หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 351

บทที่ 351 ต้วนหงซิ่ว

ในเสียงพูดคุยของทุกคน มีเจ้าหน้าที่สมาคมประมูลมาถึงลู่เสี้ยงหยางแล้ว เอาบัตรเครดิตที่ลู่เสี้ยงหยางเตรียมไว้ไป เสียบเข้าไปในเครื่องรูดบัตรทันที

ต่อด้วย เจ้าหน้าที่ก็ยื่นเครื่องรูดบัตรมา ให้ลู่เสี้ยงหยางใส่รหัส

ลู่เสี้ยงหยางก็เริ่มใส่รหัส

ได้เห็นฉากนี้ มีหลายคนมึนกว่าเดิม หรือว่าไอ้จนนี้ ในบัตรมีหนึ่งร้อยล้านจริง ๆ งั้นเหรอ?

กงหยู่หนิงส่ายหัว ลู่เสี้ยงหยางมีคุณสมบัติทางจิตวิทยาดีจริง ๆ เวลานี้แล้วยังจะแสดงหนังอีก เชื่อว่าเดี๋ยวก็จะขึ้นว่าจำนวนเงินในบัตรไม่เพียงพอทันที จากนั้น เธอก็ล้วงเอาบัตรเครดิตออกมาแล้ว คิดจะช่วยลู่เสี้ยงหยาง

หลิ่วหรูยู่ละอึดอัดใจทันที ไม่อาจฝืนทนได้จริง ๆ มองว่าต่อไปลู่เสี้ยงหยางจะโดนเตะออกไป

ฉินหยุนเฟยหัวเราะเสียงดัง มองลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ :"ไอ้กาก เวลานี้แล้วก็อย่ามาอวดดีอีกเลย ไอ้ขี้ขลาด ถ้าในบัตรมีหนึ่งร้อยล้าน ผมจะออกไปหาขี้หมากินทันที……"

แล้วประโยคสุดท้ายยังพูดไม่ทันจบ เครื่องรูดก็แจ้งเตือนรูดบัตรสำเร็จ และจากนั้น ก็มีสลิปออกมา

เยสแม่ง

คำพูดที่มาถึงปากฉินหยุนเฟย ติดอยู่ในลำคอทันที ลูกกะตาเล็กลงขนาดเข็ม ร่างกายแข็งอย่างกับรูปปั้น

ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยาง ในบัตรมีหนึ่งร้อยล้านจริง ๆ รึเนี่ย !

ไม่สิ หลายวันก่อน เขาเพิ่งลงทุนกับร้านอาหารเซียวกวางฮุยไปประมาณหนึ่งร้อยล้านไม่ใช่เหรอ ? ทำไมตอนนี้เอาหนึ่งร้อยล้านออกมาได้อีก ?

ทันใดนั้น ความช็อก ความยากที่จะเชื่อ ความนึกไม่ถึงอยู่ในหัวฉินหยุนเฟย

"หา ? นี่มัน…...เกิดอะไรขึ้น ?"กงหยู่หนิงกับหลิ่วหรูยู่ ก็มองตากันปริบ ๆ ในใจมีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มไปหมด ลู่เสี้ยงหยางก็แค่ลูกเขยเข้าบ้านไม่ใช่เหรอ ? เอาเงินตั้งมากมายนี่มาจากไหน ?

"เยสแม่ง นี่มันเรื่องจริงเหรอ? พวกเราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?"คนรอบข้าง แต่ละคนก็อึ้งกันหมด

นี่มันนึกไม่ถึงเลยจริง ๆ อย่างลู่เสี้ยงหยาง เด็กจน ๆ ที่ใส่ของข้างถนนทั้งตัว จนเอาหนึ่งน้อยล้านออกมา แล้วซื้อชุดกี่เพ้านี้โดยไม่ลังเลเลย

"อะไรกัน ? "เดิมทีเติ้งเหวินเจี๋ยที่กำลังรอดูลู่เสี้ยงหยางขายหน้าอยู่ ลุกขึ้นมากะทันหัน มีคำว่าไม่อยากจะเชื่ออยู่เต็มหน้า

และกู้ชิวส่วย สีหน้าแข็งทื่อตั้งนานแล้ว โอพระเจ้าช่วย ลู่เสี้ยงเป็นแค่ผู้ชายที่ชอบเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมีเงินมากขนาดนั้น ?

หรือว่าเป็นเย่สวนอให้มันหรอ?

ก็ไม่ถูกนี่ ถึงเย่สวนอยู่ตรงนี้ ก็ไม่ยอมเสียหนึ่งร้อยล้านไปซื้อกี่เพ้าสักชุดหรอก

ตุบ !

ผู้ขายทอดตลาดบนเวทีตกใจ ไมค์ในมือหล่นลงพื้นทันที สีหน้าตื่นเต้นได้เท่าไหนก็ได้เท่านั้น

และหลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางรูดบัตรสำเร็จ กี่เพ้าที่อยู่บนเวทีประมูลก็พ่อเรียบร้อยแล้ว ส่งมอบมาในมือลู่เสี้ยงหยางด้วยความเคารพ

ฉินหยุนเฟยจ้องตาเป็นมันพักหนึ่ง ถ้าตอนนี้กี่เพ้าชุดนี้อยู่ในมือเขาก็คงจะดี ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ เขาสามารถเอาไปให้หลิ่วหรูยู่ ถึงตอนนั้น หลิ่วหรูยู่ก็คงจะซาบซึ้งเป็นตุเป็นตะแน่ เขาก็จะมีโอกาส

แม่งเอ้ย อย่างหลิ่วหรูยู่ผู้หญิงที่เซ็กซี่ขนาดนี้ รสชาติต้องดีแน่ ๆ

ในเวลาเดียวกัน หลิ่วหรูยู่ก็จ้องมองกี่เพ้าในมือลู่เสี้ยงหยาง ตาเป็นประกาย เธอชอบกี่เพ้าชุดนี้มานานมาก ฝากคนไปซื้อตลอด แต่สุดท้ายก็ไม่มีผลลัพธ์เลย นึกไม่ถึงเลย วันนี้ลู่เสี้ยงหยางจะประมูลได้

ฟู่ !

หายใจเข้าลึก ๆ หลิ่วหรูยู่มองลู่เสี้ยงหยางแล้วถามว่า:"ลู่เสี้ยงหยาง ฉันขอจับกี่เพ้าชุดนี้หน่อยได้ไหม?"

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ยื่นกี่เพ้าไปให้หลิ่วหรูยู่ทันที แล้วพูดว่า:"ให้เธอ"

อะไรนะ?

ให้ฉัน?

หลิ่วหรูยู่อึ้งทันที ไม่อยากจะเชื่อหนูตัวเองจริง ๆ

ลู่เสี้ยงหยางเสียหนึ่งร้อยล้าน ประมูลกี่เพ้าชุดนี้ได้ แล้วก็ให้เธอแบบนี้เลย

"......"กงหยู่หนิง รู้สึกไม่ยุติธรรม ทำไมลู่เสี้ยงหยางถึงให้หลิ่วหรูยู่ ไม่ให้เธอ

"นี่มัน......"