หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 380

บทที่ 380 ความห่วงใยของเทพธิดา

เงาร่างนั้นมุ่งมายังหานปิงหานอย่างรวดเร็ว โค้งคำนับกับหานจิ่วโจว “สวัสดีครับผู้นำตระกูล”

เมื่อหานปิงหานเงาร่างนั้น เธอนิ่งไป ไม่คิดเลย ว่าตระกูลจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ถึงเพียงนี้ ถึงกับให้พี่ใหญ่ของเธอจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง

ในเวลานี้ สายตาของหานจิ่วโจวตกอยู่ที่เงาร่างนั้น พร้อมเอ่ยเสียงเรียบ “หานหยุน ต่อจากนี้แกรับภารกิจต่อจากหานปิงหานทำภารกิจที่ปินเหอให้สำเร็จ”

“ครับ” หานหยุนเอ่ยตอบ ด้วยสีหน้าที่ไร้การเปลี่ยนแปลง

หานปิงหานไม่ยอม เธอไม่อยากจะถูกตระกูลทอดทิ้ง

ยังไงซะในอดีตเธอก็เป็นแค่ตัวละครเล็กๆ ภายในตระกูล ถูกกลั่นแกล้งอยู่เสมอ เธอสู้สุดความสามารถถึงมาถึงจุดนี้ได้ เธอไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนดั่งเดิม ขอเพียงแค่สามารถรักษาความสูงจองตอนนี้ได้ เธอยอมทำได้ทุกอย่าง

เธอกัดฟันแน่น หันไปทางหานจิ่วโจว “ผู้นำตระกูล ฉันเองก็ช่วยท่านแบ่งเบาภาระได้ เรื่องที่ปินเหอเป็นความผิดพลาดของดิฉัน หวังว่าท่านจะให้โอกาสดิฉันได้แก้ตัว”

หานจิ่วโจวส่ายหน้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เธอกลับไปก่อนเถอะ เมื่อไตร่ตรองดีแล้วว่าเธอทำอะไรได้ ค่อยว่าพูดกับฉันว่าเธอสามารถช่วยฉันแบ่งเบาภาระได้”

เมื่อได้ยินดังนั้น หานปิงหานไม่กล้าพูดอะไรอีก เธอทำได้เพียงพยักหน้า รับคำเอาไว้ก่อน

หานจิ่วโจวสะบัดมือ “โอเค ไปทำงานของตัวเองเถอะ หวังว่าภายในหนึ่งอาทิตย์ พวกเธอจะมีข่าวดีมารายงานฉันทั้งคู่”

…..

KTV Magic

ในคืนนี้ งานปาร์ตี้วันเกิดของจูหยู่เจินถูกจัดขึ้นที่นี่

เมื่อลู่เสี้ยงหยางมาถึง ทุกคนในชั้นเรียนได้มากันครบหมดแล้ว

นาทีที่เขาเข้ามาในห้อง รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินหยุนเฟยหายไปทันที

ให้ตาย ทำไมไอ้เขยแต่งเข้าถึงมาที่นี่ได้ เขาจำได้ ว่าตนไม่ได้เชื้อเชิญเขา

หวังเจี้ยนเองก็ประหลาดใจ ยืนหัวเราะอย่างเย็นชา “ลู่เสี้ยงหยาง แกนี่มันตลกชะมัด วันนี้วันเกิดอาจารย์ประจำชั้นของเรา เขยแต่งเข้าอย่างแกมาทำอะไร? ฮ่าฮ่า คงไม่ได้มาเพื่อขัดลาภของอาจารย์หรอกนะ”

ไม่เปิดโอกาสให้ลู่เสี้ยงหยางได้พูด ไป๋หมิ่นหมิ่นขัดขึ้นเสียก่อน “ไอ้เขยแต่งเข้านี่คงไม่เคยมาที่KTVที่หรูหราแบบนี้ ก็เลยหน้าหนาถ่อมาด้วย ต้องการดื่มไวน์ฟรีล่ะมั้ง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะดังขึ้นภายในห้อง เขยแต่งเข้านี่ช่างไร้ประโยชน์ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็จะถูกแดกดันทุกครั้งไป

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจขยะพวกนี้ เขาเลือกที่จะหันไปทางจูหยู่เจินแทน “อาจารย์ครับ สุขสันต์วันเกิด”

จู่หยู่เจินไม่สบอารมณ์ เธอหันไปเอ่ยตอบลู่เสี้ยงหยาง “แกไม่ทบทวนบทเรียนในห้อง มาที่นี่ทำอะไร? เราจะทำการสอบในเร็วๆ นี้แล้ว อย่าสอบได้ที่โหล่ล่ะ”

เมื่อได้ยินประโยค ลู่เสี้ยงหยางไม่พอใจ อาจารย์ประจำชั้นดูถูกชะมัด เรื่องอะไรที่เขาจะต้องเป็นที่โหล่ของห้องด้วย

“อาจารย์ วางใจเถอะ จะต้องทำอะไรผมรู้ดีแก่ใจ” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เฮ้อ ไร้เยียวยาจริงๆ มิน่าเขาถึงได้เป็นเขยแต่งเข้า เกาะผู้หญิงกิน” เมื่อจับจ้องทีท่าไม่เกรงกลัวของลู่เสี้ยงหยาง จูหยู่เจินส่ายหน้า พร้อมนึกคิดในใจ

การมาของลู่เสี้ยงหยางเป็นความผิดพลาด ปาร์ตี้วันเกิดของจูหยู่เจินดำเนินต่อเนื่อง

ไม่นานนัก ประตูห้องถูกผลักออก เค้กแปดชั้นถูกเข็นเข้ามา จูหยู่เจินทำการขอพรและเป่าเทียน ก่อนที่จะตัดเค้ก ฉินหยุนเฟยและหวังเจี้ยนรับหน้าที่แจกเค้ก

พวกเขาทั้งคู่ตั้งใจให้ลู่เสี้ยงหยางหน้าแหก จึงไม่ได้แบ่งเค้กให้กับเขา เพราะงั้นขณะที่ทุกคนกำลังทานเค้ก มีเพียงลู่เสี้ยงหยางเท่านั้นที่ยืนอยู่กับมุมห้อง