือ

พนักงานสาวสวยกล่าวด้วยความจริงใจว่า "คุณผู้ชายท่านนี้ เพื่อเป็นการขอบคุณ คุณจะได้รับส่วนลด 5% สำหรับการทานอาหารในครั้งนี้ คุณคิดว่าโอเคไหม?”

พอได้ยินเช่นนี้ ในใจฉินหยวนตงก็ดีใจขึ้นมาทันที เมื่อกี้เขายังเจ็บใจ เพราะราคาอาหารที่สั่งค่อนข้างสูง ตอนนี้ได้รับส่วนลด ก็ลดภาระของเขาได้ไม่น้อย

แต่ว่า แม้จะไม่ได้ส่วนลด เขาก็สามารถจ่ายได้เช่นกัน

แต่คำพูดต่อมาของลู่เสี้ยงหยาง ทำให้ฉินหยวนตงใจสลายไปทันที

“ไม่ต้องแล้วลดราคาบ้าอะไร พวกฉันดูเหมือนคนที่ขาดเงินหรือไง ? อีกอย่าง วันนี้ผู้ที่จะเลี้ยงคือนายฉินท่านนี้ เขาเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่ไม่ขาดแคลนเงินที่สุด เธอให้ส่วนลดเขา ก็เท่ากับดูถูกเขาสิ ? “

คำพูดของลู่เสี้ยงหยาง ทำให้พนักงานสาวสวยตะลึงเล็กน้อย แต่เธอก็พยักหน้าอย่างเร็ว : “ ได้ค่ะ คุณผู้ชายท่านนี้ ฉันฟังท่านค่ะ ไม่ลดแล้ว “

แม่เอ่ย ! ตั้งใจทำให้ฉันลำบากใจใช่ไหม !

สีหน้าของฉินหยวนตงยิ่งอยู่ยิ่งดูไม่ดี มองไปทางลู่เสี้ยงหยางอย่างชั่วร้าย อยากที่จะสับเขาให้ตายจริงจริง

แม้เย่สวนจะรู้สึกว่าการกระทำของลู่เสี้ยงหยางไม่มีคุณธรรม แต่ในใจเธอกลับสะใจเหลือเกิน

หลิวจิ้ง มองไปที่ ลู่เสี้ยงหยางด้วยความไม่พอใจอย่างมาก และพูดว่า "คนร้ายเป็นฝ่ายได้ “

ลู่เสี้ยงหยาง ยักไหล่ไม่พูดอะไรและเพลิดเพลินกับอาหารต่อไป

ฉินหยวนตงโดนลู่เสี้ยงหยางทำให้เสียหน้า เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาต้องหาหน้าหาตา

“ฮ่าฮ่าลู่เสี้ยงหยาง ไม่คิดว่าคุณยังเข้าใจภาษาเกาหลีด้วย คุณลาออกจากบริษัทเล็กของคุณ แล้วมาทำงานที่หย่งหยวนกรุ๊ปของเราเถอะ คุณจะได้เงินเดือนต่อเดือนละ 5000หยวน “ฉินหยวนตงกล่าวโดยไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ขอบคุณความหวังดีของคุณ แต่ฉันไม่รู้สึกสนใจหย่งหยวนกรุ๊ป “ ลู่เสี้ยงหยางปฏิเสธโดยตรง

หลิวจิ้งฟังประโยคนี้แล้ว จึงเข้าใจว่าลู่เสี้ยงหยางไม่รู้จักเจียมตัว คนอื่นเขาหวังดีที่จะให้โอกาสพัฒนา แต่เขากลับไม่รับ

“เฮ้อ ลู่เสี้ยงหยาง คุณพยายามหน่อยได้ไหม ? หรือคุณจะเป็นคนไร้ค่าแบบนี้ไปทั้งชาติ ? “ หลิวจิ้งพูดอย่างไม่พอใจมาก

ฉินหยวนตงนิ่งไปเล็กน้อย จากนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เขาหัวเราะและพูด :“ แม้แต่เงินเดือนที่สูงยังปฏิเสธได้ หรือคุณไม่กล้าที่จะไปทำงานหย่งหยวนกรุ๊ปของเรา ? ดูท่าแล้ว ความสามารถทางภาษาเกาหลีก็ใช้ได้เฉพาะร้านอาหาร ถ้าให้ฉันต้องพูดตรง เมื่อก่อนคุณเคยเป็นพนักงานที่นี่หรือเปล่า ? หึหึ “

หลังจากจบคำพูด เย่สวนกับหลิวจิ้งมองไปทางเขา เตรียมที่จะฟังคำตอบ

“ใช่ เมื่อก่อนฉันทำงานที่นี่ ทำไม? คุณมีความคิดเห็นอะไรหรือเปล่า ? “ ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเฉยชา

เหอะ !

หลิวจิ้งทำสีหน้าไม่พอใจ ยังไงลู่เสี้ยงหยางก็ยังเป็นลูกเขยของตระกูลเย่ มาทำงานพนักงานเสิร์ฟที่ด้อยด้อยตรงนี้ เสียหน้าตระกูลเย่หมดจริงจริง

เย่สวนถอนหายใจ สำหรับงานที่ลู่เสี้ยงหยางจะทำ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้วแต่ผิดหวังเล็กน้อย เพราะยังไงความสามารถของลู่เสี้ยงหยางก็มีขอบเขต เขาไม่สามารถที่จะทำงานระดับสูงแบบนั้นได้

ในระหว่างการทานข้าวลู่เสี้ยงหยางลุกขึ้นออกจากห้องส่วนตัว แล้วไปห้องน้ำ

เขาแทบจะพึ่งก้าวขาออกไป หลิวจิ้งก็พูดสารพัดทันที : “ ไร้ค่าจริงจริง ลูกเขยของฉันเคยเป็นพนักงาน ถ้าพูดออกไปจะเสียหน้าแค่ไหน “

พูดถึงจุดนี้ เธอมองไปทางเย่สวนและพูดอย่างตั้งใจ : “ คราวนี้เธอรู้แล้วใช่ไหม ว่าเขาไร้ประโยชน์แค่ไหน เขาไม่เหมาะกับเธอ อาฉินเคยเจอคนมาเยอะกว่า ถ้าว่างว่างฉันจะให้เขาแนะนำหนุ่มที่เหมาะกับเธอจริงจริง “

“ไม่ต้องนี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน แม่ คราวหลังแม่ไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งแล้ว “เย่สวนพูด