หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 456

บทที่ 456 วิธีการเล่นอย่างเร้าใจ

เย่หยุนเทาลังเลอยู่บ้าง ตนเองลืมโอหยางรั่วสุ่ยไว้ข้างหลัง ตกลงแล้วตนต้องการกลับไปช่วยชีวิตเธอหรือไม่?

ต้องกลับไปช่วยชีวิตเธอมั้ง ตนจะต้องตกอยู่ในกำมือของคนกลุ่มนั้น ชีวิตน้อย ๆ ของตนเองจะรักษาไว้ได้ไหมนั้นยากที่จะพูด

แต่ถ้าหากว่าตนไม่กลับไปช่วยชีวิตเธอ เช่นนั้น โอหยางรั่วสุ่ยจะต้องไม่ได้มีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอน ไม่แน่ว่าคนพวกนั้นอาจจะเอาความโกรธแค้นไปลงบนร่างกายเธอ

แถมตนยังมีความคิดที่อยากจะจีบโอหยางรั่วสุ่ย อยากแสดงออกตรงหน้าโอหยางรั่วสุ่ย ใช้ความรักที่ได้รับจากโอหยางรั่วสุ่ย แต่ตอนนี้ตนกลับหลบหนีไป คงจะทำให้โอหยางรั่วสุ่ยผิดหวังอย่างถึงที่สุด ต่อไปคงไม่มีความเป็นไปได้ที่จะจีบเธออีก

แต่ว่า หลังจากที่เย่หยุนเทาคิดอย่างลึกซึ้ง เขาก็รู้สึกว่ารักษาชีวิตตัวเองไว้ก่อนเป็นสำคัญ อย่างไรเสียสิ่งที่เขารักและทะนุถนอมที่สุดก็ยังเป็นตัวของเขาเอง

ตัดสินใจได้แล้ว เย่หยุนเทาก็ไม่มีความลังเลใดๆอีก ขับรถต่อไปยังฐานที่มั่นตระกูลเย่อย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้เขาแค่ภาวนาให้คนพวกนั้นไม่กล้าตามหาตระกูลเย่ของเขา

แต่ทางด้านโอหยางรั่วสุ่ยนี้ เธอต่อสายหลายสายติดต่อกัน ล้วนแต่โดนเย่หยุนเทาตัดสายทิ้ง ชั่วขณะนั้นใบหน้าซีดเซียว สีหน้าแสดงความหวาดกลัวยิ่งขึ้น

ดูจากนิสัยขี้ขลาดกลัวตายของเย่หยุนเทาแล้ว อยากจะให้เขากลับมาช่วยชีวิตเธอ ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้น้อยมาก

สายตาของหนุ่มหล่ออีกด้านหนึ่งมีแววเยาะหยัน เจ้าเย่หยุนเทานั่นช่างไร้ประโยชน์เสียจริง นึกไม่ถึงว่าจะทิ้งผู้หญิงของตัวเองแล้วหลบหนีไปจริง ๆ

หลังจากหัวเราะเยาะแล้ว เขาก็พูดกับโอหยางรั่วสุ่ยว่า “โอกาสก็ได้ให้คุณไปแล้ว แต่คุณมีตาแต่ไร้แวว นึกไม่ถึงว่าจะออกมากินข้าวกับผู้ชายเหยาะแหยะคนหนึ่ง แถมยังล่วงเกินผม ลองคิดดูซิว่าคุณควรจะชดใช้ผมอย่างไร”

โอหยางรั่วสุ่ยพยายามจะทำให้ตัวเองสงบเยือกเย็น มองหนุ่มหล่อและพูดว่า “เอาอย่างนี้ คุณเสนอราคามา ฉันจะชดใช้ให้”

ใช้เงินชดใช้ฉัน?

“โอ้โห ฟังน้ำเสียงดูมีเงินดีนี่” หนุ่มรูปงามเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม พูดขึ้น “ในเมื่อเธอบริสุทธิ์ใจขนาดนี้ เช่นนั้นก็ดี ตอนนี้เอาเงินออกมาหนึ่งหมื่นล้าน แค่นี้เรื่องก็จะจบ”

“อะไรนะ? หนึ่งหมื่นล้าน?”

โอหยางรั่วสุ่ยตกใจจนตาโต กำปั้นนุ่มนิ่มบีบเข้าหากันแน่น อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาอย่างตกใจ

เอาตัวเธอไปขายยังมีมูลค่าไม่ถึงหนึ่งหมื่นล้านเลย ดูเหมือนว่าคนตรงหน้านี้จงใจจะกลั่นแกล้งเธอ

“ขอโทษนะคะ ฉัน ฉันไม่มีทางตอบตกลงคุณ” โอหยางรั่วสุ่ยส่ายศีรษะ แม้ว่าจะหวาดกลัว แต่ก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน”

หนุ่มหล่อยิ้มเยือกเย็นออกมา “ไม่มีกำลังยังจะเสแสร้งอะไรอีก ในเมื่อเธอเอาเงินมาจ่ายไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ใช้ร่างกายชำระหนี้เถอะ”

ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือออกมา เตรียมจะจับแขนของโอหยางรั่วสุ่ย

ดูเหมือนว่าจะพาตัวของโอหยางรั่วสุ่ยไปด้วย

โอหยางรั่วสุ่ยร้อนใจแทบไม่ไหว ในตอนที่แขนเพิ่งจะโดนหนุ่มหล่อคว้าไปได้ เธอก็รู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงไปทั่วตัวในทันที

“ปล่อยฉันนะ แกปล่อยฉันนะ ถ้าแกยังทำซี้ซั้ว ฉันจะแจ้งตำรวจ” โอหยางรั่วสุ่ยร้องตะโกนอย่างสุดแรง พยายามที่จะต่อต้านหนุ่มรูปงาม

หนุ่มหล่อหัวเราะใหญ่โต พูดอย่างโหดเหี้ยมถึงที่สุดว่า “ร้องสิ เธอร้องได้ก็ร้องไป แต่ว่าเธอต้องมีโอกาสแบบนี้ถึงจะร้องได้นะ”

เพิ่งจะสิ้นเสียง เขาก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าของเธอด้วยความมือไว พักหนึ่งก็ปาลงพื้นแตก

เพล้ง!

โทรศัพท์มือถือของโอหยางรั่วสุ่ยก็แตกกระจายออกเป็นสี่ห้าชิ้น