หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 414

บทที่ 414 ไอพิฆาตแฝงอยู่ในร่าง

ลู่เสี้ยงหยางไร้คำพูด อันที่จริงตนแค่ไม่อยากให้หยางหรองล้มลงกระแทกพื้น จึงรั้งเอวของเธอเอาไว้ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะไม่รู้จักขอบคุณ ตอนนี้กลับจะทำร้ายกล่องดวงใจของเขา คิดที่จะให้เขาไร้ทายาทสืบต่อ

ให้ตาย เผ็ดร้อนเสียจริง

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเสียงดัง ร่างของเขาไปอยู่ที่ด้านหลังของเธอกะทันหัน พลันยกแขนขึ้น ตบบั้นท้ายสวยงอนของหยางหรองอย่างหนัก

เพี๊ยะ!

เสียงที่ดังลั่นก้องกังวาน

หยางหรองนิ่งไป ในหัวขาวโพลน ไม่สามารถตามเรื่องราวได้ทัน

ไอ้เศษเดน! กล้าตีก้นของเธอ!

สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง ตรงนั้นเป็นที่ที่ค่อนข้างส่วนตัว มีเพียงแค่ผู้ชายของตนเองเท่านั้นที่แตะต้องได้

ลวนลาม! นี่เป็นการลวนลามอย่างตั้งใจแน่นอน!

เอ่อ!

หยางฮุยหวงดวงตาแทบถลน หัวชาไปหมด ลู่เสี้ยงหยางไอ้หมอนี่ใจกล้าลามกชะมัด แม้แต่พี่สาวที่อารมณ์รุนแรงของเขายังกล้าลวนลาม คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วสินะ

“ฮ่าฮ่า ไอ้หมอนี่รอเป็นขันทีได้เลย” หยางฮุยหวงหัวเราะอย่างได้ใจ

ต้องเข้าใจสิ ว่าพี่สาวของเขาสะอาดบริสุทธิ์ จะปล่อยให้ไอ้กระจอกลวนลามง่ายๆ ได้อย่างไร

ส่วนคนอื่นรอบๆ มีบางคนจับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างอิจฉา แม้แต่ก้นของคุณหนูหยางยังกล้าแตะต้อง ต้องรู้สึกดีมากแน่ๆ?

ยังไงซะหยางหรองก็เป็นนักบู๊ รูปร่างของเธอเผ็ดร้อนอย่างบอกใคร ส่วนโค้งส่วนว้าวได้รูป เธอคนแบบที่พวกเขาฝันใฝ่แต่ไม่อาจเอื้อมได้

“ไอ้เศษเดน ฉันจะฆ่าแกซะ” ในเวลานี้เอง หยางหรองได้สติกลับคืนมา เธออุทานเสียงดัง กำแส้เอาไว้ในมือ ก่อนที่จะพุ่งไปทางลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง

ซวบ!

ความว่องไว เพียงแค่พริบตา หยางหรองมาหยุดอยู่ที่ข้างลู่เสี้ยงหยาง ในตอนนี้แส้ของเธอกลับมาอ่อนนุ่มดั่งเดิม มุ่งไปที่กล่องดวงใจของลู่เสี้ยงหยาง

ไอ้หมอนี่กล้าลวนลามเธอ ถ้างั้นก็ให้มันเป็นขันทีไปซะ วันหลังเจอผู้หญิงอื่นจะได้ไม่มีความคิดสกปรกอีก

เสียดายที่ลู่เสี้ยงหยางไม่ต้องการสู้กับเธอโดยตรง เขาเบี่ยงมาอยู่ข้างหลังหยางหรอง ยกแขนขึ้นตบไปที่ก้นของเธออีกครั้ง

เพี๊ยะ!

สะบั้นงามงอนของหยางหรองส่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

หากแต่เป็นลู่เสี้ยงหยาง ที่ตบลงที่ก้นของเธออีกหน

“โอ๊ย!” สัมผัสสิ่งสงวนของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า หยางหรองโกรธและอับอายจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ใบหน้าที่แดงก่ำลามไปจนถึงลำคอ

ภายใต้ความโกรธ ความชาแล่นผ่านสะบั้นสวยของเธอ ความกับความรู้สึกที่ประกาศแล่นเข้ามาในใจของเธอ ความรู้สึกที่ถูกสยบ แม้ว่าจะไม่ชอบใจ แต่กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ทันใดนั้น ร่างของเธอสั่นสะท้าน ดวงตาที่จับจ้องไปทางลู่เสี้ยงหยางแฝงไปด้วยเปลวไฟที่ลุกไหม้ พลันกัดฟันกรอด “ไอ้เศษเดนสมควรตาย วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ได้ แน่จริงแกอย่าหลบ”

จบคำ แส้ถูกง้างขึ้นฟาดไปยังลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่อยากจะต่อกรกับเธอต่อไป พลันเอ่ยเสียงเรียบ “น่าเสียดาย ที่ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้กลับมีไอพิฆาตแฝงอยู่ในร่าง หากไม่พยายามควบคุมมัน ภายในเจ็ดวัน ต้องมีอันเป็นไป”

ประโยคนี้สำหรับหยางหรอง เป็นเรื่องไร้สาระที่ลู่เสี้ยงหยางแต่งขึ้น เพื่อหลอกให้เธอกลัวเท่านั้น เพราะงั้นเธอจึงโมโหหนักกว่าเก่า โจมตีลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่คิดชีวิต เพื่อทำให้เขากลายเป็นขันทีคนสุดท้าย

ลู่เสี้ยงหยางหลบการโจมตีของหยางหรองได้อย่างง่ายดาย พลันเอ่ยอย่างราบเรียบ “ช่วงนี้เธอมักรู้สึกหงุดหงิด แม้แต่เรื่องบางเรื่องที่ทำลงไปแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้สึกตัว โดยเฉพาะตอนกลางคืนที่มักจะฝันร้าย มักจะฝันถึงเด็กที่น่าประหลาดหัวเราะให้กับเธอ…..”

อะไรนะ?

ไม่ทันจบประโยคดี ในใจของหยางหรองก็เกิดคลื่นลูกใหญ่อย่างรุนแรง