หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 422

บทที่ 422 รอประจบฉันเถอะ

ลู่เสี้ยงหยางได้ยินสิ่งที่ชายวัยกลางคนพูด จนปัญญาเล็กน้อย จำเป็นต้องดูถูกขนาดนี้เลยเหรอ? เขาใช้ตาข้างไหนดู ว่าตนไม่สามารถผ่านการประเมินนักกลั่นยาระดับห้าได้

และในเวลาเดียวกัน น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวก็ไม่สนใจลู่เสี้ยงหยางอีก ไม่ว่ายังไงในสายตาเธอ คนอย่าลู่เสี้ยงหยางก็เป็นคนที่มาก่อกวนแน่นอน ต้องไม่มีความรู้สึกที่มีตัวตนในชีวิตจริงแน่นอน เลยจงใจมาหาความรู้สึกที่มีตัวตนที่นี่

จากนั้น น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวเหมือนจะนึกอะไรได้ รีบยิ้มแล้วพูดกับรองหัวหน้าสโมสรว่า:"อาจารย์ วันนี้หลี่ฉางเฟิงจะมาเข้าร่วมการประเมินนักกลั่นยาระดับสี่รึเปล่าคะ?"

พอได้ยิน เริ่นปิงปิงก็มองรองหัวหน้าสโมสรโดยไม่รู้ตัว เดิมทีใบหน้าที่เย็นชาก็มีสีสันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ปีหน้าหลี่ฉางเฟิงแค่27ปี แต่มีความสามารถของนักกลั่นยาระดับสี่แล้ว คนแบบนี้ต้องเป็นอัจฉริยะยิ่งกว่าอัจฉริยะแน่นอน

ในบรรดาคนอายุเท่ากันเธอกับน่าหรันเซี่ยวเซี่ยว ก็เป็นอัจฉริยะแล้ว แต่เมื่อเทียบกับหลี่ฉางเฟิงแล้ว นั่นก็โดดเด่นแล้ว

อาจจะเป็นเพราะว่าหลี่ฉางเฟิงเด่นเดินไป ดังนั้นทุกครั้งที่เธอเจอหลี่ฉางเฟิง หัวใจก็จะเต้นแรงและหน้าแดงอย่างควบคุมไม่ได้

และแอบหวังว่า หลี่ฉางเฟิงจะสนใจเธอ แต่แล้ว ในสายตาของหลี่ฉางเฟิงมีแต่กลั่นยา นี่ทำให้เริ่นปิงปิงหดหู่ใจไม่มากก็น้อย

พูดถึงหลี่ฉางเฟิง สีหน้าของรองหัวหน้าสโมสรก็ไม่เป็นธรรมชาติ ตึงหน้าแล้วพูดว่า:"น่าจะมา"

หลี่ฉางเฟิงคือลูกศิษย์ของหัวหน้าสโมสร เด่นมากจริงๆ กดลูกศิษย์ที่เขากับท่านอาวุโสกู่ฝึกฝนมา ทำให้พวกเขาทั้งสองขายหน้ามาก

"ว้าว ถ้าอย่างนั้น วันนี้ฉันก็จะได้เจอพี่ฉางเฟิงแล้ว"น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวตื่นเต้นดีใจมาก เกือบจะกระโดดโลดเต้นแล้ว

เธอแอบชอบหลี่ฉางเฟิงมานานแล้ว หลายปีมานี้ หน้าด้านตามตื้อหลี่ฉางเฟิงมาตลอด แต่เสียดายหลี่ฉางเฟิงไม่ชอบเธอ

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งหลงหลี่ฉางเฟิง อยากจะจีบหลี่ฉางเฟิงให้ติด

นึกถึงหลี่ฉางเฟิง น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวก็นึกถึงลู่เสี้ยงหยางโดยไม่รู้ตัว

ขนาดพี่ฉางเฟิงของเธอยอดเยี่ยมขนาดนี้ ยังได้แค่เข้าร่วมการประเมินนักกลั่นยาระดับสี่ แต่หมอนี้ กล้าประกาศบอกว่าจะเข้าร่วมการประเมินนักกลั่นยาระดับห้า ดูถูกจริงๆ

ทันใดนั้น มีเสียงฝีเท้าดังมาจากหน้าประตู มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้ชายคนนี้อายุไม่มาก ประมาณ27-28 ใบหน้าหล่อเหลา ผมหน้าม้าเป็นที่สะดุดตามาก

หลี่ฉางเฟิงมาแล้วนั่นเอง

"เขามาแล้วเหรอ?"เริ่นปิงปิงตาเป็นประกายกะทันหัน หัวใจเต้นระรัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว

นี่คือผู้ชายที่เธอชอบ ยอดเยี่ยมและโดดเด่น มีความแตกต่างที่ไม่น้อยระหว่างตนกับเขา ต้องพยายามถึงจะไล่ตามเขาทัน ถึงจะมีคุณสมบัติที่จะชอบเขา

และเทียบกับการแอบซ่อนของเริ่นปิงปิง น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวมาข้างๆหลี่ฉางเฟิงโดยตรงเลย ดึงแขนเสื้อของเขาแล้วเขย่า พูดอ้อนๆว่า:"พี่ฉางเฟิง ไม่เจอกันนานเลย เราคิดถึงพี่มากเลยนะ ช่วงนี้วิชากลั่นยาของพี่ก้าวหน้าอีกแล้วสินะ"

หลี่ฉางเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย สะบัดมือของน่าหรันเซี่ยวเซี่ยวทิ้ง แล้วพูดว่า:"คุณหนูน่าหรันโปรดรักนวลสงวนตัวด้วยครับ วิชากลั่นยาของผมพูดไม่ได้ว่าก้าวหน้า แค่มีการพัฒนานิดหน่อย"

น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวโดนปฏิเสธ สีหน้าดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ แต่ยิ้มคงยิ้มพูดว่า:"ในใจของฉัน พี่ฉางเฟิงยอดเยี่ยมที่สุด ฉันเชื่อว่าวันนี้พี่ต้องผ่านการประเมินนักกลั่นยาระดับสี่ได้แน่นอน ก่อน30ปีก็สามารถถึงนักกลั่นยาระดับห้าแล้ว"

"ฮึ"เริ่นปิงปิงที่อยู่ข้างๆร้องฮึ น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวหน้าไม่อายจริงๆ คนเขาหลี่ฉางเฟิงไม่สนใจเธอ เธอยังจะหน้าด้านไปพูดอีก

ช่างไม่บังเอิญเสียเลย น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวเห็นสีหน้าของเธอพอดี น่าหรันเซี่ยวเซี่ยวยิ้มเหมือนไม่ยิ้มแล้วพูดขึ้นทันทีว่า:"พี่ฉางเฟิงไม่ชอบคนนิ่งๆเย็นชา ทั้งชาตินี้ เธอกับพี่ฉางเฟิงคงจะไม่มีโชคชะตากัน"