หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 436

บทที่ 436 เศรษฐีใช้ย่ำเล่น

ทุกคนต่างหันขวับทันที ตามน้ำเสียงของลู่เสี้ยงหยาง

ให้ตาย! ไอ้หมอนี่หงอยไปแล้วไม่ใช่หรือไง?!

ทำไมถึงได้เกิดคลั่งขึ้นมาได้?

“เอ๋! นี่มัน…..” เสว่เฟยเส่จับจ้องลู่เสี้ยงหยางด้วยความอึ้ง ดวงตากลมโตเบิกโต ริมฝีปากอมชมพูอ้ากว้าง จนแทบยัดลูกพลัมเข้าไปได้ทั้งลูก

ด้วยความตกใจสุดขีด หากลู่เสี้ยงหยางมีเงิน1.5พันล้านจริงๆ และประมูลเมล็ดภูเขาไฟมาได้ ถ้าอย่างนั้นการคาดเดาของเขาก็เป็นเรื่องจริง ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เป็นเพียงเขยแต่งเข้าง่ายๆ แน่

“ให้ตายเถอะ ไอ้งั่ง” หยางฮุยหวงดีดลุกขึ้นจากเก้าอี้ จับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างตะลึง สวรรค์ยังมีความยุติธรรมอยู่ไหม? แค่เขยแต่งเข้า มันกล้าปากดีถึงเพียงนี้เชียว

มู่หรงข่ายหน้าบึ้งขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เขาคิดว่าเขาจะได้เมล็ดภูเขาไฟมาในครอบครองในราคา1.1พันล้าน เพื่อมอบให้แก่อาจารย์เป็นของขวัญ แต่ไม่คิดเลย ว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกลางคัน

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

ชายหนุ่มไม่พอใจ ก่อนที่จะหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยางเสียงเรียบ “นี่แก อย่าเก่งแต่ปาก แกคิดว่า1.5พันล้านเป็นเหมือนผักปลาในตลาดหรือไง? เขยแต่งเข้าที่ไร้ประโยชน์อย่างแก จะมีเงินเยอะแยะถึงขนาดนั้นได้ยังไง?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า ตอกกลับด้วยสีหน้านิ่งเฉย “คุณไม่ต้องสนใจว่าผมจะมีเงินหรือไม่ แกกล้าตามหรือเปล่า หากไม่กล้า ก็อย่าพูดปาก ไสหัวไปอีกทางซะ จะได้ไม่ต้องขายขี้หน้าเหมือนกับใครบางคน”

ขณะแดกดันมู่หรงข่าย ในเวลาเดียวกันก็แดกดันหยางฮุยหวงไปด้วย

“บัดซบ! ไอ้บ้านี่” หยางฮุยหวงโกรธจนกัดฟันกรอด อยากจะรู้จริงๆ ว่าไอ้ลู่เสี้ยงหยาง ว่าวันนี้จะแสร้งอยู่ได้อีกนานแค่ไหน มู่หรงข่ายจะกลัวไอ้เศษเดนได้อย่างไร?

มู่หรงข่ายสีหน้าเย็นชา เขาเป็นคุณชายที่ไม่มีใครกล้าขัดขืน ในฮ่องกง ไม่คิดเลยว่าเพิ่งมาที่แผ่นดินใหญ่ก็ถูกไอ้เขยแต่งเข้าท้าทายเสียได้

“ดี ดีมาก ไอ้กระจอก แกข้ามเส้นฉันแล้ว วันนี้หากใครที่มันไม่ตามต่อ คนนั้นเป็นไอ้กระจอก” มู่หรงข่ายหัวเราะอย่างได้ใจ ก่อนที่จะตะโกนขึ้น “1.6พันล้าน”

ซู๊ด!

เมื่อลั่นประโยค หลายคนตัวเย็นวาบ ให้ตาย นี่สิถึงจะเป็นคุณชายที่มั่งคั่งอย่างแท้จริง ถึงได้กล้าเรียกทีละร้อยล้านในคราวเดียว

หยางฮุยหวงแทรกขึ้นอย่างไม่รู้ความ “ลู่เสี้ยงหยาง ถ้าอย่างนั้นนายจะเรียก1.6พันล้านกับอีก100ไหมล่ะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ทุกคนต่างหัวเราะกับประโยคที่ลั่นออกมา พร้อมจับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างนึกสนุก

ก่อนหน้านี้ เมื่อรู้ว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเขยแต่งเข้า พวกเขาต่างก็ดูหมิ่นลู่เสี้ยงหยาง

แต่หลังจากนั้น เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางที่เป็นเพียงเขยแต่งเข้าแต่กลับควักเงินตั้งมากมายออกมาโอ้อวด พวกเขาก็ต่างนึกอิจฉาไปตามๆ กัน

ให้ตาย อาชีพเขยแต่งเข้านี่มันหาเงินง่ายกว่านักธุรกิจอย่างพวกเขาเสียอีก

เพราะงั้นตอนนี้พวกเขาต่างก็อยากเห็นลู่เสี้ยงหยางหน้าแหก ถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า

“ไอ้โง่” ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับหยางฮุยหวงเสียงเรียบ ก่อนที่จะตกโกนขึ้น

“2พันล้าน”

ควับ!

จบคำ คนรอบข้างต่างอ้าปากค้างอย่างตะลึง

ให้ตายสิ ไอ้หมอนี่เริ่มลอยแล้วสินะ คนอื่นเขาเรียกแค่ร้อยล้าน แต่เขากลับเรียก4ร้อยล้านในคราวเดียว

“บัดซบ” หยางฮุนหวงหนังตากระตุกอย่างบ้าคลั่ง จนแทบจะควักลูกกะตาออกมา ลู่เสี้ยงหยางจะอวดดีเกินไปแล้ว แต่อย่างน้อยเขาก็หาข้ออ้างปลอบใจตัวเองขึ้นมาได้บ้าง

ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ได้กดทับให้เขาจมดินแค่คนเดียว เมื่อตอนที่แย่งชิงกับเขา เมื่อขณะที่แย่งชิงกับมู่หรงข่าย ก็เหยียบให้เขาจมดินด้วยเช่นเดียวกัน

“เอ่อ…..ลู่เสี้ยงหยาง นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม หรือว่าวันนี้กินยาผิดมาก่อนออกจากบ้าน?” เสว่เฟยเส่หันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง ด้วยความไม่แน่ใจ ลู่เสี้ยงหยางพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่2พันล้าน ไม่ใช่ว่าเธอจะหามาได้ง่ายๆ